به گزارش گروه نشریات خبری ایرنا؛ بررسی امروز چهارشنبه ۱۷ مهر نشان می دهد که رسانه های نزدیک به جریان اصلاح طلب بیش از رسانه های نزدیک به جریان اصولگرا به موضوع حضور زنان در ورزشگاه آزادی پرداخته اند.
برخی رسانه های نزدیک به جریان اصلاح طلب معتقدند: واقعاً حضور زنان در ورزشگاه، مسأله اصلی آنها نیست اما از بس یک جریان سیاسی خاص در آن دمیده است، عده‌ای را سر لج آورده و می‌خواهند قضیه را به رو کم کنی سیاسی تبدیل نمایند.
این رسانه ها شکست طلسم چهل ساله حضور بانوان در ورزشگاه ها را بیشتر در گرو تلاش و مبارزه مدنی بانوان دانسته تا دخیل بودن تصمیم فیفا، و در این زمینه آورده اند: محدودیت حضور زنان در ورزشگاه‌ها عمری چهل ساله دارد و فیفا با اطلاع از این وضعیت اعمال قدرت نکرده، بنابراین مبارزه زنان باعث این بازگشایی شده است، تحقیر، بازداشت، حبس، خودسوزی و مرگ هزینه‌هایی بود که زنان برای این مطالبه خود تقبل کردند تا مسئولین را وادار به پذیرش خواسته‌هایشان کنند. نگاهی به هزینه‌هایی که زنان کشور برای ورود به ورزشگاه پرداخت کرده‌اند ما را به این واقعیت می‌رساند که زنان برای مطالبه ساده‌ای مانند ورزشگاه رفتن راه دشواری را پیموده‌اند.
این رسانه ها با اشاره به مخالفت ها به حضور زنان در ورزشگاه آورده اند: حالا که ظاهرا سدهای قانونی و حقوقی برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها شکسته شده، سدهای نگرشی و فرهنگی و تنگ‌نظری‌ها و تعصبات خود را نشان داده است.
رسانه های منتسب به جریان اصلاح طلب با اشاره به مخالفت پلیس نسبت به حضور بانوان آورده اند: پلیس نیز که وظیفه ذاتی‌اش برقراری امنیت در جامعه است، با این استدلال که «امنیت زنان مهم بوده و فضا آماده حضور این افراد نیست.» مخالفت خود را با حضور زنان در ورزشگاه اعلام کرده است. مخالفت پلیس با حضور زنان در ورزشگاه‌ها به بهانه نامناسب بودن فضا این سوال را در ذهن ایجاد می‌کند که چرا پلیس مملکت بعد از چهل سال در برقراری امنیت ورزشگاه برای زنان ناتوان است و از خود عجز نشان می‌دهد؟
این رسانه ها به تازه نبودن بحث ورود بانوان به ورزشگاه ها اشاره کرده و آورده اند: البته مخالفت‌هایی از این دست با حضور زنان در ورزشگاه‌ها و برگزاری تجمع درباره آن چندان موضوع تازه‌ای نیست، بحث حضور زنان در ورزشگاه‌ها در طول چهار دهه به موضوعی برای رویارویی دو طیف میانه‌رو و تندرو جامعه ایران در سطوح مختلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی تبدیل شده است. ... این سومین بار است که چنین فراخوانی اتفاقی رخ می‌دهد.دو سال قبل نیز ماجراهایی مشابه تکرار شد. خردادماه ۹۶ گروهی از معترضان به حضور زنان در ورزشگاه‌ها تحت عنوان دانشجویان حزب‌الله، با حضور در نماز جمعه اقدام به جمع‌آوری امضا برای نامه‌ای خطاب به آیت‌الله آملی لاریجانی، رئیس وقت قوه قضاییه در این باره کردند و خواستار برخورد با مسئولان وزارت ورزش برای حضور تماشاگران زن در مسابقات والیبال شدند.
چرایی مساله شدن حضور زنان در ورزشگاه؛ شکست طلسم چهل ساله؛ تلاش مبارزه مدنی زنان یا فشار فیفا مخالفت ها با حضور زنان در ورزشگاه؛ خوشحالی بانوان علاقمند به حضور در ورزشگاه؛ تلطیف ورزشگاه با حضور بانوان؛ نظر نمایندگان و شکست دلواپسان از حضور زنان در ورزشگاه و تلافی بر سر مهمان دانشگاه الزهرا، از محورهای مورد بررسی در این رسانه ها است.
