رئیس اداره محیط زیست قصرشیرین روز چهارشنبه به ایرنا افزود: این آهوی زخمی توسط دوستاران و همیاران محیط زیست در اراضی حومه منطقه «قوره» شناسایی شده بود.
«پژمان فتاحپور» افزود: پس از اعلام گزارش به اداره محیط زیست، محیط بانان به محل اعزام شدند و آهوی زخمی را برای مداوا از محل خارج و راهی مرکز استان کردند؛ در نهایت آهوی موردنظر به دامپزشکان اداره کل محیط زیست استان کرمانشاه تحویل داده شد تاپس از طی مراحل درمانی در زیستگاه اصلی خود رهاسازی شود.
رئیس اداره حفاظت محیط زیست قصرشیرین ضمن تشکر از کلیه دوستداران محیط زیست و طبیعت گفت: با توجه به وضعیت غنای محیط زیستی قصرشیرین که زیستگاه انواع گونه های جانوری به ویژه آهوی ایرانی است از عموم مردم و شهروندان درخواست کرد که در صورت مشاهده هرگونه جانور آسیب دیده و یا تخلف زیست محیطی مراتب را بلافاصله اطلاع رسانی کنند.
افزایش آهوهای قراویز
اکنون دشت قراویز با مساحت سه هزار و ۸۰۰ هکتار یکی از مناطق بکر و منحصر به فردترین زیستگاه‌های آهوان ایرانی و برخی از گونه‌های متنوع جانوری در کشور و منطقه غرب است.
براساس اعلام اداره کل محیط زیست استان کرمانشاه در ابتدا تعداد آهوان منطقه قراویز سه رأس بود که خوشبختانه بعد از جنگ تحمیلی این منطقه به منطقه ویژه گشت و کنترل کارکنان نیروهای محیط‌بانان تبدیل شد و اکنون ۸۰۰ تا هزار رأس آهوی ایرانی در این زیستگاه بکر وجود دارد.
با تلاش شبانه‌روزی پنج محیط بان این منطقه جمعیت این آهوان نسبت به سالهای گذشته افزایش یافته است.
آب و هوای مستعد، پوشش گیاهی وسیع و چشمه‌های دائمی تنها زیستگاه آهوی ایرانی در غرب کشور را منحصر به فرد کرده است.
در این منطقه دشت قراویز آب و علف فراوان و تپه ماهورهای زیادی وجود دارد و در تمام فصول سال آب یافت می‌شود.
آهوان در فصل پاییز بیشتر در ارتفاعات به سر می‌برند و کمتر در دامنه‌های این دشت دیده می‌شوند،
هرچند در سالهای اخیر به دلیل وجود چراگاههای گله‌های گوسفند، حوزه‌های انحصاری آهوان را محدود کرده است اما با این وجود با توجه به گرمسیری بودن منطقه اکثر آهوان ایرانی در فصل سرما به این منطقه می‌آیند.
در این منطقه تعداد ۱۵ آبشخور احداث شده که تمام این آبشخورها به چشمه‌های دائمی آب این منطقه متصل است.
غزال ایرانی نوعی آهوی بومی آسیای میانه و جنوب غربی آسیا که از تیره گاویان و راسته جفت‌سم‌سانان محسوب می شود؛ بدن این حیوان به رنگ قهوه ای روشن، شکم تیره‌تر، نواحی زیرین بدن آن سفید و دم آن سیاه است.
این حیوان در صحرای گبی، بلوچستان پاکستان، جنوب شرق ترکیه، شمال آذربایجان و بخش‌هایی از ایران، عراق و افغانستان زندگی می‌کند.
زیر گردن جنس نر این حیوان در فصل باد کرده و برآمدگی مشخصی پیدا می‌کند و به همین دلیل به آهوی گواتردار نیز معروف شده‌است. غزال ایرانی مثل دیگر آهوها سرعت بالایی دارد اما برخلاف غزال‌های دیگر بدون جهش می‌دود. به طور تاریخی مهمترین دشمن طبیعی این جانور یوزپلنگ بوده‌است که اکنون فقط در بخش‌هایی از ایران باقی‌مانده‌است.