در چهارمین پیروزی متوالی آبی اناری‌ها همه خوب بازی کردند؛ بازگشت «ساموئل امتیتی» مثبت بود، نمایش متبحرانه «فرانکی دی یونگ» در خط هافبک چشم‌نواز بود، «لیونل مسی» و «لوئیس سوارز» هم تند و تیز به نظر می‌رسیدند «جردی آلبا» هم آماده و بیرحم بود اما ستاره میدان، خرید تازه وارد کاتالان‌ها یعنی گریژمان بود؛ کسی که در شب گلزنی هر سه ضلع مثلث هجومی بارسا برای نخستین بار، روی هر سه گل تاثیرگذار بود؛ مرد فرانسوی گل زد، پاس گل داد و پایه‌گذار اصلی یکی از گل‌ها هم لقب گرفت.
گریژمان در پیراهن بارسا شروع عجیب و غریبی داشت؛ ابتدا شایعات تشکیل پرونده حقوقی در خصوص زمان مشکوک امضای قرارداد با آبی اناری‌ها مطرح شد و سپس این حقیقت نمایان شد که کاتالان‌ها در خانه فوق‌العاده بوده‌اند و در خارج از خانه تاسف‌بار؛ این موضوعات بازتاب عملکرد وی بود چرا که او تا آن روز تنها در نیوکمپ درخشیده بود.
در این مسیر، گریژمان به معنای واقعی تقلا می‌کرد؛ در واقع او در دیدار خانگی مقابل رئال بتیس هم تقلا کرد اما کمی بعدتر تا اندازه‌ای به آن گریژمان همیشگی نزدیک شد؛ مرد فرانسوی همه چیزی بود که می‌شد از بازیکنان آکادمی بارسا (لاماسیا) انتظار داشت اما او گریژمان است نه «کارلس پرز» و زمانی که شما با بارسا قرارداد می‌بندید به ویژه با رقم ۱۲۰ میلیون یورو، انتظارات از شما چیزی شبیه به انتظارات از غول چراغ جادو است.
با این حال حتی اگر او در پستی کاملا بیگانه عملکردی قابل قبول داشته باشد باز هم هیچکس خوشحال نیست؛ اینکه گریژمان در دیدار مقابل سویا به یک تعویضی بلا استفاده بدل شد، کاملا انتقادبرانگیز و بد بود.
البته در توجیه نیمکت‌نشینی وی و عملکردهای نه چندان قابل قبولش، می‌توان به خط هافبک در حال بازسازی بارسا اشاره کرد.
مسی روزهای ابتدایی فصل را به دلیل مصدومیت از دست داد و آلبا نیز که به عنوان بال چپ برای بارسا به میدان می‌رود، با مصدومیت با «جونیور فیرپو» جایگزین شد و پس از مصدومیت وی، تیم به طور ناگهانی نقشی کاملا متفاوت برای گریژمان در نظر گرفت؛ بال چپ بدون هیچ پشتیبانی که به اصطلاح روی او اورلپ کند؛ مرد فرانسوی مجبور شد بیش از حد تصور در این پست به کار گرفته شود بنابراین ویژگی‌های هجومی وی تحلیل رفت.
اما حالا خط هافبک آبی اناری‌ها بهترین ترکیب خود را پیدا کرده است؛ مسی آماده و قبراق برگشته و آلبا به جناح چپ باز گردانده شده است؛ و تمام این اتفاقات یعنی بارسلونا منسجم‌تر و با اعتماد به نفس بیشتری کار خود را پیش گرفته است که در نتیجه به گریژمان فرصت آزادی بیشتری داده و متعاقب آن ستاره تیم ملی فرانسه رفته رفته خود را به منصه ظهور گذاشته است.
گریژمان در بازی شب گذشته تعهد و انضباط همیشگی خود را به نمایش گذاشت؛ در حرکات هجومی سهیم بود و مثل روزهای ابتدایی حضور در بارسا، وصله ناجور نبود؛ از لحاظ پست بازی، حضور آلبا در جناح چپ به گریژمان این فرصت را داد تا با آزادی بیشتری در این فضا (حدفاصل جناح چپ و مرکز زمین) حرکت کرده و به مسی آماده و سوارز درنده پیوسته و زهر خط هجومی آبی اناری‌ها را افزایش دهد.
اما گریژمان غریزه برجسته خود را فراموش نکرده است و این غریزه را روی گل نخست با حرکت قطری از بیرون به داخل محوطه جریمه به نمایش گذاشت.
او به بازی خوب خود در نیمه دوم ادامه داد و روی حرکتی که توسط سوارز آغاز شده بود، فضا را با یک پاس تک‌ضرب برای گل درخشان مسی فراهم کرد.
گریژمان که تا همین جای کار هم یک گل و یک پاس گل به نام خود ثبت کرده بود با یک پاس عمقی شگفت‌انگیز از میان رخنه باریک خط دفاعی ایبار که به اندازه سوراخ سوزن جای مانور داشت، مسی را صاحب توپ کرد؛ پاسی که می‌توانست پاس گل دوم گریژمان باشد اما مرد آرژانتینی برای اطمینان توپ را به سوارز سپرد.
اما هر کسی که چشم دارد و بازی را دیده، می‌تواند گواهی دهد که حضور گریژمان ضروری بوده است؛ نه اینکه همچون بازی‌های قبلی همچون یک رهگذر تنها نظاره‌گر این باشد که مسی و سوارز بازی را برای بارسا به اصطلاح در بیاورند.