روز پنجشنبه در استادیوم آزادی شاهد به ثمر رسیدن ۶+۱۴ گل بودیم: ۱۴ گل را بازیکنان تیم ملی ایران وارد دروازه تیم کامبوج کردند؛ اما این بازی که با حضور زنان و دختران ایرانی در جایگاه تماشاچیان آزادی ولی به وسعت دل‌های همه ایرانیان برگزار شد، ۶ گل دیگر هم به ارمغان آورد که گل اول آن را دختران ایران با مراعات آداب و احترام به هنجارها و موازین فرهنگی و اخلاقی زدند.
همنشینی مهربانانه دختران با ظواهر و پوشش‌های متفاوت، قاب‌های ماندگاری خلق کرد. زنان و دختران ایرانی با حضور آرام، منظم، شاد، پرهیجان، امن، برابر و متین خودشان دو گل دیگر هم به دو دروازه زدند. دروازه اول تحریک کنندگان خارجی که با القای ناامیدی و بدبینی و گاه تحریک اعمال خلاف هنجارهای جمعی سعی داشتند این حضور را آخرین حضور بنامند. اما منش و روش تماشاچیان بازی روز پنجشنبه موجب باخت این جریان بدخواه در خارج از کشور شد. گل بعدی هم نصیب دروازه جماعتی شد که در داخل، با تقبیح تصمیم دولت منتظر بهانه گیری بودند.
تجربه نشان داده در تاریخ تحولات اجتماعی، همواره افراطی‌گری ما را یک گام به پیش و چند گام به پس رانده است. در استادیوم‌های ما گاهی آلودگی‌های هیجانی کلامی وجود دارد اما زنان ایرانی با حضورشان سبب‌ساز چنان فرهنگ والایی شدند که هیچ بهانه‌ای به دست بهانه جویان نیفتد. نحوه سلوک دختران و زنان ایرانی _که البته انتظاری هم جز این نمی رفت_ نشان داد که به عرف جامعه معتقدند و اجازه بهانه جویی به تنگ نظرانی را نمی‌دهند که در قالب دلسوزی‌های صادقانه برخی اقشار اجتماعی، می‌خواهند جامعه را در بن بست هنجاری قرار دهند و مسیر تنش را هموار کنند.
گل چهارم را نیروی انتظامی زد که من از نزدیک شاهد بودم چگونه از چند سو مورد فشار روحی و فیزیکی بود اما با صبر و همراهی صادقانه تلاش کرد بازی بدون هیچ حاشیه و مسأله‌ای برگزار شود و خاتمه یابد. مدیریت خوب نیروی انتظامی یکی از گل‌های ارزشمند بازی پنجشنبه بود. گل پنجم را جامعه مدنی زد که با ایجاد بسترهای گفت وگوی اجتماعی و مفاهمه عمومی بسترهای روانی و جمعی تحقق یک مطالبه بحق زنان ایران را به ثمر نشاند و علیرغم تحرکات عده‌ای با استفاده از تجمع و بیانیه، این بازی را تبدیل به برد همگانی کرده و از برد-باخت اجتماعی جلوگیری کرد.
گل ششم را البته دولت زد؛ دولت با پیگیری‌هایش و گفت‌وگوهای زیاد اقناع ساز با ایجاد بسترهای فیزیکی و اطمینان بخش در ورزشگاه، با ایجاد آرامش اجتماعی. البته که فکر می‌کنم این گل را به پای دولت ننویسند بهتر است، چرا که عده‌ای نمی‌پسندند هیچ حرکت سازنده‌ای در کشور به نام دولت تمام شود؛ شاید هم ما از پذیرش این گل انصراف دهیم بهتر باشد تا خللی ایجاد نکنند! ۱۹ هیچ هم خوب است!