رسانه های آسیایی روز شنبه گزارش دادند: "یانگ هی لی " بازرس و نماینده ویژه سازمان ملل متحد جمعه شب با ارائه گزارش جدیدی به این سازمان گفت که شرایط در میانمار همچنان بسیار مرگبار و وحشتناک است، بنابراین ایالت راخین مکان امنی برای بازگشت آوارگان پناه یافته در بنگلادش نیست.
بازرس مستقل سازمان ملل در امور میانمار افزود: نایپیدائو هنوز نتوانسته است "سیستم آزار و اذیت" علیه روهینگیایی ها را در ایالت راخین از بین ببرد، بنابراین آوارگان نباید از بنگلادش به میانمار بازگردند.
طبق این گزارش شرایط زندگی برای اقلیت مسلمان روهینگا در ایالت راخین همچنان مرگبار و بسیار وحشتناک باقی مانده است. اهالی روهینگیا نمی توانند دهکده های خود را برای کسب معاش ترک کنند و همه آنها به شدت به دریافت کمک های انسانی وابسته هستند. اما دسترسی اقلیت روهینگیا به این کمک ها به حدی کاهش یافته که بقای آنها از این کمبودها تاثیر یافته است.
گزارشگر ویژه سازمان ملل که توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنوبرای تهیه و ارائه گزارش های ویژه از میانمار منصوب شده است، گفت: در حالی که این وضعیت همچنان ادامه دارد، باید تاکید کرد که بازگشت پناهندگان به میانمار امن و پایدار نخواهد بود.
وی تاکید کرد اقدام نایپیدائو برای اینکه هر پناهجویی که از بنگلادش به میانمار بازگردد از یک کارت هویت ملی برخوردار خواد بود راه حل مناسب و جایگزینی برای حق شهروندی اقلیت روهینگیا نیست.
مسلمانان روهینگیا در میانمار از جمله اقلیت هایی هستند که از حق شهروندی در میانمار برخوردار نیستند و بودائی های افراطی از آنها به عنوان مهاجران غیرقانونی بنگالی یاد می کنند.
بیش از ۷۵۰ هزار روهینگیایی با فرار از جنگ و قتل عام ارتش و بودائیان افراطی درایالت رخین در سال ۲۰۱۷ از میانماربه بنگلادش فرار کرده و اکنون در کمپ‌های مرزی این کشور ساکن هستند. سازمان ملل متحد در پی حملات نظامی ماه اوت ۲۰۱۷ علیه روهینگیا و اخراج گروهی آنها به بنگلادش، نظامیان میانماری را عامل پاکسازی قومی و نسل‌کشی مسلمانان روهینگیا معرفی کرد و ارتش این کشور را بدنام ترین ارتش جهان نامید.
بنگلادش و میانمار در ۲۵ ماه نوامبر ۲۰۱۷ (۴ آذر ۱۳۹۶) یک توافق نامه برای بازگشت پناهجویان روهینگیا به خانه های خود در راخین امضا کردند. اما این توافق به دلیل فراهم نشدن شرایط مناسب از سوی دولت میانمار اجرایی نشده است. این دو کشور توافق نامه دومی هم برای بازگشت آوارگان امضا کردند که این توافق نامه همچنان اعتبار اجرا پیدا نکرده است.
دولت آنگ سان سوچی به رغم گذشت ۲ سال از این قتل عام همچنان این اتهامات را رد کرده و اقدامات نظامیان را پاسخ ارتش به حمله شورشیان آرکان در ایالت راخین دانسته است.
مسلمانان روهینگیا خواهان آن هستند که میانمار به آنها حق شهروندی، ایمنی برای زندگی دهد و همینطورزمین و خانه هایی را که سال ۲۰۱۷ به اجبار رها کردند، به آنها بازگرداند. اما نایپیدائو با جمعیت اکثریت بودایی تاکنون از به رسمیت شناختن روهینگیایی ها به عنوان شهروند یا حتی به عنوان یکی از اقوام این کشورخودداری کرده و آنها را همچنان در وضعیت بدون تابعیت نگه داشته است.
گزارشگر لی تاکید کرد که وی همچنان گزارش هایی از ضرب و شتم، قتل و سوزاندن خانه ها و انبارهای برنج به عنوان مهمترین منبع غذایی روهینگیایی ها را درایالت راخین میانمار دریافت می کند.
دولت و ارتش میانمار مرتباً از نقض حقوق بشر انکار کرده اند. آنها می گویند عملیات نظامی در ایالت راخین میانمار در پاسخ به حملات شورشیان روهینگیا درحال انجام است اما لی در گزارش خود تاکید کرده که درگیری دولت با ارتش آزاد آراکان یا چریک های روهینگیایی که به دنبال آزادی روهینگیا هستند نیز بر زندگی روهینگیایی های باقی مانده در ایالت راخین به شدت تاثیر گذاشته است.
گزارشگر ویژه سازمانل ملل گفت: در ماه آوریل سال جاری میلادی، احتمالا ده ها نفر از روهینگیایی ها درایالت راخین در اثر حمله بالگردهای نظامیان کشته شدند.
طبق این گزارش سازمان ملل ۱۲۸ هزار نفر روهینگیایی در اردوگاه هایی در شمال راخین، که دولت می گوید قصد دارد آن را ببندد، همچنان در حال گذراندن زندگی هستند. لی تاکید کرده که وی نگران آن است که خانواده های روهینگیایی ساکن راخین به دلیل عدم حمایت دولت حتی قادر به دریافت کمک های غذایی نیستند.