بگذارید از اینجا شروع کنیم؛ هازارد به عنوان خرید تابستانی و پرسروصدای رئال به‌دلیل اینکه تا اینجای کار برای تبدیل شدن به همان ستاره میانه میدان فصل گذشته آبی‌های لندن تقلای زیاد و البته بی‌ثمری کرده، در روزهای اخیر به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است.
او روز گذشته در نشست خبری پیش از دیدار مقابل کلاب بروژ در لیگ قهرمانان با اذعان به عملکرد ضعیف خود گفت: مردم از من توقع زیادتری دارند و انتظار خودم هم همین است؛ می‌توانم بهتر از اینها باشم.
هازارد: هنوز یک کهکشانی نیستم
در سوی مقابل زیدان نیز در این نشست مدعی شد که زمانی که وی برای اولین بار به عنوان بازیکن به ایتالیا کوچ کرد، شرایط به مراتب سخت‌تری را سپری کرده است و اینکه هازارد به زودی به روزهای اوج خود باز خواهد گشت.
زیدان: در رئال همه زیر یک ذره‌بین بزرگ هستند
با این وجود، فقط نیمی از گفته‌های زیدان حقیقت دارد و علاوه بر این شرایط آن روزهای فوتبال با دنیای مدرن و امروزی آن تفاوت زیادی دارد.
بله، ماه‌های ابتدایی حضور زیدان در تورین چندان بی دردسر نبود اما مولفه‌هایی که موجب تعدیل شرایط زیدان نسبت به هازارد می‌شد، اینگونه بود: زیدان تنها 24 سال داشت، این نخستین تجربه برون‌مرزی وی بود و مرد فرانسوی از لیگی به مراتب ضعیف‌تر (لیگ یک فرانسه) راهی لیگی سخت و پرفشار و حرفه‌ای یعنی سری‌آ شده بود.
و اما مبلغ چشمگیر آن روزها (4 میلیون یورو) که روی پیشانی زیدان چسبانده شده بود، بیشترین فشار را روی شانه‌های زیدان بی‌تجربه می‌گذاشت (هرچند که این رقم در مقایسه با 15 میلیون پوندی که نیوکاسل تابستان همان سال برای «آلن شیرر» پرداخت، مبلغ چندان چشمگیری محسوب نمی‌شود.)
در نهایت اینکه «مارچلو لیپی» سرمربی وقت یووه در ابتدا زیدان را در پستی غیرتخصصی به کار گرفت؛ جایی در عمیق‌ترین لایه خط هافبک بانوی پیر.
با این حال، او در 2 ماه نخست حضور در تورین از 13 بازی ممکن، در 10 بازی به کار گرفته شد و از این تعداددر 6 دیدار 90 دقیقه کامل به میدان رفت و در دیدار حساس مقابل اینتر که به شهرآورد ایتالیا معروف است، یک گل به ثمر رساند و در مجموع چهار پاس گل نیز برای هم تیمی‌های خود فراهم کرد که سه مورد آن در دیدار مقابل راپیدوین بود؛ جایی که لیپی تصمیم گرفت مرد فرانسوی را در پستی جلوتر از هافبک و کمی عقب‌تر از «الساندرو دل‌پیه‌رو» مورد استفاده قرار دهد.
در ماه نوامبر، یعنی سومین ماه حضور زیدان در سری‌آ، او در دیدار مقابل ناپولی یک پاس گل دیگر به نام خود ثبت کرد و در سه دیدار از هفت بازی آن ماه به طور کامل به میدان رفت و در دیدار مقابل ریورپلاته در جام بین قاره‌ای نیز نقش خود را به درستی ایفا کرد.
و اما کوچ به مادرید...
انتقال زیدان به مادرید در سال 2001، شاید گزینه مناسب‌تری برای مقایسه وی با هازارد باشد؛ او در آن دوران 29 سال داشت یعنی تنها یک سال بزرگتر از سن کنونی مرد بلژیکی؛ درست مثل هازارد بازیکنی پخته در عرصه‌های بین‌المللی بود (به عبارت دیگر قهرمان جام جهانی بود) و باز هم مثل هازارد با قیمتی رکوردشکن به سانتیاگو برنابئو آمده بود و اگرچه در ابتدای حضور وی بحث‌ها و ابهاماتی در خصوص وفق‌پذیری با تیم تحت هدایت «ویسنته دل‌بوسکه» مطرح شده بود اما ستاره فرانسوی که آن روزها در اوج پختگی به سر می‌برد، برای آنکه ثابت کند رئال در مورد وی سرمایه‌گذاری سودمندی کرده، زیاد تعلل نکرد: زیدان در هشت بازی نخست خود با پیراهن کهکشانی‌ها در چهار دیدار در لالیگا موفق به گلزنی شد و این در حالی بود که وی در بازی افتتاحیه خود برابر رئال‌زاراگوزا در سوپرجام اسپانیا پاس گل داده بود.
در سه ماه نخست حضور در مادرید و با وجود تصمیم دل‌بوسکه مبنی بر استفاده نکردن از وی در دور نخست مرحله گروهی لیگ قهرمانان، زیزو از 25 بازی ممکن در 17 دیدار به میدان رفت (9 بازی 90 دقیقه‌ای)، پنج گل زد و چهار پاس گل هم ارسال کرد.
با این تفاسیر هازارد برای مقایسه شدن با چنین شخصیتی فرسنگ‌ها فاصله دارد؛ ستاره‌ای بی‌نور که فصل را با مصدومیت و از روی نیمکت آغاز کرد و در هشت بازی ابتدایی تنها در چهار دیدار مورد استفاده قرار گرفته و تنها در یک بازی طعم 90 دقیقه بودن در زمین را چشیده است.