فدراسیون دو و میدانی به تازگی مسابقات لیگ باشگاه‌های کشور را برگزار کرد که رکورد برخی از ملی‌پوشان نسبت به رقابت‌هایی که پیش از آن حضور یافتند، کاهش یافته بود.
زنان دو و میدان کار ایران مدت‌های مدیدی است که در رویای دور از دسترس رسیدن به رکورد المپیک هستند اما تا رسیدن به این آرزو مسیر طولانی را در پیش دارند.
یکی از دلایلی که رسیدن به این هدف بزرگ را برای دو و میدانی زنان ایران دور از دسترس می‌سازد، نبود امکانات اولیه برای آنان است.
زنان ورزشکار ایرانی وقتی از ابتدایی‌ترین امکانات چون زمین تمرین، مربی، ماساژور، مربی تغذیه، روانشناس و تجهیزات ورزشی بی‌بهره باشند، قدم در مسیری می‌گذارند که انتهای آن به جاده‌ای خاکی، خالی از سکوهای قهرمانی و رکوردهای المپیکی است.
کسب سهمیه المپیک دشوار است و رسیدن به آن از نظر «لیلا رجبی» برای زنان ایران با وجود چنین شرایطی امکان پذیر نیست. وی در المپیک ۲۰۱۲ لندن و ۲۰۱۶ ریو سهمیه ورود به بازی‌های المپیک در پرتاب وزنه را دریافت کرد.
رجبی پیش از این در گفت و گو با ایرنا در زمینه رکوردهای ملی پوشان گفته بود: نفرات اصلی تیم ملی ایران در رشته دو و میدانی با رکوردهای جهانی فاصله زیادی دارند. به این دلیل که ثبت رکود ورودی المپیک بسیار بالا است و برای برطرف کردن این مشکل باید سرمایه‌گذاری طولانی مدت باشد. در حال حاضر نمی‌توانیم به این ورزشکاران بگوییم که به سرعت رکورد ورودی المپیک را کسب کنند زیرا این امر نیازمند برنامه‌ریزی هشت ساله است. ضمن فراهم کردن امکانات و شرایط استاندارد تمرینی باید ملی پوشان در اردوهای مستمر حضور داشته باشند تا بتوانند ورودی المپیک را کسب کنند.
اما تنها این عوامل نمی‌تواند راه افتخار آفرینی را برای دو و میدانی کاران هموار سازد. مورد دیگری که باید به آن توجه کرد انتخاب درست ورزشکار برای ماده‌های مختلف در دو و میدانی است. اینکه مسئولان استعدادیابی یا مربیان در برگزیدن استعداد برتر یک ماده انتخاب درستی داشته باشند، به رشد دو و میدانی زنان البته با وجود امکانات لازم می‌توان امیدوار بود.
مورد دیگر را باید در ضعف آموزش مربیان ماده‌ها خلاصه کرد. موضوعی که باید به آن توجه شود و لازمه رشد یک ورزشکار، آموزش‌های درست و بروز مربیان آن است. فدراسیون نقش مهمی در ارتقای دانش آنان دارد و اگر چنین زمینه‌ای فراهم نشود، نمی‌توانیم به اهداف والای دو و میدانی زنان دست یابیم.
تمامی این شرایط در کنار یکدیگر سنگی بزرگ در مسیر زنان دو و میدانی‌کار قرار داده است که اکنون نمونه آن را می‌توان در رکوردهایی مشاهده کرد که برای کسب ورودی المپیک، راه طولانی را باید بپیمایند. تا بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ زمان زیادی باقی نمانده است اما با مقایسه رکوردهای آنان با رکورد ورودی المپیک می‌توانیم به این نتیجه برسیم که ورود به این بازی‌ها برای زنان ایرانی به رویایی دور از دسترس تبدیل شده است.
در جدول زیر رکوردهای چند تن از ملی‌پوشان را برای ورود به المپیک بررسی کرده‌ایم:
| ماده | نام | بهترین رکورد | رکورد امسال | رتبه در جهان | ورودی المپیک |
| پرش با نیزه | مهسا میرزاطبیبی | ۳.۹۰ | ۳.۸۰ | ۶۷۱ | ۴.۷۰ |
| پرتاب دیسک | ژاله کاردان | ۵۱.۴۹ | ۵۱.۴۹ | ۲۷۸ | ۶۳.۵۰ |
| پرتاب چکش | ریحانه آرانی | ۵۵.۴۶ | ۵۳.۸۸ | ۶۹۳ | ۷۲.۵۰ |
| دوی ۸۰۰ متر | تکتم دستاربندان | ۲.۱۱.۵۰ | ۲.۱۶.۳۵ | ۱۴۶۷ | ۱.۵۹.۵۰ |
در بررسی رکوردهای دو و میدانی‌کاران، میرزا طبیبی ۹۰ سانتی‌متر با ورودی المپیک فاصه دارد. وی رکورد ۳ متر و ۶۰ سانتی‌متر را در لیگ باشگاه‌های کشور در شهریور ماه ۹۸ به ثبت رساند که از ۲ رکورد قبلی نیز پایین‌تر آمده است.
کاردان نیز ۱۲ متر و یک سانتی‌متر تا رسیدن با المپیک باید رکورد خود را افزایش دهد. رکورد وی در لیگ باشگاه‌های کشور، ۵۰ متر و ۲ صدم سانتی‌متر بود که پایین‌تر از ۲ رکورد پیشین است.
همچنین آرانی ۱۹ متر و ۳۸ سانتی‌متر با ورودی المپیک فاصله دارد. رکورد وی در لیگ باشگاه‌های کشور ۵۱ متر و ۹۶ سانتی‌متر بود که از ۲ رکورد قبلی پایین‌تر آمده است.
دستاربندان نیز باید رکورد خود را تا رسیدن به ورودی المپیک حدود ۱۲ ثانیه افزایش دهد. آخرین رکورد او در لیگ باشگاه‌های کشور ۲ دقیقه و ۱۶ ثانیه و ۳۵ صدم ثانیه بود که روند نزولی را طی کرده است.