تهران- ایرنا- «جیان لوئیجی بوفون» با صحبت از خواب‌های خود که در آن سیوهای بزرگ انجام می‌داده، دلیل اینکه هواداران یوونتوس باید به واسطه آن به «آنتونیو کونته» احترام بگذارند را نیز توضیح داد.

مرد افسانه‌ای دروازه تیم ملی ایتالیا در جریان فستیوال دلو اسپورت در شهر ترنتو ایتالیا، با «ایلاریا دامیکو» همسرش که مجری برنامه تلویزیونی پوشش‌دهنده این فستیوال نیز محسوب می‌شد، گپ زد؛ جایی که آشکار شد آتشفشان جی‌جی افسانه‌ای هرگز به طور کامل خاموش نخواهد شد.

بوفون در ابتدای این مصاحبه تلویزیونی با خنده گفت: بدیهی است که در رویاهایم خواب سیو توپ‌هایی را می‌بینم که در دنیای واقعی قادر به مهار آنها نیستم.

وی ادامه داد: خیلی اهل رقابت هستم و همین دلیل باعث شده تا امروز بازی کنم؛ رقابت را دوست دارم اما از تحقیر انسان‌ها متنفرم.

برخی از این احساسات زمانی که کونته سکان هدایت اینترمیلان را به دست گرفت، پدیدار شد؛ اتفاقی که هواداران یووه را بر آن داشت تا خواستار حذف ستاره کونته از پیاده‌روی مشاهیر بانوی پیر شوند.

بوفون در ادامه افزود: کونته را دوست دارم؛ او ابتدا هم‌تیمی و کاپیتان من بود و در یووه و تیم ملی هم سرمربی من شد؛ کونته و فوتبال را به خوبی می‌شناسم و بنابراین هرگز نمی‌توانم او را بابت هیچ‌چیز سرزنش کنم؛ کونته در برقراری رابطه با بازیکنان تیم‌هایش بی‌نهایت حرفه‌ای و منصف است و به معنای واقعی کلمه توانایی تدریس فوتبال را دارد.

وی تاکید کرد: زمانی که تیم تحت هدایت کونته، آن‌طور که دلخواه او است بازی نمی‌کند، بی‌خواب می‌شود؛ ناراحتی هواداران یووه را درک می‌کنم اما آنها باید فکر خود را تغییر داده و با این ایده که شخصی مانند کونته قابل احترام است با او برخورد کنند زیرا او برای یووه از وجودش مایه گذاشت و نتایج و دستاوردهای فوق‌العاده‌ای کسب کرد.

بوفون در پاسخ به پرسشی در خصوص سرمربیانی که تاکنون با آنان کار کرده نیز اظهار داشت: سخت‌ترین آنان کونته بود؛ «رنزو اولیویری» شوخ‌ترین بود اما «مکس آلگری» هم دست کمی نداشت؛ «مائوریتسیو ساری» سخت‌گیرترین سرمربی است که تا به حال داشتم؛ اما «کارلو آنجلوتی» کسی است که بیشتر از همه به او مدیونم؛ اگر «نویو اسکالا» آنقدر دیوانه بود که برابر پارما برای نخستین بار از من استفاده کند، آنجلوتی از او هم دیوانه‌تر بود زیرا او پس از پنج یا ۶ بازی، مرا به «لوکا بوچی» گلر اول تیم ملی ایتالیا ترجیح داد؛ بار سنگینی روی شانه‌هایم احساس می‌کردم اما در عین حال، دوران فوتبالی واقعی من از همین جا شروع شد.