به گزارش گروه نشریات خبری ایرنا، روز جمعه برای نخستین بار پس از پیروزی انقلاب اسلامی حدود چهار هزار زن توانستند برای تماشای مسابقه فوتبال بلیت تهیه کنند. بلیت‌هایی که در کمتر از چند ساعت به فروش رفت، آنهم برای بازی ایران و کامبوج که اهمیت چندان زیادی ندارد اما حالا در تاریخ فوتبال ایران نام این بازی ثبت خواهد شد، به عنوان نخستین باری که دستکم چهار هزار زن ایرانی در ورزشگاه آزادی به تماشای فوتبال نشستند.
بررسی روزنامه‌ها، تارنماها و خبرگزاری‌های داخلی نشان می‌دهد که رسانه های منتسب به طیف اصلاح طلب در توجه به این رویداد مهم به سهم دولت و تاثیرگذاری فدراسیون جهانی فوتبال در تحقق حق زنان برای حضور در ورزشگاه‌ها پرداخته و آثار مثبت این مهم در جامعه را منعکس کرده اند.
در حالی که اصلاح طلبان این اتفاق را یک گام به جلو برای مطالبات زنان می دانند، در مقابل رسانه های اصولگرا ضمن دلواپسی از حضور زنان در ورزشگاه به انتقاد از بزرگ نمایی این رویداد تاریخی پرداختند.
رسانه‌های اصلاح طلب
آثار و تبعات مثبت حضور زنان در ورزشگاه
روزنامه اعتماد در یادداشتی نوشت: احتمالا اگر پای فیفا به میان نمی‌آمد و بحث حذف فوتبال ایران از مناسبات جهانی، چنین فرصتی سهم زنان ایرانی نمی‌شد و چنین آرامشی هم قاعدتا به جامعه مجازی نمی‌رسید؛ احتمالا حالا همه مشغول دعوا، تهدید، ناله، نفرین، ترویج عصبانیت و خشونت بودند و جو خبری هم متشنج، ناامیدانه و عصبی‌تر. اما اینطور نشده و فعلا همان چهار جایگاه کوچک و سهم اندک، شبیه یک آرامبخش، به کالبد اجتماع تزریق شده است. حالا ممکن است عده‌ای به دنبال همان جو همیشه متشنج، عصبی و پرخاشگر باشند. اما اگر به هشدارهای جامعه‌شناسان در سال‌های اخیر دقت کنیم، این آرامش، اصلی‌ترین نیاز جامعه ایرانی است؛ نیازی که ممکن است در هیاهوهای عمدتا تبلیغاتی هزار و یک ماجرا گم شده باشد، اما هیچ وقت فراموش نمی‌شود و تبعات خود را در بزنگاه‌های حساس نشان می‌دهد.
روزنامه ایران در سرمقاله خود آورد: یافته‌های پژوهش‌های اجتماعی و مدیریتی نشان می‌دهند، فضاهای عمومی کمتر جنسیت‌زده فضاهایی متعادل‌تر، ایمن‌تر و از نظر اجتماعی خودتصحیح‌گر هستند. آنچه در ادبیات مدیریتی یا عمومی ایرانی به‌عنوان فضای خانوادگی نامیده می‌شود به راستی فضایی است که از ترکیب متعادل و کم‌آسیب و خودتصحیح‌گر زنان-مردان برخوردار است و حضور هم‌هنگام زنان و مردان از بروز و ظهور ادبیات و رفتارهای خشن، جنسیت‌زده یا ستیزه‌گر پیشگیری کرده است. در واقع حضور سازنده و متعادل‌کننده و غیرجنس‌زده زنان در بیان ایرانی خانوادگی و ادبیات بهداشتی گفتار مجاز در حضور خانواده نامیده شده است. از این‌رو خواسته‌ای چون حق حضور زنان در ورزشگاه‌ها به بیان ایرانی حق حضور خانوادگی است و اتفاقاً برای کاستن از آسیب‌ها و کژکاری‌های جدی که به درستی نهادهای انتظامی نسبت به آنها حساسیت دارند و درگیر با این کژکاری‌ها هستند می‌تواند به کار گرفته شود. نکته مهم این است که هیچ بخشی از جامعه در پیگیری خواسته‌ها و نیازها نباید نسبت به منافع ملی و فضاسازی علیه کشور بی‌توجه باشد. زنان ایران همواره در پاسداری از میهن، آبادانی کشور و پیشبرد توسعه بی‌ادعا و شکیبا هم‌شانه و گاهی فراتر از مردان کوشیده‌اند. تدبیر بجا و تدارک شرایط مناسب برای حق انتخاب حضور زنان در بازی ملی ایران-کامبوج گام ارزنده‌ای در راستای حل مسأله، پیشگیری از بهره‌برداری منفی دشمنان ایران و بهبود همبستگی اجتماعی است و می‌تواند مسیر بهسازی فرهنگی ورزشگاه‌ها را هموار سازد. این هدف فقط با حضور پرسروصدا به نتیجه نمی‌رسد بلکه حق انتخاب حضور وقتی بر جامعه اثرگذار خواهد شد که زنان و مردان این حق را در راستای کاهش خشونت و جنسی‌زدگی و بهبود منش و گفتار اجتماعی در فضاهای عمومی مانند ورزشگاه‌ها به‌کار گیرند و مسئولیتی فرهنگی برپایه این حق ایفا کنند.
