در ادامه این گزارش که روز شنبه منتشر شد با اشاره به بازدیدهای متعدد روزنامه نگاران و دیپلمات های کشورهای خارجی از منطقه مسلمان نشین سین کیانگ آمده است واقعیات ثابت کرده است گزارش های عینی و حقیقی مورد پسند مخاطبان هستند و کسانی که همیشه از اعتبار خود سوء استفاده می کنند، در نهایت از سوی مردم طرد می شوند.
گزارش می افزاید چندی پیش خبرنگاران کشورهای مختلف در فعالیتی موسوم به «ورود به منطقه محوری نوار اقتصادی جاده ابریشم» حضور داشتند آنان دیده‌ها و شنیده‌های خود در مورد مراکز آموزش مهارت حرفه‌ای، مساجد و مراکز اسلامی شین جیانگ (سینکیانگ) و وضعیت آموزشی و زندگی دانش‌آموزان و دانشجویان مراکز مهارت حرفه‌ای را به رشته تحریر در آوردند در این گزارشها تصاویر زیادی از کلاس‌های آموزش نقاشی، آرایشگری، گل‌آرایی و هنرهای دیگر مورد استفاده قرار گرفته است.
رادیو بین المللی چین در این گزارش آورده است برخی گزارش ها نیز درباره توسعه اقتصادی شین جیانگ است، خبرنگاران از کارخانه خودروسازی، کارگاه کاغذسازی سنتی و ساخت آلات موسیقی، دالان انگور و مرکز پرورش گل و گیاه و دیگر محله ها بازدید کردند این گزارشها با محتوای غنی و عکس های جذاب، صحنه کار و تولید اقوام مختلف شین جیانگ را نشان داده و داستان آن ها را در امر فقرزدایی و درآمدزایی روایت می کنند.
همچنین گزارش هایی درباره جاذبه های گردشگری شین جیانگ و اقدامات توسعه صنعت گردشگری این منطقه بوده و ایده توسعه سبز به ابتکار دولت چین را معرفی کردند.
خبرنگاران خارجی با دیده و شنیدهای خود یادآور شدند، بر اساس قوانین چین همه مردم این کشور برای داشتن و یا نداشتن هر گونه باور مذهبی آزاد هستند اما مجاز به نمایش عمومی این باورها نیستند طبق قوانین چین افراد جامعه با هر اعتقاد و باوری باید بتوانند به صورت مسالمت‌آمیز در کنار یکدیگر زندگی کنند چین، دین و سیاست را از یکدیگر مجزا می‌داند و هر کسی می‌تواند در چارچوب قوانین کشور، آداب مذهبی خود را انجام دهد.
مدت‌ها است برخی سیاست بازان و رسانه های گروهی غربی تا جایی که توانسته‌اند به سیاه‌نمایی در مورد شین جیانگ چین پرداخته‌اند و اتهامات گوناگون و گزارشهای تحریف شده و نادرستی را در مورد این منطقه از چین منتشر می‌کنند برای نمونه آنان مراکز آموزش مهارت حرفه ای شین جیانگ که با هدف جلوگیری از افراط‌گرایی تأسیس شده را اردوگاه بازپروری توصیف می‌کنند و دولت چین را به سرکوب روحانیون متهم کرده‌اند اما در حقیقت مسلمانان شین جیانگ در اعتقادات دینی خود کاملاً آزاد هستند.
در شین جیانگ ۲۴ هزار و ۴۰۰ باب مسجد وجود دارد و ۲۹ هزار معلم مذهبی در حال فعالیت هستند سه سال است که هیچ حادثه تروریستی و خشونت باری در شین جیانگ رخ نداده است همه این موارد نشان می دهد که اقدامات پیشگیرانه ضد تروریستی مانند تاسیس مراکز آموزش مهارت حرفه ای در شین جیانگ با نتایج برجسته و اقبال عمومی مردم همراه بوده است.
برعکس وقتی به آمریکا نگاه می‌کنیم این کشوربه هیچ وجه صلاحیت آن را ندارد که در مورد آزادی مذهبی صحبت کند در حال حاضر تعداد کل مساجد سراسر آمریکا حتی به یک دهم شین جیانگ هم نمی رسد، دولت فعلی آمریکا پس از روی کار آمدن خود فورا حکم ممنوعیت ورود مسلمانان به این کشور را صادر کرد، وضعیت مذهبی و حقوق بشری اقلیت های قومی مختلف در آمریکا روزبه روز بدتر می شود.
باید با این نکته اذعان داشته باشیم که گزارشهای رسانه‌های گروهی غربی که همواره از نظر آزادی بیان و اطلاع رسانی خود را در جایگاه برتر می‌دانند بر شناخت مخاطبان خارجی از چین تاثیر گذاشته که مخاطبان ایرانی نیز از این قاعده مستثنا نیستند بسیاری از دوستان از جمله خبرنگاران که هیچ گاه به شین جیانگ سفر نکرده‌اند، تحت تاثیر رسانه های غربی دیدگاهی متعصبانه نسبت به شین جیانگ دارند با این حال، بیشتر مردم جهان از دروغ پراکنی و سیاه نمایی رسانه های غربی خسته شده اند، آنان می‌خواهند که با حقایق شین جیانگ آشنا شوند.
