سال‌های سال است سیستم اداری با ساختار سلسله مراتبی و هرمی خود همه چیز را معطوف به بالاترین لایه خود یعنی شخص وزیر و نه حتی جایگاه وی می‌داند.
با تمام اسناد تولیدی در ادوار مختلف و دریای بخشنامه ها و تفاهم‌نامه ها و برنامه ها باز هم همه چیز منتظر نظر شخص وزیر است که مسیر حرکت در کدام سو و با کدام سیاست باشد. آنقدر قانون های مختلف نیز وجود دارد که همیشه می توان یک استثنایی یافت و با استناد به آن یک قانون دیگر را نادیده گرفت و یا طور دیگری تفسیر کرد و این کار آنقدر در لایه های مختلف سازمان های دولتی تکرار می شود که گاهی خروجی با ورودی هیچ نسبتی ندارد و یا طی مسیر آنقدر هزینه های مادی و معنوی ایجاد می کند که خروجی بی اثر می شود ، یعنی با تغییر وزیر ممکن است هر بخشی از سازمان دچار مقاومت در برابر تغییر شود که در اصطلاح معماران سازمانی این وضعیت “بن بست تالار آیینه” نامیده می شود، به این معنا که جایی که هر طرف بروی به مانع برخورد می کنی اما قدرت پیدا کردن مانع بعدی را نداری، تنها راه نجات چنین سازمانی هم تغییر نگاه به مدیریت از شخص به جایگاه است.
به بیان ساده تر قوانین و اسناد باید آنقدر عملیاتی و شفاف تدوین شوند که تغییر فرد مدیر ارشد دیگر تاثیری در مسیر نگذارد و مدیریت فقط بنا به شرایط روز باید با استفاده از تکنیک های فردی اجرای دستورات قبلی را مدیریت کند، آنهم نه در شعار بلکه در عمل و با خروجی ملموس.
حالا بدنه بزرگترین بخش اجرایی دولت با بزرگترین بدنه نیروی انسانی دچار همین مشکل است طوری که وقتی برای ریزترین کارها بودجه بندی و تعریف کار شده است عده دیگری هنوز درگیر نظریات بوده و روش و مقصد را از بنیان مردود می دانند.
در چنین شرایطی وزیر جدید آموزش و پرورش در حال معرفی است پس بارزترین ویژگی این فرد باید عقلگرایی و واقع بینی باشد، تحول بر اساس اسناد حتما در دستور کار است اما اگر عقلگرایی و واقع بینی از وضعیت کشور و به نوعی حمایت جدی سایر بخش های دولت همراه وی نباشد تحول که هیچ، حتی تثبیت شرایط هم ممکن نخواهد شد و با افول سطح کیفی و کمّی کار به سمت افزایش هزینه های آتی کشور خواهند رفت.
پس شخص وزیر بعدی آموزش و پرورش فارغ از نامش و سابقه‌اش باید واقع بین بوده و با هر چه در اختیار دارد ۲ هدف را دنبال کند: جلوگیری از هدر رفت منابع و بازگشت سرمایه های آموزش و پرورش ( مالی و ملکی ) برای تبدیل به منابع درآمد پایدار و تغییر شیوه کار زیر مجموعه‌هایی مانند صندوق دخیره فرهنگیان و دیگر ایجاد ساز و کاری قانونی و فرهنگی در بدنه آموزش و پرورش برای تغییر نوع مدیریت از فرد به جایگاه برای جلوگیری از تکرار خلاءهای مکرر بوجود آمده در نبود وزیر در دوره های متوالی.
انتظاری که از نمایندگان مجلس می‌رود نیز همین است که برنامه های نامزد معرفی شده را برای این موضوعات بررسی کنند و مطالبه اصلی خود را بر اساس واقع بینی لحاظ کنند./