این جریان‌ها یا تریبون‌های داخلی اگر چه در ظاهر تفکیکی بین کلیت نظام و نهادهای آن قائل می‌شوند و لذا به خود حق می‌دهند هر نهاد غیر منطبق بر خواسته‌ها و مواضع خود را آماج تخریب و ادعای ناکارآمدی قرار دهند اما توجه ندارند این تفکیک سازی‌ها نه برای افکار عمومی و نه بدخواهان خارجی ایران چندان اهمیتی ندارد. یعنی ادعا یا القای ناکارآمدی دولت یا مجلس در نهایت تعبیر به ناکارآمدی نظام می‌شود چنانکه غائله دی ماه سال ۹۶ هم با فرض همین تفکیک‌سازی علیه دولت از سوی مخالفان کلید خورد اما در نهایت شعارها سمت و سویی دیگر پیدا کرد.
آیت‌الله جنتی رئیس مجلس خبرگان رهبری دیروز در نطق اجلاس خبرگان رهبری سخنانی قابل تأمل بر زبان آورد که بیشتر پیام افتراق و اختلاف برانگیزی داشت تا دعوت به وحدت و همگرایی. در این سخنان علاوه بر دولت و مجلس، مجموعه مدیریتی کشور، سرمایه‌دارها و کارشناسان هم بی‌نصیب از حمله رئیس ۹۳ ساله مدعی جوانگرایی مجلس خبرگان رهبری نماندند. او پولدارها را در کنار غارتگران قرار داد و گفت که آنها تلاش می‌کنند مردم مستمند باشند و علیه نظام شورش کنند.
در فرازی دیگر و در تبیین مخالفت با مذاکره با آمریکا معتقدان به مذاکره را جاهل و نادان خواند. او گفت: «در ایران هم برخی آدم‌های نادان و جاهل دنبال مذاکره با آمریکا هستند.» حال آنکه التزام داشتن نسبت به تصمیم نظام مبنی بر مذاکره نکردن با امریکا یک موضوع است و اینکه احیاناً برخی کارشناسان بر اساس ارزیابی‌های خود این مذاکره را مناسب بدانند چیز دیگری است. اعتقاد نداشتن یا حتی انتقاد داشتن نسبت به یک تصمیم نظام از سوی فعالان سیاسی یا کارشناسان را نمی‌توان حمل بر نادانی یا جاهل بودن آنها دانست.
اما بخش قابل تأمل‌تر سخنان او جایی است که همزمان با سفارش مردم به مطالبه گری و بی‌تفاوت نبودن گفت: «بی‌تعارف من به مدیران فعلی هیچ امیدی ندارم. ما برای روزی کار می‌کنیم که اینها با مدیران جوان و انقلابی جایگزین شوند تا از این خفت و گرفتاری که دچارش شده‌ایم رها شویم.» او در ادامه با اشاره به انتخابات پیش روی مجلس همکاران خود در مجلس خبرگان را هم از بی‌تفاوتی نسبت به آن بر حذر داشت و از آنها خواست تا «کمک کنند افراد خوبی وارد مجلس شوند و کار مردم را دنبال کنند و مشکلات‌شان را رفع سازند وگرنه جز این شود همین است که الان می‌ببینم.»
در حقیقت این فراز از سخنان آیت‌الله جنتی ناظر بر نارضایتی ایشان از مجلس دهم است. رئیس یک نهاد انتخاباتی بی‌محابا دو نهاد انتخابی دیگر و در حقیقت رأی مردم را به باد انتقاد گرفته و فحوای کلامش چیزی جز حکم دادن به ناکارآمدی آنها و چوب حراج زدن به مجموعه مدیریتی کشور نیست. ایشان حتی ملاحظه این را هم نکرده‌اند که در مقام دبیر شورای نگهبان عالی‌ترین نهاد ناظر بر انتخابات، در فاصله چند ماه مانده به رقابت مجموعه‌های مختلف سیاسی این گونه آشکارا منویات خود برای جابه‌جایی گسترده در مجلس و دولت را آشکار نکند. بخصوص که تصریح هم دارند که برای جایگزینی مدیران جوان و انقلابی «کار می‌کنیم».