ویلیام برنز روز یکشنبه در گفت وگو با شبکه خبری سی بی اس، این مطلب را در پاسخ به این سوال مطرح کرد که معمولا یک قاعده است که حضور نظامی در زمانی که در حال مذاکره هستید، یک اهرم دیپلماتیک محسوب می شود، هنگامی که مایک پنس معاون رئیس جمهوری به ترکیه رفت، قول داد که تحریم های ایالات متحده را لغو کند. به نظر می رسید او قول می دهد متحدان ایالات متحده نیز از این منطقه خارج شوند. آیا این مذاکره بود یا همانطور که بعضی ها می گویند تسلیم شدن بود؟
وی افزود: من فکر می کنم یک روش هوشمندانه و یک روش گنگ برای مقابله با این وضعیت بسیار پیچیده با اهرم‌های متوسطی که در شمال سوریه برخوردار بودیم، وجود داشته است.
نویسنده کتاب کانال پنهانی با ایران ادامه داد: من فکر می کنم ما راه گنگ را انتخاب کردیم. رئیس جمهوری در یک تماس تلفنی ضربتی، اهرم خود را به کناری نهاد و پس از آن در یک مذاکره آتش بس شتابزده، کردها را زیر اتوبوس انداختیم و اساساً به اردوغان هر آنچه را که می خواست ، دادیم.
برنز اضافه کرد: این در حالی است که رئیس جمهوری این موضوع را "بسیار عالی" خوانده است ، اگر این یک "اتفاق عالی" باشد ، مایلم از دیدن یک چیز بد متنفر باشم چرا که برنده‌ها تنها ترک‌ها و روس‌ها نبودند بلکه رژیم اسد و ایرانی‌ها هم برنده هستند و می ترسم در نهایت داعش که می کوشد خود را از این هرج و مرج و ناامنی برهاند.
وی در بخش دیگری از این اظهارات، دیپلماسی ترامپ را با توجه به خالی بودن تعداد زیادی از پست های وزارت خارجه این کشور، دیپلماسی خودشیفتگی نامید و گفت: این خلاف آن چیزی است که از جوانی در دوران ریاست جمهوری جورج بوش آموختیم.