چین مدت ها است که روی چنین سامانه هایی کار می کند تا بتواند ضمن دستیابی به اطلاعات بیشتر برای مصارف اجتماعی و اقتصادی، به کاهش جرایم نیز مساعدت کرده و همزمان باعث افزایش تسهیلات در سطح جامعه برای شهروندان شود.
از جمله امروزه در شماری از دانشگاه های چین و در مبادی ورودی آنها سامانه های تشخیص چهره نصب شده است که می تواند بدون اینکه لازم به همکاری دانشجویان باشد، چهره های آنها را شناسایی کرده و درها را به طور خودکار روی آنها باز کند.
در شهر «نن جینگ» در جنوب شرق چین برخی از دانشگاه ها چون دانشگاه داروسازی اقدام به نصب چنین سامانه های چهره نگاری کرده اند از جمله در تعدادی از کلاس های درس نیز فناوری های مشابهی به کار گرفته شده است.
این سامانه ها نه فقط به تشخیص چهره کمک می کند بلکه می تواند زمان حضور دانشجویان را نیز ثبت کند و در عین حال اطلاعاتی درباره رفتارها و عملکردهای آنها در کلاس های درس به ثبت برساند.
افزون بر این فناوری که در برخی از محافل دیگر مورد استفاده قرار گرفته است به نیروهای پلیس نیز برای کسب اطلاعات بیشتر به منظور افزایش امنیت اجتماعی مساعدت می کند.
ردیابی افراد، کاهش جرم و جنایت، آگاهی از ورود و خروج دانشجویان، کمک به بهبود شرایط اجتماعی، ارایه تسهیلات به شهروندان و بسیاری از موارد دیگر از کارکردهای این سامانه ها محسوب می شود که مشکلات را در کل کاهش می دهد و شرایط سنتی گذشته را تغییر می دهد.
برخی از این سامانه ها در معابر عمومی نیز نصب شده است کارکرد آنها به این شکل است که افرادی که مقررات راهنمایی و رانندگی را نادیده می گیرند، از روی چهره آنها شناسایی می کند.
در شهرهای مختلف از جمله پکن یک نظام اعتبار اجتماعی برای شهروندان بتدریج شکل گرفته است که عادات بد آنها را شناسایی می کند این می تواند شامل حال خودروها نیز شود بخصوص در شرایطی که آنها مقررات را نادیده بگیرند از امتیازات اجتماعی آنها کاسته می شود.
برای افرادی که مرتکب تخلفات گسترده و زیادی بشوند تنبیهاتی در نظر گرفته می شود از جمله اینکه ممکن است بتدریج برای خرید بلیت های مسافرت برای آنها چالش ایجاد شود و یا برای مدتی معین حق سفر با قطارهای تندرو و یا هواپیما را نداشته باشند و یا نقدی جریمه شوند.
اگرچه برخی بر این باورند که استفاده بی رویه از این سامانه ها باعث نقض حریم خصوصی افراد در چین می شود اما به دلیل جمعیت بالای این کشور و مشکلات فراوان اجتماعی استفاده از روش های سنتی فیزیکی نمی تواند کفایت کند.
"شو ون" از دانشجویان دانشگاه نن جینگ و از منتقدان این سامانه می گوید که اگر چنین فناوری هایی در کشورهای اروپایی مورد استفاده قرار گیرد هم دستگاه های ذی ربط جریمه می شوند و هم ممکن است دانشگاه ها تعطیل شود.
وی می افزاید برخی می گویند که این سامانه ها به افراد کمک می کند تا یادگیری بیشتری از وظایف اجتماعی خودشان داشته باشند اما در کشورهای دیگر نمی توان این گونه استناد کرد و این کارها ممکن است جرم هم محسوب بشود و می توان از نهادهای دست اندرکار شکایت کرد.
«پوم جانگ» خبرنگار چینی هم می گوید البته این شرایط تابع برخی ضوابط نیز هست برای نمونه اگر برخی دستگاه ها و دانشگاه ها از این سامانه ها استفاده کنند نظرخواهی هایی هم درباره رضایت عمومی انجام می دهند و منتظر نتیجه می مانند.
او می افزاید به هر صورت هر فناوری تازه ای که به خدمت گرفته شود مزایا و معایبی دارد اما باید دید که چه کارکردهایی دارد و تا چه اندازه می تواند در خدمت مردم و جامعه باشد.
چین اما بر این باور است که سامانه های تشخیص چهره در دستگاه های دولتی و فروشگاه ها و بسیاری از ایستگاه های پلیس در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می گیرد و برای نمونه آمریکا دارای پایگاه داده های چهره متعلق به ۳۰ میلیون نفر است.
در زمان حاضر دستگاه های پلیس، نهادهای امنیتی، ادارات دولتی و بسیاری از فروشگاه ها در نقاط مختلف جهان بیشترین استفاده را از این دستگاه ها و فناوری ها دارند.
با این حال کارشناسان معتقدند بیشترین بهره چین از این فناوری برای جلوگیری از تخطی شهروندان از مقررات ترافیک و عبور و مرور در سطح شهر است.