کردستان یک سر مرثیه تاسوعا شد

در همراهی با علمداری که تمام کتاب خون‌رنگ عاشورا، با مقدمه‌ای به نام نامی او آغاز می‌گیرد، کردستان یک سر مرثیه تاسوعا شد تا فردا پیمانی به سرخی عاشورا رقم بخورد.
امسال بازهم چتری از جنس علمداری بر همه شهرها سایه انداخته بود تا چشمانی که خیس از باران بودند، به حرمت نام بارانی آبرومندترین سقای تاریخ، دل را به درد آورند و همنوا با بزرگترین سردار عاشقی، از عشق و وفا بگویند.

این مردم سال‌هاست که در تشنگی‌های دم به دم دنبال تو می‌گردند و هر سال با رسیدن محرم  در صدای زنجیرها، صدای سینه‌زنی‌ها، صدای هق‌هق بی‌وقفه اشک‌ها خود را پیدا می‌کنند تا شاید دست‌هایی که در علقمه از تن جدا شد، اینجا دستگیری کند، گفتم شاید؟ نه یقینا تو دستگیر افتادگانی.

جمعیت هروله‌ای بین ماندن و رفتن دارد، می‌خواهند حرکت کنند به سمت تشنگی بی‌وقفه کودکان؛ کودکانی که تاریخ، سال‌هاست آنان را چشم انتظار آمدن تو نگه داشته است.

امروز در رد امان‌نامه علمدارت همه دست احترام به سینه داشتند، به قداست نام نامی قمر بنی‌هاشمت که هنوز پس از قرن‌ها آوازه جوانمردی و وفاداریت بر بلندای هرچه افتخار است می‌درخشد، امروز تاسوعای شما نبود، ما تاسوعانشین شدیم تا از باب‌الحوائج تو برای ورود به صحن مطهر عاشورا اذن دخول بگیریم، آخر حرمت ورودمان به بین‌الحرمین را باید عباس تو امضا کن.

سریش‌آبادی‌ها، دلبرانی‌ها، قروه‌ای‌ها و همه کردستانی‌ها در تاسوعایی به وسعت همه تاریخ در کربلایی جاری شدیم که هر تکه از خاک زمین به نام این قطعه بهشتی است و هر لحظه‌اش عاشورایی است به نام 72 خورشید به خون نشسته تو.

امروز نه فقط مردم این شهرها که همه آنهایی که باران را به نام تو می‌شناسند و هر ذره‌ای از افلاک، عزادار تو هستند.

عطرت در نفس عزادارانت جاری است، اشک‌ها بوی گلاب می‌دهند و دست‌ها در توسل به دستان علمدارت چقدر به آسمان نزدیک شده است.

مولای من، علمدار بی‌دستت را بفرست تا دست بیعت‌کنندگان با نام تو را قرن‌ها پس از عاشورایی‌ترین تاریخ به حرمت برساند.

اگرچه دست ندارد اما همین با دستان قلم شده دنیا را شرمنده خویش کرده، دست‌هایی که نمی‌شود نادیده گرفت؛ چون دستان خدا فراتر از همه دست‌هاست، هر که با دست‌های برادرت بیعت کند، دستان خدا را در آغوش گرفته...

نمی‌دانم به سوگ کدام دل داغدار است که چشم از اشک باز نمی ایستد ، اما همین قدر می‌دانم که امروز لبیک‌ها با بوی سیب در آمیخت تا به کربلای تو برسد و در هجوم دشمنان برای محاصره خیمه‌هایت، از کودکانت دستگیری کنند، از این همه اشتیاق کربلایی...

عظمت نام تو، پدرت، مادرت و برادرت همه دنیا را گوش به فرمان نگه داشته است که هر سال با وزیدن عطر نامت، فریاد حیدر، زهرا، حسین و اباالفضل، هر زمان را مملو از عاشورا و هر مکان را کربلایی می‌کند...

امروز را از دشمنان مهلت خواستی تا با خدایت به نماز و نیایش بپردازی، آنها فکر کردند که به تو مهلت داده‌اند اما این تو بودی که به آنها مهلت دادی...