رسانه های اصولگرا منتسب به جریان اصولگرا تنها به موضوع آماده کردن ورزشگاه جهت حضور بانوان اشاره کرده اند.
رسانه های اصلاح طلب
چرایی مساله شدن حضور زنان در ورزشگاه
محمد مهاجری در روزنامه ایران به طرح سوالی مبنی بر اینکه چرا ورزشگاه مسأله زنان شده است؟، پرداخت و نوشت: «دغدغه‌ها و مشکلات اصلی بانوان ما، ازدواج و تأمین جهیزیه و اشتغال و تحصیل است، نه رفتن به ورزشگاه. حضور در استادیوم‌ها برای تماشای مسابقات، فقط برای یک عده معدود محدود شکم سیر لاقید، مهم است.» این عبارات را افراد و رسانه‌هایی که به محض مطرح شدن حضور زنان در ورزشگاه، چهارستون بدن‌شان می‌لرزد، بیان می‌کنند. چنان هم حرف می‌زنند که گویی این مطالب را با مشقت زیاد کشف کرده‌اند و کسی قبل از آنها به افتخار چنین کشفیاتی دست پیدا نکرده است.
واقعاً حضور زنان در ورزشگاه، مسأله اصلی آنها نیست اما از بس یک جریان سیاسی خاص در آن دمیده است، عده‌ای را سر لج آورده و می‌خواهند قضیه را به رو کم کنی سیاسی تبدیل نمایند.
همان جریان سیاسی که می‌خواهد لج طرف مقابل را دربیاورد با تهمت و توهین، آتش دعوا را شعله‌ور می‌کند و مسأله‌ای که براحتی قابل حل است، به گره کور تبدیل می‌کند.
هنر، این نیست که موضوعات ساده اجتماعی را سیاسی کنیم، بعدش به آن رنگ جناحی بپاشیم، سپس به دعوا و بلبشو تبدیل کنیم و سرانجام از آن قصه امنیتی بسازیم. آنگاه برای حل کردن آن مجبور شویم پای امریکا و دشمنان داخلی و خارجی را وسط بکشیم و... از همان اول، با صبر و حوصله می‌توان موضوع را از شاخ و برگ‌های سیاسی و... تهی کرد و به گونه‌ای برخورد کرد که موضوع بتدریج به تحلیل برود.
همچنین تارنمای فرارو نیز به این مطلب پرداخته است.
شکست طلسم چهل ساله
روزنامه همدلی تیتر نخست خود را به گزارشی با عنوان؛ رنج دوران برده‌ایم، اختصاص داد و نوشت: بعد از کش‌وقوس‌های فراوان و دستگیری و بازداشت صدها زن و دختر علاقه‌مند به تماشای فوتبال و سرانجام مرگ «سحر خدایاری» که به دختر آبی معروف شد و همچنین فشارهای فیفا، بالاخره زنان ایرانی توانستند برای نخستین‌بار در کشور برای تماشای فوتبال در استادیوم بلیت بخرند.
طلسم حضور زنان ایرانی در ورزشگاهی که چهل سال در سیطره مردان بوده، قرار است فردا در بازی ایران و کامبوج شکسته شود و این بار دیگر دختران علاقه‌مند به فوتبال پشت فنس جا نمانند و در صندلی‌های ورزشگاه جا بگیرند.
تلاش مبارزه مدنی زنان یا فشار فیفا
- همدلی با طرح سوالی مبنی بر فیفا یا مبارزه مدنی زنان؟ نوشت: اکنون که قرار است در بازی فوتبال ایران و کامبوج، زنان- آن هم در حد بسیار کم و محدود- اجازه ورود به ورزشگاه را پیدا کنند؛ بسیاری شکستن طلسم درب ورزشگاه آزادی را به فشارهای فیفا و اولتیماتوم این سازمان گره می‌زنند، اما بسیاری دیگر ورود زنان به استادیوم‌ها را نتیجه مبارزه مدنی زنان و خصوصا مرگ سحر خدایاری می‌دانند و معتقدند که محدودیت حضور زنان در ورزشگاه‌ها عمری چهل ساله دارد و فیفا با اطلاع از این وضعیت اعمال قدرت نکرده، بنابراین مبارزه زنان باعث این بازگشایی شده است، تحقیر، بازداشت، حبس، خودسوزی و مرگ هزینه‌هایی بود که زنان برای این مطالبه خود تقبل کردند تا مسئولین را وادار به پذیرش خواسته‌هایشان کنند. نگاهی به هزینه‌هایی که زنان کشور برای ورود به ورزشگاه پرداخت کرده‌اند ما را به این واقعیت می‌رساند که زنان برای مطالبه ساده‌ای مانند ورزشگاه رفتن راه دشواری را پیموده‌اند.
