«احساس تکلیف نمی کند» این جمله ترجیع بند بسیاری از گفت وگوهایی است که اصولگرایان دست کم در همین چندماه گذشته آن را به تناوب و البته نقل به مضمون با رسانه های مختلف انجام دادهاند؛ سخن از فعالیت سیاسی و البته رسمی حجت الاسلام «علی اکبر ناطق نوری» عضو جامعه روحانیت مبارز و البته از شاخص ترین آن ها و نیز رئیس مجلس پنجم و البته نامزد انتخابات تاریخی دوم خرداد ۷۶ است. شیخ نوری که پس از جنجال های انتخابات دهم ریاست جمهوری روز به روز از سطح نخست قدرت دور شد و هرچه اصولگرایان معتدل و سنتی از او برای کنشگری دوباره درخواست کردند پاسخی از جنس سکوت یافتند. با این همه اما حضور ناگهانی او در جلسه دو هفته پیش جامعه روحانیت مبارز گرچه نه رسمی اما به نوعی شکستن این سکوت تعبیر شد و مورد استقبال طیف سنتی و معتدل اصولگرا قرار گرفت.
این حضور شاید همان اتمام حجت جامعه روحانیت مبارز با طیف هایی بود که زیر بار قیمومیت این تشکل نمی رفتند و اکنون با آمدن شخصیتی چون ناطق نوری بهتر بتوانند برای وحدت زیر این چتر بهانه داشته و برنامه ریزی کنند. به نظر می رسد نشانه هایی هم از این برنامه ریزی دیده شده که حجت الاسلام «محمدحسین موسی پور» عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز در هشتمین نشست هم اندیشی این جامعه با احزاب و تشکل های ارزشی با اشاره به به تحرکات مثبت و اقدامات همگرایانه اصولگرایان گفته است: «برای رسیدن به نظر واحد، شورای ائتلاف و جامعه روحانیت تلاش ها و برنامه های زیادی داشته و تصمیمات اجرایی مهمی نیز برای حصول ائتلاف و اتحاد حداکثری گرفته شده است. نقش و کارکرد جامعه روحانیت مبارز در فرایند فعالیت شورای ائتلاف هدایت، نظارت و داوری خواهد بود و غایت مطلوب نیز رسیدن به وحدت است و انتظار داریم به فضل الهی و به مدد تمام دوستان عزیزان در مجموعه جریان ارزشی و ولایتمدار به این مطلوب برسیم.»
پیش از این هم چهره های مختلف اصولگرا از تمایل طیف های متبوع خود برای حضور زیر چتر جامعه روحانیت سخن گفته بودند، برای مثال «کمال سجادی» سخنگوی جبهه پیروان خط امام و رهبری با بیان اینکه حدود ۳۰ تا ۴۰ حزب اصولگرا و شخصیت‌هایی مانند محمدحسین موسی‌پور، محمدرضا باهنر، اسدالله بادامچیان و مهدی چمران در جلسات مختلف با جامعه روحانیت مبارز شرکت می کنند، گفت: «اصولگرایان به لحاظ جامعه‌شناسی سیاسی جامعه روحانیت مبارز را به عنوان گروه مرجع قرار دادهاند؛ لذا این حزب مقبول اکثریت اصولگرایان واقع شده است.»
موانع اجتماع زیر چتر جامعه روحانیت
حضور ناطق و اقبال بسیاری از گروه های اصولگرا به جامعه روحانیت می تواند به نوعی پایان بخش بحران مرجعیت و لیدری در این جریان باشد به شرط آنکه موانعی بر سر راه این موضوع پایداری نکنند. از مهم ترین طیف های پایدار در این حوزه جبهه پایداری است. جبهه ای که گفته می شود از خبر حضور ناطق در جلسه جامعه روحانیت برآشفته شده است. هرچند حجت الاسلام «غلامرضا صباحی مقدم» این عصبانیت و برآشفتگی را انکار می کند اما سابقه پایداری و عملکرد این جبهه و صبغه فکری ناطق نوری چنان کهکشانی از هم دور فاصله دارند که آن آشفتگی چندان دور از ذهن نخواهد بود.
انتقادات تند اعضای جبهه پایداری علیه ائتلاف های مختلف و نیز شیخوخیت جامعه روحانیت به اندازه ای تند است که افقی روشن برای حضور در اجتماع جامعه روحانیت برای آن ها قابل تصور نیست با این همه مصباحی مقدم از جلسات آیت الله «محمدعلی موحدی کرمانی» با این اعضا خبر داده و تصریح کرده است: «آیت الله موحدی کرمانی از جبهه پایداری خواسته است برای کمک به وحدت نیروهای انقلابی در مسیر وحدت حرکت کنند.» با این تلاش جامعه روحانیت باید منتظر ماند و دید آیا پایداریچی ها تن به این شیخوخیت خواهند و داد و حضور احتمالی ناطق نوری را خواهند پذیرفت؟
طیف دیگر مخالف ناطق و ناهمگون این روزهای اصولگرایان، دار و دسته بهاریون و رئیس جمهوری سابق ایران است، چهره ای که در مناظره های انتخاباتی سال ۸۸ در صداوسیما بارها به ناطق نوری تاخت و او را متهم کرد، بی آنکه دلیل و سندی برای ادعاها و اتهامات خود ارائه دهد یا حتی ناطق فرصت دفاع از خود داشته باشد. این دو گروه منتسب به اصولگرایی از موانع مهم در اجماع جامعه روحانیت است که نمی توان به راحتی چشم بر آن بست.
پرچمداران نواصولگرایی و جوان گرایی را هم گرچه نمی توان در تقابل با اندیشه ناطق دانست اما باید دید این دیدگاه برابر اصول لایتغیر شیخ نور تا چه اندازه انعطاف به خرج خواهد داد و با جامعه روحانیتی کنار خواهد آمد که ناطق از حاضران اثرگذار آن است. قدر مسلم همه این موضع گیری ها این است خواهد شد که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها.
نتایج اجتماع زیر چتر جامعه روحانیت
اجماع اصولگرایان زیر چتر جامعه روحانیت و دستیابی به وحدت گرچه که در طالع سیاست ورزی اصولگرایان به خون جگر بزرگان حاصل می شود اما این وحدت هم برای انتخابات مجلس یازدهم و هم انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم پربرکت خواهد بود. اصولگرایان پس از چهار بار ناکامی در صندوق های رای این بار مصمم تر از همیشه و البته امیدوارتر از گذشته به دو انتخابات پیش رو چشم دوخته اند. دلسردی نسبی موجود در جامعه از عملکرد جریان رقیب این دلگرمی را برای اصولگرایان به وجود آورده است که آرای خارج شده از سبد اصلاح طلبان وارد سبد آن ها خواهد شد و سرانجام اکثریت پیروز انتخابات خواهند بود و اگر فاتح کرسی های سبز بهارستان شوند می توانند پاستور و ریاست جمهوری را هم در مشت خود ببینند.
برای رسیدن به این هدف اجماع بر سر شیخوخیت جامعه روحانیت و تن دادن به هم نشینی با چهره هایی چون ناطق نوری انتخاب عاقلانه ای است حال باید دید طیف های مختلف اصولگرا به این عقلانیت معطوف به هدف تن خواهند داد یا نه؟