به گزارش خبرگزاری ایسنا، محدثه گودآسیایی ملی پوش البرزی و اسبق تیم‌های ملی فوتبال و رکورددار تعداد روپایی بانوان حضور بانوان را به عنوان عاملی برای کاهش حواشی تلخ و جو بد برخی از ورزشگاه‌ها ارزیابی کرد و اظهار کرد: فراهم کردن شرایط ایده آل و فضای اختصاصی و مناسب برای بانوان از جمله اقدامات مهمی است که مسئولان باید نسبت به آن توجه ویژه داشته باشند. ملی پوش و خانم گل مسابقات لیگ برتر بانوان هم حضور بانوان در ورزشگاه‌ها را باعث پیشرفت ورزش کشور دانست.
نگاه فعالان حوزه زنان به فروش بلیت بازی ایران و کامبوج
روزنامه شرق در گزارشی اظهارات فعالان حوزه زنان را که در سال‌های مختلف کمپین‌هایی برای ورود زنان به ورزشگاه تشکیل دادند، بازتاب داد که در ادامه گزیده ای از این اظهار نظرات را می خوانیم:
نگار انسان فعال حوزه زنان: من نسبت به ماجرای بلیت‌فروشی برای زنان در بازی ایران-کامبوج نظر مثبتی دارم. ممکن است خیلی‌ها با این نظر مخالف باشند، اما من این را گشایش می‌بینم. تا پیش از این همه‌چیز گزینشی بود، اما الان مردم عادی (هرچند با تعداد محدود) توانستند بلیت تهیه کنند. هرچند تعداد اندک است، اما برای افزایش این تعداد باید تلاش شود. نظر شخصی من این است که قدم مثبتی است و باید به فال نیک گرفت.
منیژه مؤذن روزنامه‌نگار و فعال حوزه زنان: من اسم امکان خریدن بلیت برای بازی ایران-کامبوج توسط زنان را پیروزی نمی‌گذارم؛ با وجود آنکه لحظه‌ای که بلیت خریدم از شدت ناباوری نه‌فقط دستانم که تمام بدنم می‌لرزید و تمام مراحلش را که ثبت می‌کردم باورم نمی‌شد که اتفاق می‌افتد. مطمئنم وقتی که از خریدن بلیت همه دوستانمان باخبر شدیم، همه گریه کرده‌ایم، چون اتفاقی بود که بعد از سختی‌های خیلی زیاد و زمانی طولانی افتاده بود. اسمش را پیروزی نمی‌گذارم، چون اولا در طول دو دهه تلاش زنان برای بازکردن درهای ورزشگاه، هزینه‌های بسیار زیادی این وسط داده شده و افرادی بودند که سال‌ها تلاش کردند و به نتیجه نرسیدند. ناامیدی بسیار زیاد بود، در عین اینکه یکی از ساده‌ترین حقوق زنان این است که امکان تماشای بازی‌های ورزشی ورزشکاران موردعلاقه‌شان را داشته باشند. این مطالبه‌ای ساده و بدیهی است. به همین دلیل شاید تلاش‌کردن و به این صورت مجبور به فعال شدن برای چنین موضوع ساده‌ای، برای بقیه دنیا حتی قابل درک هم نباشد. ولی برای ما مسئله‌ای بود که اگر خواهانش بودیم، مجبور بودیم برایش تلاش کنیم. یکی دیگر از دلایلی که این اتفاق را پیروزی نمی‌دانم این است که سر این ماجرا یک نفر جانش را از دست داده و این به‌شدت تلخ است.