- در بخشی از مطلب منتشر شده در روزنامه آفتاب یزد می خوانیم: فردا زنان ایران پا به ورزشگاه می‌گذراند و بدون هیچ منعی روی سکوهای استادیوم می‌نشینند و تیم ملی کشورمان را از نزدیک تشویق می‌کنند، این موضوع حاصل تلاش زنان و دخترانی است که سالها پشت درهای ورزشگاه‌ها ماندند و با حسرت به درهای قفل شده چشم دوختند، حالا اما آرزویشان جامه عمل پوشیده است.
مخالفت ها با حضور زنان در ورزشگاه
- همدلی در بخشی از گزارش خود نوشت: حالا که ظاهرا سدهای قانونی و حقوقی برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها شکسته شده، سدهای نگرشی و فرهنگی و تنگ‌نظری‌ها و تعصبات خود را نشان داده است.
عده‌ای باز علم مخالفت برافراشته‌اند و با چاپ تراکت‌هایی، به مخالفت با این امر برخاستند، به نحوی که تجمع‌هایی کم‌تعدادی نیز در مخالفت با حضور زنان در ورزشگاه‌ها برگزار شد و حتی صدای مخالفت خود را به گوش بهارستانی‌ها نیز رساندند و روز دوشنبه همین هفته تعداد قلیلی در مقابل مجلس شورای اسلامی در مخالفت با ورود زنان به ورزشگاه‌ها تجمع کردند، به این امید که بتوانند سدی را که به صورت غیرقانونی جلوی پای زنان برای ورود به ورزشگاه گذاشته‌اند، حفظ کنند.
البته مخالفت‌هایی از این دست با حضور زنان در ورزشگاه‌ها و برگزاری تجمع درباره آن چندان موضوع تازه‌ای نیست، بحث حضور زنان در ورزشگاه‌ها در طول چهار دهه به موضوعی برای رویارویی دو طیف میانه‌رو و تندرو جامعه ایران در سطوح مختلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی تبدیل شده است.
دو سال قبل نیز ماجراهایی مشابه تکرار شد. خردادماه ۹۶ گروهی از معترضان به حضور زنان در ورزشگاه‌ها تحت عنوان دانشجویان حزب‌الله، با حضور در نماز جمعه اقدام به جمع‌آوری امضا برای نامه‌ای خطاب به آیت‌الله آملی لاریجانی، رئیس وقت قوه قضاییه در این باره کردند و خواستار برخورد با مسئولان وزارت ورزش برای حضور تماشاگران زن در مسابقات والیبال شدند.
