آخرین تمرین تیم‌های ملی فوتبال ایران و کامبوج پیش از بازی فردا (پنجشنبه) برگزار شد و سرمربیان ۲ تیم در نشست خبری پیش از بازی شرکت کردند. درباره تیم ملی فوتبال ایران و مارک ویلموتس گفتنی‌ها گفته شده اما درباره کامبوج خیر. حریف فردای ایران، حریفی است خاص که با هدفی خاص به تهران آمده است.
وقتی فلیکس دالماس وارد محل نشست خبری شد؛ خیلی از خبرنگاران و اصحاب رسانه جا خوردند و تعجب کردند. آقای سرمربی جوان‌تر از حد انتظار بود. با اعتماد به نفسی بالا در جایگاه خود نشست. او فقط ۳۱ سال داشت و از خیلی از حاضرین در نشست کوچکتر بود. سه سوال از او پرسیده شد و چکیده صحبت‌هایش به این جمله ختم می‌شد که او و تیمش برای تجربه‌اندوزی، یادگیری و برداشتن یک گام به سمت انقلاب مدنظرشان به مصاف ایران می‌روند.
سرمربی خوش چهره کامبوج گفت که ایدئولوژی‌اش تغییر نمی‌کند و مقابل هر حریف کار خود را انجام می‌دهد. او علاقمند به سیستم ۴-۱-۴-۱ است و در برابر بحرین در دقایقی با سیستم ۳-۳-۴ تیمش را روانه میدان کرد. فلیکس، علاقمند به حمله و هجوم است و مانند ویلموتس، بازی تدافعی به ذائقه‌اش نمی‌خورد. او با لبخند نشست را ترک کرد و از طبقه دوم به زمین چمن ورزشگاه آزادی رفت. لباس رسمی را از تن درآورد و با لباس ورزشی و کلاهی بر سر به داخل زمین آمد؛ چنددقیقه بعد از کیسوکه هوندا!
بازیکنان را دور هم جمع کرد، به دور از خبرنگاران و در میانه میدان برای آنها حرف زد. با اینکه سن بالایی ندارد اما کاریزمای آرژانتینی‌اش، کامبوجی‌ها را تحت تاثیر قرار داده بود. بازیکنان که با سرمربی خود بیشتر آنان به اندازه انگشتان یک دست فاصله سنی داشتند بعد از اتمام صحبت‌های او کف زدند و تمرین را با روحیه‌ای بالا شروع کردند. کمک‌های بومی، وظیفه گرم کردن بازیکنان را بر عهده داشتند. دالماس به کنار زمین آمد و با هوندا چند دقیقه‌ای صحبت کرد. ستاره اسبق تیم ملی ژاپن و باشگاه میلان در تمام ۱۵ دقیقه‌ای که خبرنگاران حضور داشتند به دور از بقیه، در حال قدم زدن و فکر کردن بود و در بیشتر مواقع به زمین نگاه می‌کرد. دالماس اما در متن ماجرا بود و به دقت کار بازیکنان را زیر نظر داشت. مرد ۳۱ ساله اهل بوینس آیرس به درستی در نشست به این مساله اشاره کرد که دنیای او و هوندا متفاوت است اما هر ۲، یک هدف دارند؛ پرورش نسل جدید کامبوج.
از صحبت‌های دالماس و پافشاری‌اش روی پایبندی به تفکرات همیشگی، می‌شود اینطور استنباط کرد که کامبوج مانند هنگ‌کنگ، قرار نیست اتوبوس جلوی دروازه‌اش پارک کند. شاید این مساله باعث شود تا ویلموتس به راحتی بتواند به دروازه همتای ۱۹ سال از خود کوچکترش، بتازد اما این هشدار را هم می‌دهد که به احتمال زیاد باید چند سال دیگر منتظر پیشرفت چشمگیر کامبوج باشیم. تیمی که در همین سال ۲۰۱۹ هم توانسته پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشته باشد. آنها فردا به ایران می‌بازند و به جام جهانی قطر هم نخواهند رسید اما شاید میهمان ناخوانده جام ملت‌های ۲۰۲۳ چین باشند؛ دالماسِ جذاب هم احتمالا روزی مربی بزرگی خواهد شد.