به گزارش ایرنا، مدیر اداره محفوظات سازمان کتابخانه ها، موزه ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی در این مراسم گفت: در این کتابخانه هشت هزار و ۲۰۰ نسخه خطی در موضوع ادبیات نگهداری می شود که از این تعداد ۲۶۷ نسخه از آثار مولوی است.
علی سوزنچی افزود: مولانا جلال الدین محمد بلخی متولد سال ۶۰۴ هجری قمری در بلخ و متوفی سال ۶۷۲ هجری قمری در قونیه است که زمان حیات وی مقارن با دوره حساسی از تاریخ ایران و اسلام بود و این شاعر و عارف بزرگ نقشی مهمی در آن دوران ایفا کرد.
وی اظهار داشت: در قرن هفتم ایران بویژه خراسان آماج حملات حاکمان مغول بویژه چنگیز قرار گرفت و همه آثار و زیرساخت های فرهنگی، علمی، اجتماعی و حتی هویت ملی و دینی مردم این سرزمین توسط مغول ها از بین رفت و خدشه دار شد.
وی گفت: علما و دانشمندان و صنعتگران این سرزمین یا توسط مغول ها کشته شدند یا از این سرزمین مهاجرت کردند یا به بردگی گرفته شدند و در این شرایط جامعه دچار سرخوردگی شد.
مدیر اداره محفوظات سازمان کتابخانه ها، موزه ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی افزود: در این شرایط مولونا مولوی به عنوان یک عارف دل آگاه، شاعر دردمند و اندیشمند پویا وارد میدان شده و پیوندی بین عارفان ایجاد کرد و به مردم آرامش بخشید.
وی اظهار داشت: مولوی با اشعاری که در زمان خود سرود هم به زبان فارسی خدمت کرد و هم در زمانه ای که پیروان ادیان مختلف هجمه ای علیه مردم ایران به راه انداخته بودند و هر کدام سعی در غالب کردن دین خود داشتند، به معرفی دوباره اسلام پرداخت.
وی گفت: این شاعر بزرگ در این دوران بین حماسه، عرفان، اخلاق و ادبیات و عشق الهی ارتباط خوب و ناگسستنی ایجاد کرد تا مردم دوباره هویت ملی و مذهبی خود را بازیابند.
سوزنچی به تشریح ۲ نسخه قدیمی از مثنوی مولوی موجود در کتابخانه این نهاد پرداخت و افزود: کهن ترین نسخه از این مثنوی معنوی موجود در این گنجینه به شماره ۵۹۰۱ شامل ۶ دفتر و ۲۸۳ برگ در قطع وزیری است.
وی اظهار داشت: این نسخه قدیمی در سال ۸۴۵ هجری قمری به خط نستعلیق نوشته شده است.
وی ادامه داد: نسخه دوم از مثنوی مولوی که بسیار نفیس است به شماره ۴۹۳۲ در سال ۸۰۸ هجری قمری کتابت شده و ۳۷ برگ دارد که ۲ صفحه آن بطور کامل تذهیب است.
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد نیز در این مراسم گفت: مثنوی معنوی مولوی دارای ۶ دفتر و ۲۷ هزار بیت است که بزرگترین اثر عرفانی در ادبیات فارسی به شمار می رود.
فاطمه ماهوان افزود: شیوه نگارش کتاب مثنوی مولوی داستان گویی است و ۴۲۴ داستان پی در پی دارد و مولانا در این داستان از شخصیت های متنوع بهره گرفته و به صورت غیر مستقیم آموزه های دینی و اخلاقی را آموزش داده است.
۷۴۸۹/۶۰۵۳