فقط طیف تندرو جامعه نیست که علم مخالفت با ورود زنان به ورزشگاه را برداشته‌اند، پلیس نیز که وظیفه ذاتی‌اش برقراری امنیت در جامعه است، با این استدلال که «امنیت زنان مهم بوده و فضا آماده حضور این افراد نیست.» مخالفت خود را با حضور زنان در ورزشگاه اعلام کرده است. مخالفت پلیس با حضور زنان در ورزشگاه‌ها به بهانه نامناسب بودن فضا این سوال را در ذهن ایجاد می‌کند که چرا پلیس مملکت بعد از چهل سال در برقراری امنیت ورزشگاه برای زنان ناتوان است و از خود عجز نشان می‌دهد؟ چند سال دیگر باید طول بکشد که پلیس بتواند فضای ورزشگاه‌ها را کنترل و امنیت برقرار کند؟
- آفتاب یزد در گزارشی نوشت: هنوز تب‌وتاب حضور عمومی زنان در ورزشگاه آزادی تمام نشده بود که اطلاعیه‌ای منتسب به «ستاد مردمی آمران به معروف و ناهیان منکر» در مخالفت با آن در فضای مجازی منتشر شد. در متن این اطلاعیه آمده است: «در راستای حمایت از حکم ولی‌فقیه و فتوای مراجع عظام تقلید و در محکومیت اقدام برخی مسئولان دولتی در ورود زنان به ورزشگاه، اجتماع امت حزب‌الله برگزار می‌شود». هرچند این اطلاعیه، تایید برخی مخالفان حضور زنان در ورزشگاه‌ها را به همراه داشت و بعد از آن به گفته برخی خبرگزاری‌ها اجتماع کوچکی رو به‌روی مجلس شورای اسلامی شکل گرفت و شرکت کنندگان در این تجمع خواستار ممانعت از ورود زنان در وزشگاه بودند؛ اما سخنگوی ستاد امربه معروف و نهی از منکر در واکنش به این موضوع به خبرگزاری آنا گفته است: «هر تجمعی نیازمند دریافت مجوز از وزارت کشور است و تجمع اعتراض‌آمیز به ورود بانوان به ورزشگاه، ارتباطی با ستاد امربه‌معروف ندارد.» این در حالی است که پیش‌تر در سال ۹۴ و ۹۶ با صدور مجوز حضور زنان در ورزشگاه‌ها از سوی دولت، انصار حزب‌الله تجمع‌های اعتراضی مشابهی در این خصوص برگزار کرده بود.
مخالفت‌هایی از این دست با حضور زنان در ورزشگاه‌ها و برگزاری تجمع درباره آن چندان موضوع تازه‌ای نیست؛ این سومین بار است که چنین فراخوانی اتفاقی رخ می‌دهد. پیش از این نیز در سال‌های ۹۴ و ۹۶ هم شاهد چنین تجمعاتی بودیم. همه چیز از یک یادداشت با تیتر «اگر زنان به ورزشگاه بیایند، زلزله به پا می‌کنیم» در هفته‌نامه یالثارات در سال ۹۴ شروع شد. این هفته‌نامه صدور مجوز برای حضور زنان در ورزشگاه را خلاف شرع عنوان و دولت را متهم به زیر پا گذاشتن شرع کرد. خردادماه همان سال، در پی اعلام خبر حضور تماشاچیان زن در مسابقات جهانی والیبال توسط شهیندخت مولاوردی، معاون وقت زنان و خانواده ریاست جمهوری، فراخوان تندی منتسب به برخی گروه‌های تندرو منتشر شد.
دو سال قبل نیز ماجراهایی مشابه تکرار شد. خردادماه ۹۶ گروهی از معترضان به حضور زنان در ورزشگاه‌ها با حضور در نماز جمعه اقدام به جمع‌آوری امضا برای نامه‌ای خطاب به آیت‌الله آملی لاریجانی، رئیس وقت قوه قضاییه در این‌باره کردند و خواستار برخورد با مسئولان وزارت ورزش برای حضور تماشاگران زن در مسابقات والیبال شدند.
خوشحالی بانوان علاقمند به حضور در ورزشگاه
در بخشی از گزارش منتشر شده در روزنامه همدلی با استفاده از میان تیتر؛ با من به ورزشگاه بیا، آمده است: اکنون زنانی که موفق به خرید بلیت شده‌اند، از این که توانسته‌اند به حق خود دست یابند، خرسندند و ذوق و شوق دارند. آنان با هشتگ «با من به ورزشگاه بیا» تصاویر بلیت خود را روی شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کنند، برخی از آنها، برای تولد دوستانشان که همزمان با روز بازی است، بلیت بازی ایران کامبوج را هدیه داده‌اند، بسیاری در این تب و تاب و شور و هیجان اجازه ورود به ورزشگاه دختر آبی را فراموش نکرده و به او ادای احترام کرده‌اند که حسرت دیدن فوتبال در استادیوم آزادی به دلش ماند.
در این میان زنان زیادی نیز به دلیل ظرفیت محدود موفق به تهیه بلیت نشده‌اند، اما آنها هم از به دست آوردن حق رفتن زنان به ورزشگاه خوشحال هستند و با پست‌هایی در صفحات اجتماعی خود به آغاز پایان منع حضور زنان در ورزشگاه‌ها واکنش نشان می‌دهند.