امیدواریم تعداد بیشتری از فعالان رسانه های بین المللی با سفر به شین جیانگ و دیدن این منطقه از نزدیک، گزارشهای عینی و عادلانه بیشتری را در مورد شین جیانگ منتشر کنند چرا که خواست عموم مخاطبان نیز همین است.
چندی پیش ایسنا رشته گزارش هایی درباره شین جیانگ منتشر کرد، بخشی از دیدگاه‌های منتشر شده درباره گزارشهای ایسنا منفی هستند اما بسیاری از دیدگاه به طور آشکار مثبت بودند و استقبال خوبی نیز از این گزارشها شده بود که از میان نظرات مخاطبان می‌توان به این موارد اشاره کرد: من برخلاف دوستان فکر می کنم چینی‌ها کار بسیار خوبی می کنند چینی‌ها بلدند چگونه آدم بسازند. یکی دیگر نوشته بود بسیار پر محتوا، وزین و باعث روشن شدن ذهنم بود و ممنون از شما.
البته نمی‌توان انکار کرد که برخی کاربران ایرانی هنوز هم در مورد شین جیانگ چین دچار سوء تفاهم و شناخت اشتباه هستند، به طور مثال، یک کاربر به نام محمدرضا پرسیده است: «چرا به مسلمانان حتی پاسپورت هم نمی دهند؟ چرا در هیچ نهاد دولتی در پکن و شهرهای بزرگ افراد باحجاب را استخدام نمی کنند!؟» که چنین اتهاماتی اصلا با واقعیات منطبق نیست، کاربر ایرانی دیگری به نام حبیبی که به چین سفر کرده، به او پاسخی متقاعد کننده داده است.
با وجود برخی نکات اشتباه و متعصبانه از نظر تاریخی درباره شین جیانگ اشاره شده اما اگر ما با رویکردی عادلانه با یکدیگر تعامل داشته باشیم و سعی کنیم طرف مقابل را درک کنیم و به قول چینی‌ها، چیزی که برای خودمان نمی خواهیم برای دیگران هم نخواهیم، یقینا بدون شک سوء تفاهم‌ها و نگاه‌ها متعصبانه به تدریج از بین خواهد رفت.
همه می دانیم، برخی خارجی ها درباره مساله شین جیانگ چین دچار سوء تفاهم شده و یا تعصب دارند، علت اصلی هم آن است که آنان مدت ها تحت تاثیر رسانه های غربی قرار بوده اند و بسیاری از خبرنگاران خارجی که به شین جیانگ سفر کرده اند نیز چنین پدیده ای را تایید می کنند در حال حاضر دو رویداد در شرق و غرب آسیا بار دیگر ثابت کرده است که برخی سیاستبازان و رسانه های گروهی غربی تنها به دنبال آشفته کردن کشورهای دیگر هستند و همواره به دروغ پراکنی و وارونه جلوه دادن واقعیات هستند.
برای مثال، آمریکا اخیرا به بهانه محافظت از آزادی کشتیرانی، مساله ایجاد ائتلاف نظامی در خلیج فارس را عنوان کرد، اما هدف آن جوسازی به منظور ایران هراسی و تخریب روابط ایران و کشورهای دیگر است. سوال ما این است که یک کشور که خود را قدرتمند می داند چه صلاحیتی دارد که دیگر کشورها را به تهدید صلح متهم کند؟
در روزهای اخیر در هنگ کنگ راهپیمایی معترضان به عملیات خشونت بار افراطی تبدیل شده که با آتش افروزی عده معدودی از سیاست بازان و رسانه های غربی بی ارتباط نیست آنان تلاش پلیس هنگ کنگ در راستای آرام کردن آشوب ها را به سرکوب کردن اعتراضات متهم می کنند، اما برخورد پلیس آمریکا با عملیات اشغال خیابان وال استریت در سال ۲۰۱۱ چگونه بود؟ استانداردهای دوگانه غربی ها اینجا است که نمی تواند مردم را قانع کند.
شامگاه ۱۱ سپتامبر مجلس سنای آمریکا طرح قانونی درباره سیاست حقوق بشر ایغورها را به تصویب رساند، با این اقدام بار دیگر به طور غیر مسئولانه از وضعیت حقوق بشر شین جیانگ و سیاست دولت چین درقبال این منطقه انتقاد کرد، تفکر جنگ سرد آمریکا بار دیگر جهان را به حیرت انداخته است، اعضای مجلس آمریکا شاید فراموش کرده اند که خود آمریکا در مسئله تبعیض نژادی سابقه ای بسیار بد دارد.