بنیامین نتانیاهو نخست وزیر راست افراطی رژیم صهیونیستی که در ماه می (اردیبهشت ماه) موفق به تشکیل کابینه نشد و انتخابات پارلمانی این رژیم علی رغم میل وی به دور دوم کشیده و قرار است در ۱۷ سپتامبر (۲۶ شهریور) برگزار شود، شامگاه سه‌شنبه در کنفرانس مطبوعاتی با تکرار وعده انتخاباتی خود اعلام کرد که پس از انتخابات کنست (پارلمان اسرائیل) منطقه غور اردن و شمال بحر المیت را به اراضی اشغالی الحاق خواهد کرد. او گفت، ارتش
اسرائیل در الغور اردن حضور دارد و دولت بعدی طرحی برای تقویت شهرک‌های اسراییلی (صهیونیست‌نشین) خواهد داشت.
وی همچنین تأکید کرد که به کنست طرحی را مبنی بر گسترش شهرک‌های صهیونیست نشین در منطقه غور اردن ارائه می‌کند، چرا که این منطقه به همراه شمال بحر المیت و بلندی‌های اشغالی جولان، کمربند امنیتی مهم برای
اسرائیل در خاورمیانه محسوب می‌شوند.
نتانیاهو در سخنان خود همچنین به وضوح اذعان کرد که هیچ نیتی برای پذیرش مرزهای یک کشور فلسطینی مستقل ندارد و افشا کرد که رژیم صهیونیستی باید به مرزهای ثابتی دست یابد تا تضمین شود که کرانه باختری به منطقه‌ای مانند نوار غزه تبدیل نشود.
رژیم صهیونیستی کرانه باختری، قدس شرقی، غزه و ارتفاعات جولان سوریه را در سال ۱۹۶۷ اشغال و در سال ۱۹۸۰ قدس شرقی و در سال ۱۹۸۱ بلندی های جولان سوریه را علی رغم مخالفت های جامعه بین المللی به این رژیم الحاق کرد.
براساس توافقنامه اوسلو که در سال ۱۹۹۳ میان اسرائیلی ها و فلسطینی ها منعقد شد، کرانه باختری به سه منطقه تقسیم می شود که منطقه "الف" ۱۸ درصد کرانه باختری از نظر امنیتی و اداری تحت کنترل فلسطین، منطقه
"ب" ۲۱ درصد از نظر امنیتی تحت کنترل اسرائیل و از نظر اداری تحت کنترل فلسطین و منطقه "ج" ۶۳ درصد از اراضی کرانه باختری را تشکیل می دهد که طبق ماده ۱۷ این توافق از نظر امنیتی و اداری تحت کنترل اسرائیل است.
نتانیاهو با تخریب منازل منطقه وادی الحمص در "صور باهر" واقع در قدس اشغالی، تبلیغات انتخاباتی خود را با عنوان تسلط کامل امنیتی بر کرانه باختری و ادغام اداری و امنیتی آن در مناطق (ج) آغاز کرد.
اما اطرافیان نتانیاهو و برخی جناح صهیونیست ها که از خطرات تصمیم نتانیاهو اطلاع داشته و از تغییر جمعیتی و ادغام اعراب فلسطینی در این منطقه بیم دارند درباره تسلط بر مناطق "ج" صراحت بیشتری داشتند، زمانی که گفتند
هدف اصلی از عملیات احداث شهرک ها در این منطقه جلوگیری از ایجاد دولت فلسطینی مستقل است به ویژه که این منطقه از نظر جغرافیایی دروازه فلسطین به دنیای خارج و هم چنین سبد غذایی فلسطینینان و منبع آبی اول به
ویژه برای منطقه الاغوار است.
سخنان نتانیاهو و اعلام تصمیم تحریک آمیزش باتوجه به اهمیتی که منطقه ج برای فلسطین دارد بلافاصه واکنش های آنها و اردن و نیز کشورهای عربی و اسلامی و محافل بین المللی را در برداشت و این امر را خروج از قوانین بین
المللی دانسته و آن را در برارنده عواقب و نتایج بی ثبات کننده و مستعد خشونت ها دانستند.