تلطیف ورزشگاه با حضور بانوان
به گزارش روزنامه همدلی، استدلال اغلب مخالفان ورود زنان به ورزشگاه‌ها این است که محیط ورزشگاه‌ها به دلیل استفاده تماشاگران مرد از الفاظ رکیک و دور از ادب برای زنان مناسب نیست اما در جواب منطق این مخالفان بسیاری معتقدند حضور بانوان و خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها برای تماشای دیدارهای ورزشی، می‌تواند نظارت و کنترل اجتماعی را در ورزشگاه تا حد زیادی افزایش دهد، چرا که به هم زدن جو مردانه ورزشگاه‌ها و حضور معیارهای خانوادگی که آرامش و امنیت را در خود دارد، فضای ورزشگاه‌ها را تلطیف می‌کند و باعث می‌شود رفتار ناهنجار اوباش‌گری در مقابله با فرهنگ خانواده‌پرستی و احترام به زنان، فرصت ابراز وجود و آلوده‌سازی محیط ورزشگاه را نداشته باشد.
از سویی دیگر در فرهنگ ملی ایران، بسیاری از گفتارها و رفتارهایی که در زمان عدم حضور زنان در جمع مردان عادی قلمداد می‌شود، در جمعی که زنان حاضر باشند، با احتیاط و حتی خودداری افراد همراه می‌شود. حجب و حیای مردان در حضور زنان، ویژگی اخلاقی ایرانیان است که برخی آن را شرم فرهنگی می‌نامند. بنابراین حضور زنان در ورزشگاه‌ها نه تنها باعث تحدید اخلاق نمی‌شود بلکه حتی می‌تواند باعث کاهش پرخاشگری و تلطیف ورزشگاه از ناسزا گویی شود.
فضای حاکم بر فوتبال بسیاری از کشورهای اروپایی مثال روشنی از این ادعاست. اگر به تاریخ فوتبال اروپا نیم نگاهی داشته باشیم ورزشگاه‌های اروپایی زمانی سرشار از آشوب و پرخاشگری بود، اما الان وضعیت به مراتب بهتری دارد. گزارش‌های زیادی از خشونت در ورزشگاه‌های انگلستان به ویژه قبل از جنگ جهانی مشاهده می‌کنیم که به ثبت رسیده، اما به گفته کارشناسان افزایش تماشاگران زن در ورزشگاه‌ها بعد از جنگ جهانی اول، یکی از دلایل کاهش این خشونت‌ها بوده است.
نظر نمایندگان
روزنامه آفتاب یزد در گزارشی با طرح سوالی مبنی بر نمایندگان چه می‌گویند؟، نوشت: برای بررسی بیشتر این موضوع با اعضای فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی تماس گرفتیم، پروانه مافی در گفت‌وگو با آفتاب یزد در رابطه با تجمعات روز گذشته گفت:«تجمعات روز گذشته چیز مهمی نبود بسیار اندک بود، عده‌ای آمده بودند حرفشان را بزنند، نظرشان را رو به روی مجلس گفتند و رفتند، این تجمعات در حد ۳۰ – ۲۰ نفر بود. مطمئنا چنین تجمعاتی تاثیر بر تصمیم اتخاذ شده نخواهد گذاشت و سردار رحیمی به ما قول داده‌اند که نیروی انتظامی امنیت زنان در ورزشگاه را تامین خواهد کرد. مخالفت‌ها محدود است و مطمئناً گسترده تر نخواهد شد و نیروی انتظامی و شورای تامین شهرستان مسئولیت برقراری امنیت را بر عهده گرفته‌اند و پیشبینی‌های لازم اتخاذ شده است و به نظر می‌رسد که همه چیز برای حضور زنان در ورزشگاه فراهم است و هیچ چیزی نمی‌تواند خدشه‌ای به این مسئله وارد کند.»
این در حالی است که به نظر می‌رسد دولتی‌ها از همین حالا به استقبال زنان در ورزشگاه رفته‌اند چرا که علی ربیعی سخنگوی دولت، در توئیتی با اشاره به حضور بانوان در استادیوم در جریان بازی تیم ملی ایران و کامبوج، نوشت: «دولت و جامعه ایران زیر فشار حداکثری تیم B و جنگ و تحریم زیر بار فشار خارجی نرفت. اگر زنان امروز در ورزشگاه هستند و به حقشان رسیدند حاصل مجموع مطالبات درون زای جامعه ایران و پیگیری دولت است. ورود زنان به ورزشگاه ثمره تلاشهای داخلی است و نه فشار خارجی.»
