تاریخ انتشار: ۲۵ شهریور ۱۳۹۸ - ۱۱:۰۰

تهران- ایرنا- شکست تیم ملی والیبال ایران مقابل استرالیا، زنگ خطر مهمی را به صدا درآورد.

تیم ملی والیبال ایران دیروز در مسابقات قهرمانی آسیا مقابل استرالیا باخت؛ آن هم پس از چهار سال. آخرین باری که تیم ملی ایران مقابل استرالیا شکست خورده بود، در جام جهانی ۲۰۱۵ بود؛ روزگاری که اسلوبودان کواچ روی نیمکت می‌نشست و تیم ملی ایران یکی از بدترین تورنمنت‌های سال‌های اخیر خود را پشت سر می‌گذاشت.

چیزی که باعث می‌شود باخت مقابل استرالیا نگران‌کننده‌تر شود، رقابت مهمی است که دو تیم باید حدود چهار ماه دیگر برای رسیدن به سهمیه المپیک داشته باشند. مسابقات انتخابی المپیک ۲۰۲۰ توکیو، دی‌ماه در چین برگزار می‌شود و هشت تیم آسیایی برای رسیدن به یک سهمیه المپیک به مصاف هم می‌روند.

پیش از بازی دیروز ایران و استرالیا، ایگور کولاکوویچ و امیر غفور سرمربی و بازیکن تیم ملی ایران به این نکته اشاره کرده بودند که این تیم مهم‌ترین حریف ایران در راه کسب سهمیه المپیک است. حتی غفور گفته بود که نباید اجازه دهیم که استرالیایی‌ها به این خودباوری برسند که می‌توانند ایران را شکست بدهند. ولی عملکرد تیم ملی، این خودباوری را به حریف داد که خیلی راحت هم می‌توان مقابل ایران به پیروزی رسید.

حالا شاید خیلی‌ها به یاد مسابقات انتخابی المپیک ۲۰۱۲ لندن افتاده باشند. چند ماه پیش از آن، ایران مانند این روزها میزبان مسابقات قهرمانی آسیا بود و با هدایت خولیو ولاسکو برای نخستین بار به مدال طلا نیز رسید. ولاسکو و شاگردانش در جام جهانی هم درخشیدند و درحالی که همه تصور می‌کردند خیلی راحت سهمیه آسیا در المپیک لندن را تصاحب می‌کنند، مقابل استرالیا غافلگیر شدند. ایران در آن سال با همان نتیجه‌ای باخت که دیروز شکست خورد؛ سه بر یک.

در مسابقات انتخابی المپیک توماس ادگار ستاره بازی با ایران بود و ۲۴ امتیاز برای استرالیا گرفت. این بازیکن ۲۱۲ سانتی‌متری و ۳۰ ساله، چندی پیش از تیم ملی کنار رفته بود اما در آستانه مسابقات قهرمانی آسیا بازگشت تا استرالیا را در راه رسیدن به المپیک توکیو یاری کند. ادگار دیروز هم ستاره میدان شد و در بازی با ایران همان‌قدر امتیاز گرفت که در مسابقات انتخابی المپیک لندن گرفته بود؛ ۲۴ امتیاز.

از سال ۲۰۱۴ تا پیش از مسابقه دیروز، ایران و استرالیا ۱۱ بار به مصاف هم رفته بودند که ۱۰ مرتبه آن با برتری ایران به پایان رسیده بود. این روش استرالیایی‌هاست که تمام مسابقات را فدای رسیدن به المپیک می‌کنند. چند ماه پس از مسابقات انتخابی المپیک لندن، دنیل ایلوت مربی تیم ملی استرالیا در مصاحبه با خبرنگار ایرنا گفته بود که در ورزش استرالیا کسب سهمیه در المپیک مهم‌تر از هر چیزی است و اگر والیبال نتواند به المپیک برسد، بودجه کمتری هم دریافت خواهد کرد. به همین دلیل استرالیایی‌ها تمام برنامه‌ریزی خود را برای رسیدن به المپیک متمرکز می‌کنند و مسابقاتی مانند لیگ ملت‌ها اهمیت کمتری برای آنها دارد.

استرالیا در سال ۲۰۰۰ میزبان المپیک بود و در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۱۲ هم سهمیه آسیا را تصاحب کرد و المپیکی شد. حالا به نظر می‌رسد که تیم سرزمین کانگوروها عزم خود را جزم کرده که سد محکمی مقابل والیبال ایران برای رسیدن به دومین المپیک تاریخ خود ایجاد کند. البته شاید هم بتوانیم مثل کولاکوویچ خوش‌بین باشیم و بگوییم که «شکست مقابل استرالیا برای ما خوب بود چون درس های زیادی از آن گرفتیم.» و امیدوار باشیم که تیم ملی ایران از این درس‌ها استفاده کند و در مسابقات انتخابی المپیک دوباره مقابل استرالیا غافل‌گیر نشود.