عوامل تاثیرگذار در راه رسیدن زنان به ورزشگاه
تارنمای فرارو در گزارشی نوشت: زنان ایرانی در چند سال اخیر جنبشی فراگیر برای ورود به ورزشگاه‌ها به راه انداختند و نهایتا با فشارها فدراسیون جهانی فوتبال فیفا و همراهی دولت این جنبش به نتیجه رسید، هرچند همچنان نگرانی‌هایی درباره تداوم این روند وجود دارد. درباه اینکه زنان چگونه به ورزشگاه رسیده اند اختلاف دیدگاه‌هایی وجود دارد. برخی معتقدند این وضعیت ناشی از فشار خارجی است و ارتباطی با مطالبات زنان در این باره ندارد. از سوی دیگر عده‌ای می‌گویند اگر پیگیری‌ها زنان نبود فیفا نمی‌توانست کاری کند و دولت با فیفا به توافق می‌رسید. اما خواست زنان فیفا را در موقعیتی قرار داد که به دولت فشار وارد کند. شهربانو امانی از فعالان سیاسی در این باره معتقد است: ورود زنان به ورزشگاه دست آورد جامعه مدنی و همه زنان ایرانی است که برای دست یابی به مطالبات به حق خود پایداری کرده و هزینه دادند. این رخداد الگویی برای جامعه مدنی در دستیابی به خواسته‌هایشان است. بیش باد ... برخی فعالان فضای مجازی معتقدند این حضور مدیون مقاومت‌هایی و اقدامات "دختران ریش دار"، که با گریم مردانه در ورزشگاه حاضر می‌شدند...
تحقق مطالبات زنان
روزنامه شرق در یادداشتی آورده است: این اتفاق یک پیروزی دیرهنگام برای زنان است. آنان توانستند خواسته خود را تبدیل به یک مطالبه جمعی کنند. زیرساخت‌هایی که معصومه ابتکار، مشاور امور زنان ریاست‌جمهوری، اعلام کرد دو سال برای تهیه آن تلاش کردند، جز با حمایت فیفا برای حضور زنان ممکن نشد؛ اما نکته‌هایی که دراین‌میان نمی‌توان فراموش کرد، این است که زنان میانسال امروز که ۱۴، ۱۵ سال پیش این خواسته را مطرح کردند، گامی برداشتند برای فرزندان‌شان که با دغدغه کمتری در آینده بتوانند بر سکوهای این ورزشگاه بنشینند. زنانی که با پشت‌کار این مسیر را طی کرده‌اند، این بار همدلی را به شکلی دیگر به نمایش گذاشته‌اند؛ به‌گونه‌ای رشک‌برانگیز و بی‌سابقه. منتقدان چرا در نظر نمی‌گیرند که زنان علاقه‌مند می‌دانند که این گام نهایی نیست؟ چرا باور نمی‌کنند که هر حقی یا هر مطالبه‌ای گام‌به‌گام ممکن می‌شود. شاید این مطالبه برای تعداد زیادی نباشد؛ اما برای بسیاری مهم است و در نهایت آنانی که نسخه خود را برای زنان و دختران درباره حضور در ورزشگاه و آداب و رسوم آن بیان می‌کنند، چرا نمی‌پذیرند که شاید زنان ایرانی می‌خواهند به شیوه خود در ورزشگاه حضور پیدا کنند و با شیوه و منش خود هیجان و علاقه‌مندی خود را ابراز کنند و درنهایت چرا از این اتفاق به جای سرخوشی، مدام منفی‌بافی را گسترش می‌دهند؟ زنانی که اکنون بلیت در دست آماده‌اند تا پنجشنبه قبل از ساعت ۱۸ در ورزشگاه حاضر شوند، می‌دانند که راه زیادی به آهستگی برداشته شد و قدر آن را می‌دانیم.
آداب حضور در ورزشگاه
فرارو گزارش داد: یکی دیگر از بحث‌هایی که در فضای مجازی مطرح شده، آداب حضور در ورزشگاه است. این بحث بیشتر برای هشدار به زنان است که با فضای ورزشگاه آشنا شوند. بسیاری منتقد مطرح شدن بحث‌هایی اینچنینی در فضای کنونی هستند. در بحث "آداب ورزشگاه" عده‌ای از مردان به دختران درباره فحاشی‌های و ادبیات ورزشگاهی هشدارهایی داده اند. اما عده‌ای دیگر می‌گویند این بحث هیچ اهمیتی ندارد و زنان آداب ورزشگاه را می‌دانند. برخی دیگر می‌گویند اساسا آداب ورزشگاه هیچ اهمیتی ندارد و زنان می‌توانند آن را تغییر دهند. کاربری در این باره نوشته است: با من به ورزشگاه بیا با تمام آداب خودت، تمام آنچه که هستی نه آنچه که می‌خواهند باشی، خوشحالیت را آنچنان که بلد هستی فریاد کن، نخواه مثل دیگری بشی، انحصار را بشکن و "زن"باش، نخواه که مرد بشی با آدابی که به تو دیکته می‌کنند. ای کاش این درها قبل از خودسوزی سحر با هزینه‌کمتری باز می شد.
