«حجت‌الاسلام والمسلمین محسن غرویان» روز جمعه در گفت و گو با خبرنگار سیاسی ایرنا با اشاره با سخنان رئیس جمهوری در هیات دولت اظهار داشت: آنچه به عنوان یک اصل و قاعده کلی در اسلام داریم، این است که اسلام از «سلم» گرفته شده و به معنی آرامش و صلح است. پیامبر رحمت للعالمین نامیده شده و از خشم و غضب در موارد استثنایی استفاده می کردند.
وی افزود: در قرآن کریم آمده است؛ رحمت خدا بر غضب خدا سبقت دارد، این یک اصل و قاعده کلی است. از طرفی حکام باید بر دل‌ها حکومت کنند، راه حکومت بر دل‌ها فتح قلوب و حاکم شدن اخلاق است.
غرویان اظهار داشت: روش برخورد اسلام با جهانیان و غیر مسلمانان، رحمت، عاطفه و محبت است مگر در مواردی دشمنان ما را مستاصل کنند و هیچ راهی جز دفاع و جنگیدن در مقابل آنها نداشته باشیم.
غرویان افزود: حتی در اسلام جهاد ابتدایی هم نداریم و جهاد بخصوص در زمان غیبت جهاد دفاعی است مگراینکه دشمن ما را به دفاع فیزیکی وادار کند.
این مدرس حوزه یادآور شد: این مباحث را در فقه، اخلاق و معارف دینی کنار هم قرار دهیم، به این نتیجه می رسیم باید از روش‌های مسالمت آمیز در مواجهه با دیگر کشورها استفاده کنیم که در سیاست خارجی ما نسبت به دنیای امروز باید به کار گرفته شود
وی با اشاره به اینکه امام رضا (ع) با وجود اینکه حکومت زمان را جائر می دانست، ولی از در صلح و مذاکره وارد شد، خاطرنشان کرد: امام رضا (ع) با همه ادیان و انسان ها مناظره و مباحثه می کردند و کافر و مسلمان را از خود نمی راندند چون اسلام دین جاذبه است ولی برخی افراد تندرو می خواهند کارها را با قهر، خشونت، غضب، طرد و بگیر و ببند پیش ببرند و حتی با مسائل دیپلماتیک هم با همین شیوه رفتار می کنند.
غرویان ادامه داد: در دنیایی که ما زندگی می کنیم دیگران هم زندگی می کنند و قوانین و مقرراتی بر دنیا حاکم است و جوامع بشری برای زندگی راحت تر باید این قوانین را رعایت کنند، ما نمی توانیم این قوانین را نادیده بگیریم.
این استاد فقه با بیان اینکه در این دنیای پیچیده باید بتوانیم زندگی همراه با رفاه و آرامش برای مردم درست کنیم، اظهار کرد: با اعتقاد به غضب، تقابل و جنگ و فرار از صلح و شانه خالی کردن از معادلات قانونی بین المللی رفاه، توسعه و عدالت اجتماعی جاری نمی شود بنابراین همانگونه که امام حسن مجتبی (ع) برای آسایش و نفع مردم صلح را پذیرفت باید عمل کنیم.
وی با بیان اینکه باید از روش ملاطفت، مذاکره، مناظره، گفت‌وگو و مصلحت معطوف به منافع کشور استفاده شود، گفت: امام رضا (ع) با همه مکاتب گفت‌وگو می کرد و کسی را ملعون و نجس نمی دانست. این روش امام رضا (ع) نشان می دهد مذاکره، بحث کردن و نشستن بر روی هر میزی که برای مردم نفع داشته باشد نباید هراسی داشت و شهامتی که رئیس جمهوری در خصوص صلح به آن اشاره کرد مربوط به این خصیصه ائمه بود. امام صادق (ع) هم به چنین شیوه ای عمل می کردند.
این استاد فقه با بیان اینکه باید شهامت این را داشته باشیم که با منطقی قوی و بدون هراس بتوانیم با همه از جمله دشمنان صحبت کنیم، خاطرنشان کرد: شهامت صلح کار کوچکی نیست، نه اینکه بخواهیم از اصول و بنیان های فکری خود دست برداریم ولی باید برای منافع کشور ایثار کنیم و بگوییم حال که منافع ملت اقتضا می کند، قدری با آرامش برخورد کنیم که این خود نوعی ایثار و گذشت است و ایثار، گذشت و ترجیح منافع شخصی به نفع عامه بزرگترین شهامت است.
غرویان گفت: ممکن است در مواردی حق به جانب ما باشد ولی به خاطر مصالح ملت دفع افسد به فاسد کنیم و اهم و مهم را در نظر بگیریم. می توانیم برای به دست آوردن امری اهم از مهمی بگذریم که اهم کنونی ما منافع و مصالح ملی است.
وی در خصوص معطل ماندن لوایح چهارگانه هم گفت: رئیس جمهوری چند روز قبل هم گفت اقتضای دموکراسی این است که در مسائل کلانی که مراکز تصمیم گیرنده از اتخاذ تصمیم عاجزند باید به رای ملت و صندوق همه پرسی مراجعه کرد.
وی ادامه داد: راهی عقلایی تر از این پیشنهاد رئیس جمهوری وجود ندارد. در موضوعاتی مثل آنچه آقای روحانی اشاره کرد مراجعه به نظر مردم بهترین راه است. به قول رئیس جمهور، تا کی می توانیم دعوا کنیم. چهل سال در حال دعوا بر سر مسائل کلان هستیم.
این مدرس حوزه یادآور شد: اگر دولت، مجلس، قوه قضائیه، شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام نمی توانند برای این گره ها و مسائل راهی بیابند، عقلایی ترین راه همه پرسی در مورد این موضوعات است که راهی قانونی است.
وی با اشاره به اینکه رهبری همه مسایل را به مراجع ذی صلاحی چون مجمع تشخیص واگذار کرده اند، خاطرنشان کرد: ضمن اینکه ایشان به این مباحث اشراف کامل دارند ولی وقتی مشاهده می کنند بین سران نهادهای تصمیم گیرنده در خصوص موضوعات مورد اشاره اختلاف نظر وجود دارد، نمی خواهند یک تنه و به صورت فردی وارد مسائل شوند.
غرویان افزود: رهبری به شور و مشورت اعتقاد دارند. وقتی این مشورت ها نتیجه نمی دهد معقول ترین و قانونی ترین راه، مراجعه به آراء عمومی است. به هر حال ملت مالک اصلی نظام و کشورند و خودشان هم در چنین مواقعی می توانند منافع ملی را تشخیص دهند.