مهربانی درس همیشگی تو و همراهانت برای دنیاست.

از روزی که طشت‌های آب را در مهدیه شهرشان علم کردند، به یاد تاسوعا بودند، مردمی که حسینی‌بودن و حسینی‌ماندن را از مکتب ماه بنی‌هاشم (س) آموخته‌اند.

سید پیر شهر دیگر تاب ایستادن روی پاهایش را ندارد، سیدابراهیم که سقای طشت‌گذاری است در تاسوعای شما نتوانست سرپا بایستد، پیرشدن در درگاه شما چه عظمت والایی دارد.

مردم این شهر سرشار از شور شعور حسینی هستند و از آن لحظه که از مادر زاده شدند و با شیر محبت اهل بیت(س) رشد کردند، تا آنگاه که همراه با پدر به هیئت عزای تو آمدند، تنها نامی که در لحظه لحظه زندگیشان جاری شد، این بود: یا حسین(ع).

امروز در زیر آسمان ابری حال و هوای دیگری داشتند، فریادهایشان از جنس لبیک بود، هم به حسین(ع) و هم به امام زمان‌شان و هم بر نایب بر حقش، از بیدار بودن خود گفتند و نوشتند و بر آسمان فخر فروختند که حسینی هستند.

تثلیث مقدسی از عشق در دل‌ها برپا شده بود، بین‌الحرمین دل‌ها در مسیر هروله از حسین(ع) تا اباالفضل(س) و از آنجا تا حسین زمان حضرت امام خامنه‌ای تنها ندای لبیک بود.

امان‌نامه همه به دست توست

در سوگ تو، فراتی از گریه بر دیده‌ها جاری است؛ فرات جان ما تشنه‌تر از همیشه، منتظر است تا قامت دلربایت بر آن سایه اندازد تا سیراب شوند از معرفتی که تاریخ جوانمردی برای همیشه مدیون آن است.

امروز خیابان‌ها هم عزاداری می‌کنند، عطر نام شما که در هوا می‌پیچد، زبان‌ها یکصدا فریاد لبیک می‌شوند تا از آسمان شهر بر صحن بین‌الحرمین جاری شوند، دل‌ها بی‌تابی می‌کنند تا خود را به نامت نزدیک کنند، می‌دانند که نامت مشکل‌گشای تمامی درهای بسته است؛ یا باب الحوائج.

ابالفضل (ع) الگوی ولایت‌پذیری
امام جمعه سریش‌آباد روز دوشنبه در تجمع بزرگ تاسوعاییان اظهار داشت: حضرت ابالفضل (ع) الگوی وفاداری، ولایت‌پذیری، شجاعت، وفا و جوانمردی و اطاعت از امام حق است.
حجت‌الاسلام محرم بیابانی افزود: این ویژگیها، ایشان را به مقامی رساند که کمتر انسانی به این مقام می رسد.
وی تاکید کرد: امروز روز بیعت با اهداف امام حسین (ع)و حضرت عباس(ع) است.
بیابانی اظهار داشت: بسیاری از افراد فرصت همراهی با امام حسین(ع) را از دست دادند و در عصر حاضر هم انقلاب اسلامی با ریزش و رویش‌هایی همراه است و لذا تاسوعا در عمه اعصار  اسلامی روز تجدید عهد و پیمان است.

تا فردا

فردا، عشق، هفتاد و سه بار بر خاک می‌افتد و آن گاه چون ققنوسی تازه نفس، از شعله‌های خویش بر می‌خیزد و در آغوش پروردگار خویش، سرفراز و مسرور، لبخند می‌زند و خود را در جنت برین، از سر می‌گیرد.

فردا، گریه‌های شیرخوارگی، به ناگاه، هزاران سال قد می‌کشد و در عروجی سرخ، به آغوش پروردگار می‌رسد.

فردا، دست‌های برادرانگی دریا، به دست خدا می‌پیوندد و گلوگاه دریده عشق....

فردا دختر صبر فاطمی و بلاغت علوی، بر خاک نشسته و سجده‌هایش...

فردا روز پیمان سرخ است.

۹۹۳۷ / 3034