دلواپسان موافق ورود زنان به ورزشگاه‌ها
روزنامه آرمان ملی می نویسد: دلواپسان اصولگرا که روزی خود مخالف صددرصد حضور زنان در ورزشگاه‌ها بودند به مخالفت با بیانیه‌ای که به نام حزب‌ا... منتشر شد پرداختند به عنوان نمونه حمید رسایی عضو جبهه پایداری نوشت: در خصوص ورود بانوان در ورزشگاه‌ها نظر متفاوتی با برخی عزیزان دارم. معتقدم حکم مراجع عظام تقلید در خصوص ممنوعیت ورود خانم‌ها در ورزشگاه‌ها، بر اساس مبانی فقهی ایشان و ورود آنها در این موضوعات، نه بر اساس سلایق سیاسی بلکه مطابق وظایف دینی-الهی ایشان است. مراجع تقلید با ورود بانوان در ورزشگاه مخالفند، همانطور که با سود بانکی مخالفند و برخی فعالیت‌های بانکی را ربوی می‌دانند و بارها درباره آن اعلام نظر کرده‌اند. البته از یاد نبریم که عالمان دین، بر اساس اولویت‌ها فتوای نمی‌دهند، اما امت حزب‌ا... به دلیل تعدد موضوعات بر زمین مانده و بعضا مرتبط با زندگی معیشتی و اقتصادی مردم که بخشی از آنها از جمله مطالبات مراجع عظام تقلید نیز هست، چاره‌ای ندارد جز اینکه باید بر اساس اولویت‌ها از خود واکنش‌های اجتماعی نشان دهد. بنا بر این، اطلاعیه تجمع اعلام شده با عنوان ستاد مردمی آمران به معروف... که در راستای مخالفت با مسأله ورود زنان به ورزشگاه‌ها و به بهانه حمایت از رهبر انقلاب و مراجع تقلید در سطح گسترده منتشر شده، اگر اصالت هم داشته باشد و از سوی افراد دلسوز و دغدغه‌مند اعلام شده باشد، تجمعی غیرضروری و کج سلیقگی است.
رسانه‌های اصولگرا
بی توجهی به مطالبات اصلی و فضاسازی با دغدغه های فرعی
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ روزنامه های اصلاح طلب امروز از یک پیروزی بزرگ سخن گفتند و آن را یک گام به جلو معرفی کردند. اما ذوق زدگی این روزنامه ها امروز برای چه بوده است. اصلاحات چه چیزی را پیروزی و گام رو به جلو می خواند. ماجرا وقتی جالب می شود که می بینم اغلب روزنامه های اصلاح طلب روی این موضوع مانور پیروزمندانه داده اند. این پیروزی چیزی نیست جز ورزشگاه رفتن بانوان. اینکه چقدر از زنان واقعا چنین دغدغه ای دارند و اصلاح طلبان با بازی رسانه ای چطور این موضوع را به یکی از دغدغه های اصلی زنان تبدیل کرده اند یک طرف ماجراست. اما حالا با بی رونقی دستاوردهای این جریان سیاسی اصلاح طلبان برای اینکه مطرح کنند آنان توانسته اند شعارهایشان را محقق کنند، اینطور حضور زنان در ورزشگاه ها را در بوق و کرنا می کنند.
مشرق نیوز در مطلبی آورد: محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه‌ای در کانال شخصی خود در تلگرام نوشت: فکر می کنید اگر از مادران، زنان و دختران جوان نظرسنجی شود که "به نظر شما، اولویت ها کدام است؟ "، چند درصد پاسخ می دهند "اشتغال، ازدواج جوانان و تامین مسکن"؟ و از هر چند ده هزار نفر، ممکن است یکی بگوید اولویت من، "بردن زنان به ورزشگاه است"!؟ اگر اولویت ۹۵ درصد مردم روشن است، چرا برخی دولت مردان و دولت زنان اصرار دارند هیجان بی محتوای حضور زنان در ورزشگاه را به پیکره افکار عمومی بدمند؟ آیا همبازی شدن با سیاست بازی برخی فدراسیون های جهانی که در قبضه زرمداران و زورداران دنیا هستد، اتفاقی است؟