تیم های نوجوانان، جوانان و امید دختر و پسر ایران، اواخر فروردین ماه سال جاری با تصمیم مسئولان فدراسیون به دلیل آنچکه مشکلات مالی مطرح شد، به مسابقات قهرمانی آسیا اعزام نشدند تا چند ماه تلاش کادر فنی و بازیکنان این تیم بی‌نتیجه بماند.
حتی پس از این اتفاقات، «مهران بهنام‌فر» سرمربی تیم پسران از سمت خود استعفاء داد، هرچند وی پیش از آن و بنابر دلایل مختلفی به صورت مرتب از سمت خود کناره‌گیری می‌کرد و دوباره بازمی‌گشت.
«سمانه خوش‌قدم» نیز هدایت تیم‌های دختران را برعهده داشت که او نیز اکنون بلاتکلیف است. هرچند شنیده می‌شود وی به‌زودی در تیم‌های ملی ارتقاء خواهد گرفت.
اکنون با گذشت نزدیک به ۶ ماه از لغو آینده‌سازان کاراته ایران به مسابقات قهرمانی آسیا و در حالی‌که قرار بود فدراسیون چندی پیش تکلیف کادر فنی این تیم‌ها را مشخص کند؛ بازهم خبری از انتخاب کادر فنی نشد و بنظر می‌رسد این تیم‌ها باید با حضور در تاتامی جهانی هم وداع کنند.
نکته جالب این است که مسابقات رده‌های سنی جهان، اوایل آبان‌ماه (کمتر از یک ماه دیگر) در شیلی برگزار می‌شود و تیم‌های کاراته ایران نه اردو داشته‌اند و خبری از کادر فنی آنان هم نیست.
با این حساب حضور در مسابقات جهانی رده‌های سنی نیز به احتمال فراوان به همین سادگی از دست رفت تا آینده کاراته ایران با خطر روبه‌رو شود.
رشته‌ای که در فاصله هفت ماه، آینده‌سازانش به مسابقات آسیایی و جهانی اعزام نمی‌شود، چگونه می‌خواهد پشتوانه سازی کند.
کاراته ایران تا چه زمانی می‌خواهد از داشته‌های فعلی خود بهره ببرد و تا کی باید به نفرات فعلی تیم ملی بزرگسالان که در هر ۲ بخش زنان و مردان به سال‌های پایانی دوران قهرمانی نزدیک شده‌اند، تکیه کند.
هرچند تیم ملی بزرگسالان ایران حضور در مراحل مختلف لیگ جهانی برای کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰ را در پیش دارد و باید هدف اول فدراسیون باشد، اما چرا آینده‌های این رشته فراموش شده‌اند؟
نوجوانان و جوانانی که با هزاران امید و آرزو از حضور در مسابقات استانی، کشوری و انتخابی، خود را به تیم ملی رسانده‌اند اکنون باید با رویاهای شیرین خود، زندگی کنند؛ چون قرار نیست رنگ تاتامی آسیایی و جهانی را ببینند.