بیکاری یکی از مسائل عمده اقتصادی و اجتماعی است که به صورت مستقیم بر افراد جامعه اثر دارد و بهبود شرایط و رفع این مساله همواره از دغدغه مسوولان و دست‌اندرکاران است.
شاخص بیکاری بلند مدت بر مدت زمان بیکاری تاثیر ویژه دارد، بر این اساس، افزایش طول مدت بیکاری نه تنها برای فرد بلکه برای دولت نیز هزینه سنگینی دارد.
مرکز مطالعات و آمارهای کاربردی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی گزارشی از وضعیت بیکاران براساس طول مدت بیکاری در سال گذشته منتشر کرده است.
بررسی جداول آماری نشان می‌دهد که جوانان بیکار زیر ۳۰ سال در واقع اصلی‌ترین گروه جویای کار هستند و دلیل آن نیز افزایش تعداد جوانان تحصیلکرده و نیز افزایش مشارکت زنان است که در نتیجه آن تقاضا برای ورود به بازار کار به خصوص برای گروه سنی کمتر از ۳۰ سال در حال افزایش است.
همچنین بررسی نتایج طرح آمارگیری نیروی کار در سال ۱۳۹۷ نشان دهنده آن است که نرخ بیکاری در گروه سنی ۲۵ تا ۲۹ سال، ۱۱ درصد است و دلیل آن پایان تحصیلات تکمیلی و توقع کسب شغل بهتر و متناسب با تحصیلات تکمیلی است. همچنین کمترین نرخ بیکاری بلندمدت در میان مردان و زنان در سال گذشته مربوط به رده سنی ۳۰ ساله با نرخ ۲.۸ درصد است و دلیل آن نیز علاوه بر افزایش سن، اولویت داشتن شغل نسبت به ماهیت آن است.
معمولا بخشی از بیکاران را «بیکاران قبلا شاغل» تشکیل می‌دهند، براین اساس سال گذشته ۲۳.۶ درصد از بیکارن افرادی بودند که در پنج سال گذشته شاغل بودند و در واقع بیکاری بلندمدت را تجربه کرده‌اند این در حالی است که این نسبت برای «بیکاران غیرشاغل» ۵۷.۵ درصد است.
براساس جداول آماری، ۴۲ درصد مردان و ۵۶ درصد زنان در سن ۲۵ تا ۲۹ سال به مدت یک سال و بیشتر در انتظار یافتن شغل بودند این در حالی است که در گروه سنی ۳۰ ساله، درصد مردان کاهش یافته است (۲۹.۴) اما جمعیت زنان رشد داشت و به رقم ۵۷.۱ درصد رسیده است و دلیل آن نیز حساسیت زنان برای یافتن کار مورد علاقه و عدم مسوولیت مستقیم آنان در تامین معیشت خانواده است.
در مجموع بر اساس آخرین آمار، در سال گذشته سهم بیکاران ۱۵ تا ۲۹ ساله از کل بیکاران کشور ۵۲.۹ درصد و سهم بیکاران با طول مدت بیکاری بلندمدت از کل بیکاران در این دوره زمانی ۳۷.۸ درصد بوده است.