روزنامه ابتکار در قسمتی از این گزارش آورده است: اما حالا مواجه شدن ورزشگاه آزادی با تنها سکویی که صندلی خالی ندارد، ماجرای حضور زنان در ورزشگاه‌ها را بیش از پیش پر رنگ کرده است. حضوری که هرچند محدود و حداقلی است اما چشم‌ها را به آینده خیره نگه داشته است. آینده‌ای که پاسخ این سوال را مشخص خواهد کرد: «آیا باز هم زنان سهمی از دیدن زنده بازی‌ها در ورزشگاه خواهند داشت؟»
«زنان به ورزشگاه می‌روند»؛ این خبری است که روز گذشته همه را هیجان‌زده کرده و البته زنان ایرانی را خوشحال. هرچند هستند زنانی که منتقد و حتی معترض به این ماجرا بوده‌اند؛ البته نه به حضور زنان در ورزشگاه بلکه به شیوه فعلی ورود و فروش محدود بلیت برای آنها. سال‌ها است که حضور زنان در ورزشگاه با موانعی همراه است، گرچه در سال‌های اخیر زنان به طرق مختلف از سد این موانع گذشته‌اند. گاه با تغییر چهره پسرانه و گاه با موافقیت‌های محدود و گزینشی از سوی مسئولان امر زنان در ورزشگاه‌ها حاضر شده‌اند و مسابقات ورزشی را از نزدیک تماشا کرده‌اند. مثلا در سال ۱۳۷۳ برای نخستین بار پس از پیروزی انقلاب ۵۷ که ورود زنان به ورزشگاه ممنوع شد، مسئولان ورزشی با ارسال درخواستی، تقاضای حضور زنان در مسابقات فوتبال المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا برای تماشای بازی تیم امید ایران کردند که با این موضوع مخالفت شد و موضوع حضور زنان در ورزشگاه به وضعیت مسکوت خود ادامه داد. اما سرانجام ۱۰ سال پس از این ماجرا، زنان برای مشاهده بازی ایران و بحرین در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ در استادیوم آزادی حضور یافتند و بدین گونه شاهد حضور زنان در میادین ورزشی بودیم. در سال ۱۳۸۵ و در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد، درخواست امکان حضور زنان در ورزشگاه‌ها به صورت جدی از سوی وی با ارسال نامه‌ای به رئیس سازمان تربیت بدنی مطرح شد که این نامه با اظهار نظرهای متفاوتی در میان مسئولان کشور و نمایندگان مجلس شورای اسلامی همراه شد و درنهایت با توجه به نظر آنان و مراجع تقلید، باز هم این پروژه مسکوت ماند. در دولت یازدهم حضور زنان در ورزشگاه به شدت مورد پیگیری قرار گرفت و تلاش شد بسترهای این حضور فراهم شود اما لاینحل ماند، موضوعی که شهیندخت مولاوردی معاون پیشین رئیس جمهوری در امور زنان و خانواده درباره آن اذعان کرد: «سعی داشتیم با رعایت یک ساز و کار شرعی، قانونی و عرفی زمینه حضور سالم زنان در ورزشگاه‌ها را فراهم کنیم که هم به این مطالبه پاسخ داده باشیم و هم نگرانی قشر متدین جامعه در رابطه با این مسئله مرتفع شود. بر این اساس به دنبال طراحی چنین ساز و کاری بودیم که متاسفانه اساساً اجازه عملیاتی شدن و ادامه این مسئله داده نشد.»
عملیاتی نشدن وعده‌های مسئولان برای ورود زنان به ورزشگاه‌ها اما در حالی بود که در طول چند سال گذشته زنان موفقیت‌های کوچک اما قابل توجهی برای ورود به ورزشگاه را به دست آوردند. در این چند سال زنان و دختران بسیاری با لباس مبدل به ورزشگاه آمدند، مورد حمایت مردان حاضر در ورزشگاه قرار گرفتند، از خود فیلم و عکس منتشر کردند و رسانه‌های بسیاری از حضور آنها و موانع پیش پای آنها برای ورود ورزشگاه نوشتند. ورزشگاهی که تا پیش از این بارها میزبان بانوان خارجی بوده که برای تماشای بازی‌های تیم‌های ملی خود به آنجا آمده‌اند اما بانوان ایرانی از این حق محروم مانده‌اند. اما بازی تدارکاتی ایران و بولیوی در مهرماه سال ۹۷ یکی دیگر از موفقیت‌های محدود زنان ایرانی در سال‌های اخیر به شمار می‌رود. برد ایران مقابل بولیوی اگرچه خوشایند بود اما باز شدن پای حدود ۱۵۰ هوادار خانم به ورزشگاه آزادی پس از ۱۳ سال مهم‌ترین اتفاقی بود که این بازی را در جهان خبرساز کرد. خبری که گرچه امیدوارکننده بود اما حاشیه‌هایی نیز به دنبال داشت. ورود گزینشی و محدود زنان در ورزشگاه برای تماشای این بازی سبب واکنش و انتقاد بسیاری از زنان و فعالان حقوق زن شد. زنانی که می‌توانستند و حق آن را داشتند که جای هرکدام از ۱۵۰ زن حاضر در ورزشگاه آزادی باشند. انتقادهایی که مسعود سلطانی‌فر وزیر ورزش دولت دوازدهم آنها را نیازمند کمی صبر و حوصله می‌داند. او گفته: «این حق خانواده‌های ما هست که واقعاً از این شور، نشاط و شعفی که در مسابقات مختلف ورزشی و در اماکن ورزشی به وجود می‌آید بهره‌مند شوند. با صبر و حوصله و هماهنگی بین همه عوامل دست‌اندرکار این مشکل را حل می‌کنیم.»
حل شدن مشکل ورود زنان به ورزشگاه اما به این آسانی‌ها هم نبود. در حالی که برگزاری هرباره بازی‌ها و مسابقات ورزشی بدون حضور تماشاچیان زن، از بی‌نتیجه بودن وعده‌های مسئولان حکایت داشت، ورود یواشکی زنان به ورزشگاه برای تماشای بازی ایران را با تبعات بیشتری روبه‌رو می‌کرد. ماجرای خودسوزی سحر خدایاری مشهور به دختر آبی مقابل یک واحد قضایی و حواشی‌های پیرامون آن واکنش‌های بسیاری را در سراسر جهان به همراه داشت. هرچند مقامات قضایی و خانواده دختر آبی صدور حکم ۶ ماه حبس برای او به جرم ورود به ورزشگاه را رد کردند و آن را دلیلی برای خودکشی او ندانستند اما خبر مرگ این دختر عاشق فوتبال سبب شد تا تمام زنان به همدلی با او و خانواده داغدارش برآیند. مگان راپینو، کاپیتان تیم ملی فوتبال زنان آمریکا که در مراسم انتخاب بهترین‌های سال فوتبال جهان جایزه بهترین بازیکن زن فوتبال سال را از آن خود کرد از دختر آبی سخن گفت. او در این مراسم گفته است که از دختر آبی که در راه مبارزه با ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه در ایران جان خود را از دست داد، الهام گرفته است.