غلامحسین کرباسچی روز یکشنبه در گفت و گویی افزود: اینکه آمریکا در ماه های گذشته از برجام بیرون آمده و مشکلاتی را بر سر راه ایران درست کرده و مسائل اقتصادی به مردم کشورمان فشار می‌آورد، برکسی پوشیده نیست. به نظر می رسد همین که رئیس جمهوری و تیم همراهش در هفتاد و چهارمین مجمع سالانه سازمان ملل شرکت کردند، کاری بجا و درست بود. زیرا غیبت اصلا اقدام جالبی تلقی نمی‌شود.
کرباسچی اظهار داشت: مقامات ایران حتی زمانی هم که کشور زیر بمباران موشک های صدام قرار داشت، در سازمان ملل حضور پیدا می‌کردند. لذا حضور ایران در مجمع عمومی سازمان ملل امری ضروری است. با اینکه معتقد نیستم که در سفر اخیر آقای روحانی به نیویورک فتح الفتوحی انجام شده، ولی به لحاظ تبلیغاتی هم که شده حضور رئیس جمهوری و وزیر امورخارجه در این اجلاس سالانه ضروری بود.
وی درباره درخواست های مکرر سران کشورها برای ملاقات با رئیس جمهوری کشورمان گفت: بخش عمده ای از این درخواست ها به منظور رایزنی برای حل و فصل مشکلات میان ایران و آمریکا صورت گرفت که آن هم آقای روحانی به هر دلیلی مصلحت ندید که در چنین شرایطی مذاکره کند.
دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی بیان کرد: بدون شک رفت و آمدها و دیدارهای رئیس جمهوری و وزیر امور خارجه بر افکار عمومی دنیا تاثیرگذار است و تا حدودی می‌تواند تبلیغات گسترده علیه کشور را خنثی کند. ولی بحث مهم تر میزان این تاثیرگذاری است. آن چه پیداست تنها از راه نظرسنجی می توان میزان تقریبی تاثیرگذاری این قبیل اقدامات را فهمید. نباید فراموش کرد که افکار عمومی نیز تاثیر چندانی روی حل شدن مسأله میان ایران و آمریکا ندارد.
کرباسچی افزود: خیلی وقت ها ممکن است که سران کشورها در تصمیم گیری اقدام به نظرسنجی کرده و با اینکه افکار عمومی مخالف یک تصمیم است، ولی در نهایت آن تصمیم را اجرایی کنند. از یاد نبریم که مساله اساسی ما برداشتن قدمی در جهت حل مشکلات مردم است.
وی خاطر نشان کرد: سفر اخیر رئیس جمهوری به آمریکا جزو مواردی بوده که باید مطابق معمول و طبق سنوات گذشته انجام می شد. ولی اینکه رئیس جمهوری و سایر مسئولان با انتخاب چنین ادبیات و روشی توانسته باشند روی رسانه ها و افکار عمومی تاثیری فراگیر داشته باشند، این طور نبوده است.
کرباسچی با اشاره به انتقاد برخی افراد در فضای مجازی از خنده های روحانی در دیدار با روسای جمهوری فرانسه و انگلستان گفت: متاسفانه برخی بهانه های بچه گانه می آورند و مدام در حال ایجاد حاشیه اند. در صورتی که کلیت مسأله این است که کشور گرفتار تحریم و فشار است و همه باید تلاش کنند در چنین موقعیتی مسائل کشور حل شده و مشکلی به مشکلات دیگر اضافه نشود. یک عده هستند که فقط منتظر هستند حرف های حاشیه ای را به جای اصل مسأله بزرگنمایی کنند.
وی افزود: اصل مسأله این است که بالاخره حضور آقای روحانی به عنوان رئیس جمهوری در مجامع بین المللی لازم است و ایران باید بتواند با کشورهای مختلف رابطه و رفت و آمد داشته باشد. چرا که این رویکرد باعث جلوگیری از به هدف رسیدن طرف مقابل در منزوی ساختن ایران می شود.
دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی در واکنش به مخالفان دولت که در تلاش هستند وزیر امور خارجه را در شرایط فعلی ناکارآمد جلوه دهند، گفت: گزینه های مورد پسند این عده همان طور که پیشتر شاهد بودیم، باعث شدند چند قطعنامه شدیداللحن علیه کشور در سازمان ملل تصویب شود. تیم دیپلماسی فعلی در این شرایط که با تغییر و تحولاتی در آمریکا همراه بوده، توانسته مانع اجماع جهانی علیه ایران شود بنابراین باید از تیم دیپلماسی دولت قدردانی کرد.
کرباسچی ادامه داد: برخی معتقدند که وزارت خارجه می تواند اقدامات بیشتری انجام دهد. اما میان ادعا تا عمل فاصله است. نباید فراموش کنیم که تیم دیپلماسی دست چندان بازی برای انجام برخی کارها ندارد. بلکه باید در همان چارچوبی که برای کشور تعیین شده و خط مشی کلی نظام است، حرکت کند.
وی در واکنش به توقعات برخی افراد که فکر می کردند قرار است با حضور رئیس جمهوری در سازمان ملل اتفاقات خاصی رخ دهد، گفت: اگر کسی سوابق و وضعیت فعلی را بررسی می کرد نباید توقعات فوق العاده ای می داشت و این امری بسیار روشن است. بالاخره شرایطی که ایران برای مذاکره با آمریکا تعیین کرده، مشخص بود و همان طور که حدس زده می شد شرایطی که ایران معین کرده بود مورد قبول آمریکا قرار نگرفت و همچنین شرایط تعیین شده از سوی آمریکایی ها نیز مورد پذیرش ایران نبود.
کرباسچی گفت: توقعاتی که از سفر آقای روحانی فتح الفتوحی برای ایران حاصل شود، غیر معقول بود. چرا که سفر رئیس جمهوری به چنین مجمعی طبق روال گذشته و کاملا عادی بود. بی تردید همان قدر که مانند گذشته افرادی به سازمان ملل نرفتند که با حرکات و سخنرانی های خود باعث مدتها تفریحات رسانه ها و مردم شوند، کفایت می کند. بالاخره در همین حد که رئیس جمهور حرف هایی معقول و منطقی زد، کافیست. اینکه مجموع سیاست های بین المللی و سیاست داخلی ایران ایجاب نمی کند که مسائل ایران با آمریکا و اروپا به طور کامل برطرف شود، بحث دیگری است.