تاسوعا، نهمین روز محرم، از روزهای مهم برای شیعیان در سراسر جهان است. این روز را می توان روز وفاداری نامید چرا که حضرت عباس(ع) که این روز به نام وی است در کنار سه برادر خود به عهدی که با امام حسین(ع) بسته بودند، عمل و جان فدای ولایت کردند.
ای بهترین ذخیرۀ اربابِ بی کفن ذُخرُ الحسین! نام تو را هم خدا گذاشت
دریا اگر به مشک تو سقا وفا نکرد دریایی از وفای تو را عشق جا گذاشت
در نهم محرم سال ۶۱ هجری قمری، شمر با نامه‌ای از طرف عبیدالله بن زیاد، وارد کربلا شد که در آن از عمر بن سعد خواسته شده بود یا در برخورد با امام حسین(ع) جدیت به خرج دهد یا فرماندهی لشکر را به شمر واگذار کند. عمر سعد از واگذاری فرماندهی به شمر خودداری کرد و آماده جنگ با امام حسین(ع) شد. با هجوم لشکریان در عصر این روز، امام حسین(ع) با فرستادن برادرش عباس بن علی، از آنها خواست که شب را به آنها مهلت دهند.
همچنین در این روز شمر امان‌نامه‌ای برای حضرت عباس و دیگر فرزندان ام البنین فرستاد، اما حضرت عباس نپذیرفت. شیعیان، تاسوعا را روز عباس(ع) به شمار می‌آورند و آن را مانند روز عاشورا گرامی داشته، به ذکر فضائل و سوگواری در آن می‌پردازند.
آنچه امروزه حیرت شرق شناسان و اسلام شناسان را بر می انگیزاند زنده ماندن داستان رشادت های فرزندان امیرالمومنین(ع) در سرزمین هایی است که نسبت قومی و زبانی با این بزرگواران ندارند به طوری که سوزناک ترین نوحه ها در مدح حضرت عباس(ع) را آذری های ایران سرمی دهند و مردم از لر و کرد و بلوچ و ترکمن و فارس و عرب و هر قومیت و زبان دیگر به رسم خود سیاه می پوشند و به رسم خود اقامه عزا می کنند.
باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است
سال ها قبل در یکی از مراسمات عزاداری با دو عکاس لهستانی مصاحبه ای درباره محرم داشتم، آنها در این مصاحبه اعلام کردند که مراسم های عزاداری نقاط مختلف ایران را گشته اند و آنچه برایشان جالب بوده این است که ایرانی ها طوری عزاداری می کنند که انگار عزیزترین عضو خانواده شان را از دست داده اند.
معمولا، ملت های مختلف افرادی را گرامی می دارند که نسبت قومی و زبانی با آنها داشته باشند اما اینکه در ایران عزیز ما، کوچه ها و خیابان ها برای مردمی از سرزمین و قومیتی دیگر سیاهپوش می شوند و شورانگیزترین مراسم عزا و گرمترین پذیرایی ها برگزار می شود به این معناست که حسین(ع)، ابوالفضل العباس(ع) و دیگر یاران ایشان، ارزش هایی را به نمایش گذاشته اند که فطرت هر انسانی را بیدار می کند و او را به شور وامی دارد.
فرق مراسم عزاداری این روزها با دیگر مراسم عزاداری که مردم برای عزای عزیزانشان می گیرند این است که مردم برای کسانی عزاداری می کنند که مصداق انسان کامل بوده اند و الگوهایی هستند که خدشه ناپذیَرند و هر کس با توسل به آنها و پیروی از سبک زندگی آنها می تواند به سعادت برسد. در حقیقت، مردم عزادار انسان کامل هستند.
اصلا حسین جنس غمش فرق می‌کند این راه عشق، پیچ و خمش فرق می‌کند
اینجا گدا همیشه طلبکار می‌شود اینجا که آمدی کرمش فرق می‌کند