صادق توکلی، بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون جمعه گذشته (۲۹ شهریور) بعد از مدتی بیماری در سن ۷۸ سالگی درگذشت. حیاط خانه هنرمندان امروز (دوشنبه/ اول مهر) میزبان شماری از علاقه مندان و اعضای خانواده تئاتر و سینما بود که برای بدرقه توکلی به خانه ابدی گرد هم آمده بوند.
بر اساس گزارش رسیده از خانه تئاتر، آیین تشییع پیکر صادق توکلی با حضور ایرج راد رئیس هیات مدیره مرکزی خانه تئاتر، اصغر همت و بهزاد فراهانی از اعضای هیات مدیره خانه تئاتر، شهرام گیل‌آبادی مدیرعامل خانه تئاتر، شهرام کرمی مدیر مرکز هنرهای نمایشی و حجت الاسلام و المسلمین محمود دعایی و جمعی از هنرمندان این حوزه شامل هادی مرزبان، شکرخدا گودرزی، کریم اکبری مبارکه، خسرو احمدی، علی پویان، علی بی غم، مهدی صفاری نژاد، اتابک نادری، علی عابدی و جمعی از بازیگران و هنرمندان تئاتر برگزار شد.
کرمی بعد از تسلیت به نمایندگی از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاون هنری به خانواده توکلی و جامعه هنرمندان گفت: هر انسانی یکبار بیشتر فرصت زندگی ندارد و ما معتقدیم هنر فضایی برای معنویت و انسان بودن ایجاد می‌کند، استاد با تمام وجود ثابت کردند چقدر خوب خواهد شد که این نمایش بزرگ را با یک بازی انسانی تمام و کمال انجام دهند که در فقدان او ما از خصلت‌های نیک ایشان یاد کنیم. بزرگترین نمایش زندگی صادق توکلی در همین زندگی بود، کسی که با خصلت‌های نیکو او را می‌شناسند، او هم برای گروهی که در کنارش کار می‌کردند و هم برای جامعه هنری نشان یک انسان والا بود. امیدوارم این ضایعه تلنگری برای جامعه تئاتری باشد تا قدر انسان‌های نیک و هنرمندان را در زمان حضور و حیات آنها را بیشتر بدانیم.
همت با بیان اینکه فکر نمی کردم به فاصله نزدیکی دوباره اینجا جمع شویم اظهار داشت: توکلی یک زاهد به تمام معنا بود اما زهدفروش نبود، این یک صفت خیلی مشخص است که این روزها بسیار با ارزش است کسی که می توانست از زهد واقعی خود استفاده کند، اما این زهد را تنها برای خود نگه می‌داشت.
راد نیز با بیان اینکه توکلی، همه وجودش صداقت، عشق و محبت بود، انسانی که به معنای واقعی وارسته، وقت شناس، عاشق کارش بود و تا آنج که توان و امکان داشت سعی می کرد روی صحنه با مسئولیت کامل کارش را انجام دهد و چه جلوی دوربین و چه بر صحنه همواره خلوص نیت، صفا، پاکی و دوری از هر نوع تصنع‌گرایی کار خود را انجام می داد. هرگز شکوه نکرد، همیشه لبخند به لب داشت اما یک جا صدای بلند او را از درد در بیمارستان شنیدم، صدای فریادش مرا لرزاند و بسیار متاسف شدم. این انسان شریف همیشه در مقابل تمام ناملایمات و سختی‌های کار ایستاده بود و لبخند به لب داشت ولی در آن زمان چه درد جانکاهی می کشید که او را به فریاد واداشت.
فراهانی نیز با بیان اینکه زمانه بسیار تلخی شده است زیرا پای آنچه می گوییم نمی‌ایستیم خاطرنشان کرد: ما در انجمن خود چیزی حدود هزار و سیصد عضو داریم که همه آنها توکلی را خوب می‌شناسند اما از آن تعداد بخش اندکی دور هم جمع شده‌اند، در حالی که برخی لیاقت آنچنان با شکوهی دارند که باید همه خانه تئاتر در سوگشان دور هم جمع شوند.
ایشان از دلبستگان عرفان اشراقی بود، بر این باور بود که به کسی آزار نرساند و زیر آزار کسی نباشد، مردی بود بسیار وقت‌شناس، لبخندش سرجایش بود و هرگز با دست خالی نمی آمد؛ صادق عطر پاک پاکیزگی یک هنرمند را همیشه با خود حمل می‌کرد.
گیل آبادی تصریح کرد: اگر بر اساس مولفه‌های دینی ما انسان خدا باشیم متوجه این می شویم گاهی اوقات کرنش‌ها یا تواضع هایی کرده‌ایم که تنها در برابر انسانی دیگر بوده و در تعریف انسان خدا بودن نمی‌گنجیده‌است. اما با مرور خاطرات صادق توکلی کرنش بی‌جا یا رفتار ناصواب از او نمیبینیم، او بی شک انسان خدا بود و این خداگونگی سبب شده تا رفتار الهی او در ذهن ما ثبت شود. خانه‌تئاتر در این غم شریک است، خود را در کنار این بزرگواران می‌بیند، خانواده بزرگ تئاتر قدرشناس این بزرگوار و زحمات او هست و هرجایی که نیاز باشد سعی می‌کنیم نفس و مهربانی او را تکثیر کرده و از او یاد کنیم.
حجت الاسلام والمسلمین دعایی در پایان این مراسم بر پیکر مرحوم صادق توکلی نماز میت را قرائت کرد و این بازیگر پیشکسوت بعد از عمری تلاش در صحنه تئاتر و پرده سینما به خانه ابدی رفت.