برخی نیز سخنان نتانیاهو درباره الحاق تقریبا یک سوم منطقه ج کرانه باختری به این رژیم را یک تهدید جدی و نه یک وعده انتخاباتی دانستند؛ از نظر آنها نخست وزیر رژیم صهیونیستی به وضوح نشان داد که این رژیم از چراغ سبز
آمریکا و طرح موسوم به "معامله قرن" برای اشغال بیشتر کرانه باختری از طریق پروژه شهرک سازی ها و ممانعت از تشکیل کشور مستقل فلسطینی استفاده می کند.
نتانیاهو خود در ماه های گذشته افشا کرده بود که با رئیس جمهوری آمریکا و مسئولان (آمریکایی) پرونده "معامله قرن" درباره طرح الحاق منطقه ج به این رژیم گفت وگو کرده و جرد کوشنر داماد و مشاور دونالد ترامپ و مسئول این
پرونده نیز این موضوع را تأیید کرده است.
همچنین "عکیوا الدار" روزنامه نگار صهیونیست افشا کرد که مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا معتقد است که الحاق کرانه باختری به اسراییل (رژیم صهیونیستی) یا حداقل منطقه "ج" جزیی از امتیازاتی است که فلسطینیان باید واگذار کنند.
بنابراین، این امور باعث شده تا برخی گمان ها درباره الحاق منطقه ج به سرزمین های اشغالی به عنوان بخشی از طرح معامله قرن آمریکا و تضمین کنترل اسرائیل بر اراضی مورد مناقشه مطرح شود حتی اگر بصورت علنی در بندهای آن نیامده باشد و جزئی از بعد سیاسی این طرح اعلام نشود امری که بسیاری تردیدها درباره موفقیت طرح معامله قرن آمریکا برای حل نزاع فلسطینی و اسرائیلی برانگیخته است.
اقدامات دیگر آمریکا نیز پس از روی کار آمدن ترامپ در کاخ سفید برخی تردیدها درباره انگیزه واقعی واشنگتن برای حل نزاع فلسطینی و اسرائیلی و تشکیل کشور مستقل فلسطینی به پایتختی قدس شرقی برانگیخته است که از
جمله این اقدامات حذف نام تشکیلات خودگردان فلسطین از نقشه خاورمیانه سایت وزارت خارجه این کشور و حذف اصطلاح مناطق اشغالی برای اشاره به کرانه باختری و نوار غزه و جولان اشغالی سوریه در گزارش های ماهانه آن،
بستن دفتر سفارت فلسطین در واشنگتن، به رسمیت شناخت قدس اشغالی به پایتختی اسرائیل و انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به قدس، الحاق جولان اشغالی سوریه به این رژیم، قطع کمک های سالانه آژانس کاریابی و امدادرسانی آوارگان فلسطین (آنروا) و تعدیل و حذف بند مربوط به حق بازگشت فلسطینیان به سرزمین خود و نقض بسیاری از بندهای توافق اسلو است.
** اهمیت منطقه غور اردن بعنوان سبد غذایی و اقتصادی و منابع آب کشور آینده فلسطینی
مناطقی که رژیم صهیونیستی در تلاش برای جدا کردن از تشکیلات خودگردان فلسطین است، مخزن ثروت های طبیعی بوده و از بعد اقتصادی برای فلسطینی ها بسیار دارای اهمیت است. اهالی این منطقه آن را سبد غذایی کشور
فلسطین آینده می دانند. "محمد اشتیه" نخست وزیر فلسطین به دنبال اعلام تصمیم نتانیاهو گفت که این امر همه امور را به نقطه صفر خواهد برد، همچنان که "حنان عشراوی" عضو کمیته اجرایی سازمان آزادیبخش
تاکید کرد که این تصمیم رژیم صهیونیستی تغییر قواعد بازی است.
شبه خبری بی بی سی عربی درباره تصمیم نتانیاهو از ناظران نقل می کند که نخست وزیر اسرائیل با طرح این موضوع قصد جلب آرا در انتخابات بخصوص طرفداران حزب راستگرا را داشته و این اقدام را امری ضروری برای ممانعت از
تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی می داند، درحالی که این مناطق دریچه ارتباط آن با خارج و تأمین کننده آن است.
