قیس سعید متولد ۲۲ فوریه ۱۹۵۸ ( شنبه ۳ اسفند ۱۳۳۶ ) و استاد رشته حقوق بین الملل در دانشکده حقوق و علوم سیاسی در تونس است. وی با توجه به رشته تخصصی خود در سطوح و محافل مختلف تونس مشغول فعالیت های علمی، حقوقی ، سیاسی و اجتماعی است.
وی برای تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری مبلغ زیادی هزینه نکرد و در مدت زمان در نظر گرفته شده برای تبلیغات هم تلاش بسیاری از خود نشان نداد.
تحلیل گران و کارشناسان سیاسی تونس از قرار گرفتن وی در دور اول رأی گیری در اواسط سپتامبر گذشته در صدر نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری تونس به عنوان یک «زلزله سیاسی» نام بردند و بر همین اساس پیروزی قاطع و چشمگیر قیس سعید در دور دوم برای آنان قابل پیش بینی بود.
رئیس جمهور جدید تونس هم اکنون در یک واحد آپارتمانی ساده در خیابان « ابن خلدون » در مرکز پایتخت این کشور اجاره نشین است و همین امر به گفته تحلیل گران به وی یک چهره مردمی بخشید و در سطح بالایی باعث جلب نظر رای دهندگان شد و همین امر در پیروزی چشمگیر وی نقش بسزایی ایفا کرد.
این استاد دانشگاه در دوران مبارزه انتخاباتی از سوی قشر دانشگاهی و تحصیل کرده بویژه دانشجویان دانشگاه های تونس به شدت مورد حمایت قرار گرفت.
طرح پیشنهادی قیس سعید بر عدم محوریت تصمیم گیری های سیاسی در یک مرکز خاص و توزیع حاکمیت در میان تمامی جریان های سیاسی و شعارهای انقلاب شکل گرفته علیه رژیم زین العابدین بن علی در سال ۲۰۱۱ از جمله « خواست و اراده ملت » و « حاکمیت از آن ملت » مبتنی است .
البته طرح قیس سعید در بردارنده جزئیات دیدگاهش در خصوص حل و فصل مشکلات فراروی جامعه تونس از جمله بیکاری به عنوان مثال نیست. وی برای حل و فصل هر یک از مشکلات کشور اصل و پایه ای تعیین کرد تا شهروندان تونسی بر اساس آن راه حل مزبور را ادامه دهند.
به عنوان مثال وی برای حل مشکل بیکاری پیشنهاد تشکیل شوراهای محلی را مطرح کرد تا مردم بر اساس خواسته های ساکنان هر منطقه طرح های رشد و توسعه خود را ارائه دهند تا بدین ترتیب از هزینه کردن بی فایده دارایی های کشور جلوگیری به عمل آید و بدین ترتیب به فرهنگ رایج در بازار کار که بر سپردن کارها به دیگران مبتنی است، پایان داده شود.
هزاران تونسی شب گذشته در پی اعلام پیروزی غیر رسمی قیس سعید نامزد مستقل دومین دور انتخابات ریاست جمهوری، با حضور در خیابان حبیب بورقیبه در مرکز پایتخت، به شمادمانی پرداختند و پیروزی وی را جشن گرفتند.
وی در انتخابات دور دوم با کسب ۷۶ درصد آرا، نبیل القروی تاجر سرشناس و رهبر حزب «قلب تونس» را که تنها ۲۳ درصد آرا را به دست آورد، شکست داد.
پیروز انتخابات ریاست جمهوری تونس در نخستین اظهارنظر در جمع هوادارانش گفت: دوره قیمومیت بر تونس پایان یافته است.
این حقوقدان تونسی خاطرنشان کرد که برنامه‌اش مبتنی بر آزادی است.
وی با بیان اینکه از موضوعات عادلانه و در صدر آنها آرمان فلسطین حمایت می‌کند، افزود که نخستین سفر خارجی‌اش کشور الجزایر خواهد بود و امیدوار است از لیبی نیز دیدن کند.
رئیس جمهوری منتخب تونس تاکید کرد که کشورش به اجرای قوانین و ادامه تعهدات بین‌المللی پایبند خواهد بود.
جنبش اسلامی النهضه بزرگترین حزب تونس و برنده انتخابات پارلمانی نیز که بعد از شکست نامزد خود در دور اول انتخابات ریاست جمهوری از قیس سعید حمایت کرده بود، پیروزی وی را تبریک گفت و از هوادارنش خواست در جشن پیروزی رئیس جمهوری جدید همراه با مردم تونس در خیابان حبیب بورقیبه حضور یابند.
پیروزی قیس سعید استقبال برخی گروه‌های مقاومت فلسطینی را نیز در پی داشت در همین رابطه جنبش مقاومت اسلامی (حماس) پیروزی وی را تبریک گفت.
تونسی‌ها از ساعت ۷ صبح روز یکشنبه پای صندوق‌های رای رفتند تا ظرف ۱۲ ساعت یعنی تا ۷ شب از میان دو نامزد ریاست جمهوری القروی تاجر و صاحب نفوذ رسانه‌ای و رهبر حزب «قلب تونس» و نیز «قیس» نامزد مستقل، حقوقدان و شخصیت دانشگاهی یکی را برای سکان‌داری و مدیریت اجرایی کشورشان به کاخ ریاست جمهوری «قرطاج» بفرستند.
نخستین دور انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۴ شهریور برگزار شد و بنا بر اعلام کمیته عالی انتخابات تونس، بیش از ۷ میلیون جمعیت واجد رای این کشور ۱۱،۵ میلیون نفری ، از میان ۲۴ نامزد این دوره ۱۸.۴ درصد به قیس سعید و ۱۵.۶ درصد به نبیل القروی رای دادند تا آنها بتوانند به دور دوم انتخابات راه یابند.
میزان مشارکت مردم تونس در دور نخست انتخابات ریاست جمهوری ۴۵.۲ درصد اعلام شد.
انتخابات ریاست جمهوری قرار بود آبان ماه برگزار شود، اما درگذشت «محمد الباجی قائد السبسی» رئیس جمهوری پیشین این کشور در اواخر ماه ژوئیه (تیر/ مرداد) موجب شد انتخابات دو ماه زودتر برگزار شود.
نخستین انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی در تونس، نوامبر سال ۱۹۵۹ برگزار شد و تا سال ۱۹۷۴ حبیب بورقیبه تنها نامزد آن بود. پس از او، زین‌العابدین بن علی نخست‌وزیر دولت بورقیبه با نوعی کودتا قدرت را به دست گرفت و تا سال ۲۰۱۱ که بر اثر قیام مردمی به عربستان سعودی گریخت، قدرت را در دست داشت.
۱۴۸۷