شکست دلواپسان از حضور زنان در ورزشگاه و تلافی بر سر مهمان دانشگاه الزهرا
آرمان ملی در گزارشی با عنوان؛ لغو سخنرانی اقتصاددان هاروارد، نوشت: باز هم زنگ خطر دلواپسان به صدا درآمد و آنها که این روزها دلخور از شکست پروژه منع ورود زنان به ورزشگاه‌ها هستند برای جبران این ناکامی، ذره‌بین خود را بر فعالیت زنان و نهادهای مختص آنها تنظیم کردند تا شاید بتوانند با فشار و روش‌های مرسوم خودشان نتیجه‌ای خلق کنند تا اگر شکست در جلوگیری از ورود زنان به ورزشگاه را به آنها یادآور شدند بلافاصله مدعی پیروزی پس از شکست شوند. از جمله اقدامات دلواپسان، سیاه نمایی درباره مهمانی بود که می‌خواست با دعوت دانشگاه الزهرا (دانشگاه دخترانه) به ایران سفر کند و دیروز فارس نوشت: «وزارت علوم اخیرا با قرار دادن اطلاعیه‌ای در سایت خود از برگزاری همایش «اقتصاد جهانی و تحریم‌ها» با سخنرانی «جفری ساکس» خبر داده بود اما دیروز سخنرانی «جفری ساکس» که قرار بود در دانشگاه الزهرا برگزار شود، لغو شد.» این ادعا از سوی دبیر انجمن اسلامی دانشگاه الزهرا با تردید مواجه شد. چنانکه تیموری گفت: «احتمال اینکه خبر لغو سخنرانی جفری ساکس صحت نداشته باشد و در راستای فریب افکار عمومی باشد، وجود دارد.» وی افزود: «پس از پیگیری‌های تشکل‌های دانشجویی و از جمله انجمن اسلامی دانشجویان از طریق حراست دانشگاه الزهرا اعلام شد که سخنرانی جفری ساکس به صورت ویدئو کنفرانس خواهد بود با این وجود پس از واکنش‌هایی که توسط تشکل‌های دانشجویی و نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها نسبت به حضور جفری ساکس در ایران اتفاق افتاد و همچنین با فشار رسانه‌ای که شکل گرفت از طرف حراست دانشگاه الزهرا(س) با ما تماس گرفته شد و گفتند حتی سخنرانی جفری ساکس به صورت ویدئو کنفرانس لغو شده است.» بر اساس برنامه نخست وزارت علوم موضوعی که ساکس قرار بود با محوریت آن سخنرانی کند، «تحریم‌ها و نظم جهانی» بود. مخالفان دولت به جفری ساکس لقب بمب ساعتی داده بودند.
رسانه های اصولگرا
آماده کردن ورزشگاه جهت حضور بانوان
- صراط نیوز در گزارشی با انتشار عکس خبر از حفاظ کشی جایگاه بانوان در ورزشگاه منتشر کرد و آورده است: جایگاه بانوان ورزشگاه آزادی حفاظ کشی شد تا برای میزبانی از هواداران خانم در بازی ایران و کامبوج آماده باشد.
- همچنین در مطلب دیگری از این تارنما آمده است: پارکینگ و ورودی‌های بانوان به آزادی مشخص شد. پلیس یگان ویژه تهران بزرگ محل ورود تماشاگران خانم به ورزشگاه آزادی برای تماشای دیدار ایران و کامبوج را مشخص کرد.
طبق هماهنگی‌های به عمل آمده توسط یگان ویژه، پارکینگ‌های ۱۹ و ۲۰ که در ضلع شرقی ورزشگاه آزادی قرار دارند مختص ورود بانوان خواهد بود. از این دو پارکینگ هیچ تماشاگر مردی حق ورود به ورزشگاه را ندارد. نیروهای پلیس خانم نیز قرار است در این پارکینگ‌ها مستقر شوند تا بانوان را به سمت ورودی‌های ورزشگاه راهنمایی کنند. همچنین بر اساس هماهنگی‌های به عمل آمده بانوان تنها از ضلع و وروردی شرقی ورزشگاه امکان ورود به استادیوم آزادی را خواهند داشت.