منطقه غور اردن و شمال بحر المیت در مرزهای اردن ۳۰ درصد از مساحت کرانه باختری را تشکیل داده و اغلب سکان آن فلسطینی هستند. منطقه غور اردن از دریاچه طبریا در شمال تا دریای بحر المیت امتداد دارد که اسرائیل
بخشی از آن واقع در میان بحر المیت و کرانه باختری را اشغال کرده است. طبق آمار سال ۲۰۱۶ جمعیت فلسطینی ها در این منطقه ۶۵ هزار نفر و جمعیت شهرک نشینان صهیونیست ۱۱ هزار نفر است.
این منطقه بستری مناسبی برای کشاورزی و تولید انرژی و پروژه های دیگر دارد، اما ارتش رژیم صهیونیستی در حال حاضر از آن برای انجام عملیات نظامی استفاده می کند. علاوه براین وجود بحر المیت و سواحل آن باعث جذب توریست های بسیاری به این منطقه شده و از پتانسیل مناسبی برای استخراج مواد معدنی و نمک برخوردار است.
رژیم اشغالگر اسرائیل از بهره برداری فلسطینی ها از ۸۵ درصد از مساحت منطقه الغور بخصوص منابع آب آن و احداث منازل در آن جلوگیری می کند. از زمان آغاز اشغالگری اسرائیل در نوار غزه و کرانه باختری در سال ۱۹۶۷ این
رژیم همواره تلاش کرده تا شهروندان فلسطنی را به اجبار از غور اردن بیرون کند و اقدام به تخریب منازل، روستاها و مزارع کشاورزی آنها برای ایجاد شهرک های صهیونیستی و الحاق آن به این رژیم کرده است چرا که این منطقه با
منابع طبیعی آن محلی مناسبی برای احداث شهرک ها است.
منابع آب این منطقه از چشمه های واقع در بخش شمالی این منطقه است که اسرائیل با اشغال این منطقه آن را به منبع آب شهرک های صهیونیست نشین در کرانه باختری تبدیل کرده است. از زمان اشغال نظامی منطقه غور از
سوی رژیم اسرائیل اردن وارد چندین درگیری با این رژیم شده تا این منطقه را بازگرداند.
تل آویو از سال ۲۰۱۷ در تلاش است تا همانند قدس اشغالی و جولان اشغالی سوریه منطقه غور را نیز به این رژیم الحاق کند و در این سال پیش نویس قانون الحاق این منطقه به خود را تهیه کرد.
طبق گزارش روزنامه تایمز، اسرائیل منطقه مرزی الغور اردن را نقطعه راهبردی برای خود می بیند به این دلیل نیز برای الحاق تدریجی آن به خود در این منطقه ۲۰ مجتمع شهرکی احداث کرده است.
روزنامه های آمریکایی نیز نوشتند که منطقه الغور پایگاه حیاتی است که اسرائیل از طریق آن خواهد توانست به هرگونه حمله نظامی زمینی پاسخ دهد و نیروهای خود را در آن مستقر کند.
بنابراین به نظر می رسد که رژیم صهیونیستی با در پیش گرفتن این اقدامات در کنار تصمیم های قبلی در سایه حمایت های ترامپ هیچ رویکردی برای تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی نداشته و معامله قرن آمریکا نیز تضمینی
در این باره ندارد و طبق این طرح تشکل خودگردان به صورت خودمختار بر برخی مناطق کنترل خواهد داشت و مسایلی مانند بازگشت فلسطینیان و تعیین پایتخت برای آن، در این طرح لحاظ نشده است.
"استفان دوجاریک" سخنگوی دبیرکل سازمان ملل متحد در خصوص طرح "بنیامین نتانیاهو" نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای الحاق بخش هایی از کرانه باختری به اراضی اشغالی گفت: این اقدام، احیای مذاکرات (میان فلسطینی
ها و اسرائیل) و صلح در منطقه (خاورمیانه) را نابود می کند.
"آنتونیو گوترش" دبیرکل سازمان ملل متحد نیز در نامه ای که به نشست بین المللی رسانه ای سازمان ملل متحد ارسال کرد، نوشت: بحران سیاسی، اقتصادی و انسانی در اراضی اشغالی فلسطین به ابعاد نگران کننده ای رسیده
است.