به گزارش پایگاه اینترنتی نوبل پرایز، جایزه نوبل پزشکی امسال به «ویلیام جی کائلین جونیور» دانشمند آمریکایی، «سِر پیتر جی رتکلیف» دانشمند انگلیسی و «گِرِگ ال اسمنزا» دانشمند آمریکایی به دلیل اکتشافات آن‌ها در زمینه اینکه «چگونه سلول‌ها قابلیت دسترسی به اکسیژن را احساس کرده و خود را با آن تطبیق می‌دهند» تعلق گرفت.
حیوانات برای تبدیل مواد غذایی به انرژی مفید، به اکسیژن نیاز دارند. قرن هاست که اهمیت اساسی اکسیژن شناخته شده اما چگونگی سازگاری سلول‌ها با تغییرات در سطح اکسیژن مدت‌هاست که شناخته نشده است.
«ویلیام جی کائلین جونیور»، «سِر پیتر جی رتکلیف» و «گِرِگ ال اسمنزا» اکنون کشف کردند که چگونه سلول‌ها می‌توانند تغییر سطح میزان دسترسی به اکسیژن را احساس و خود را با آن سازگار کنند. آن‌ها موفق به شناسایی مکانیسم مولکولی شدند که فعالیت ژن‌ها را در واکنش به سطوح مختلف اکسیژن تنظیم می‌کند.
اکتشافات برندگان جایزه نوبل امسال سازوکار یکی از اساسی‌ترین فرایندهای سازگاری زندگی را نشان داد. آن‌ها پایه و اساس شناخت ما از چگونگی تاثیر سطوح اکسیژن بر متابولیسم سلولی و عملکرد فیزیولوژیکی را ایجاد کردند. اکتشافات آن‌ها همچنین راه را برای ابداع راهکارهای جدید نوید بخش برای مبارزه با کم خونی، سرطان و بسیاری از بیماری‌های دیگر هموار کرده است.
«ویلیام جی. کائلین جونیور» در سال ۱۹۵۷ در نیویورک به دنیا آمد. وی مدرک دکترای خود را از دانشگاه «دوک» در دورهام اخذ کرد. وی آموزش‌های تخصصی خود را در حیطه پزشکی داخلی و آنکولوژی در دانشگاه «جان هاپکینز» بالتیمور و در «موسسه سرطان دانا فاربر» در بوستون گذراند. وی آزمایشگاه تحقیقاتی خود را در «انستیتوی سرطان دانا فاربر» تأسیس کرد و در سال ۲۰۰۲ پروفسور تمام دانشکده پزشکی هاروارد شد. وی از سال ۱۹۹۸ محقق مؤسسه پزشکی هوارد هیوز است.
«سِر پیتر جی رتکلیف» در سال ۱۹۵۴ در « لانکاشایر» در انگلستان متولد شد. وی در کالج «گنویل و کایوس» (Gonville and Caius) دانشگاه کمبریج در رشته پزشکی تحصیل کرد و آموزش تخصصی خود را در زمینه نفرولوژی در آکسفورد انجام داد. وی یک گروه تحقیقاتی مستقل را در دانشگاه آکسفورد تأسیس کرد و در سال ۱۹۹۶ پروفسور تمام شد. رتکلیف مدیر تحقیقات بالینی در «موسسه فرانسیس کریک» لندن، مدیر «موسسه تارگت دیسکاوری» در آکسفورد و عضو «موسسه تحقیقات سرطان لودویگ» است.
«گِرِگ ال. اسمنزا» در سال ۱۹۵۶ در نیویورک به دنیا آمد. وی مدرک کارشناسی خود را در رشته زیست شناسی از دانشگاه هاروارد در بوستون بدست آورد و مدرک دکترای/ پی.اچ.دی خود را در سال ۱۹۸۴ از دانشکده پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا در فیلادلفیا دریافت کرد. وی به عنوان متخصص اطفال در دانشگاه دوک در دورهام آموزش دید. اسمنزا آموزش‌های بعد از دکترای خود را در دانشگاه جان هاپکینز در بالتیمور انجام داد و در آنجا یک گروه تحقیقاتی مستقل تأسیس کرد. وی در سال ۱۹۹۹ پروفسور تمام دانشگاه جان هاپکینز شد و از سال ۲۰۰۳ مدیر برنامه تحقیقات عروقی در «موسسه مهندسی سلول جان هاپکینز» است.
سال گذشته جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی به «جیمز آلیسون» آمریکایی و «تاسوکو هونجو» ژاپنی تعلق گرفت. این دو دانشمند به کشفیات مهمی در زمینه فعال کردن دستگاه ایمنی بدن برای مبارزه با سلول‌های سرطانی دست یافته بودند.
جایزه نوبل پزشکی تاکنون ۱۱۰ مرتبه در فاصله زمانی میان سال‌های ۱۹۰۱ و ۲۰۱۹ اعطا شده است. «فردریک جی بانتینگ» با ۳۲ سال سن جوان‌ترین محققی بود که جایزه نوبل پزشکی سال ۱۹۲۳ میلادی را به دلیل کشف انسولین از آن خود کرد و «پیتون روس» ۸۷ ساله، مسن‌ترین محققی محسوب می‌شود که جایزه نوبل پزشکی را در سال ۱۹۶۶ به دلیل کشف ویروس‌های ایجادکننده تومور دریافت کرد.
این جایزه فقط ۳۹ مرتبه به یک دانشمند به تنهایی تعلق گرفته، ۳۳ مرتبه هم‌زمان به دو نفر و ۳۷ مرتبه هم‌زمان به سه نفر داده شده است. اصول اعطای جایزه نوبل اجازه نمی‌دهند که یک جایزه به طور هم‌زمان به بیش از سه نفر داده شود.