کاوه قادری روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: مصرف افراطی داروهای بدنسازی (استروییدها) با ایجاد تحریک پذیری و تنش در ورزشکاران آنها را بیشتر مستعد خشم و پرخاشگری می‌کند که این رفتار در خانواده هم بروز پیدا کرده و تبعات ناخوشایندی به بار می‌آورد.
وی افزود: در یکی از تحقیقات صورت گرفته در سال ۲۰۱۲ گروهی از روانشناسان دریافتند که ورزشکاران مصرف کننده این داروها در مقایسه با کسانی که مصرف نداشتند به میزان بیشتری خشم و پرخاشگری از خود بروز می‌دهند و در طول روز تحریک پذیرتر هستند.
قادری تاکید کرد: این افراد با کمترین تحریک بیرونی و ناکامی سریعا برون ریزی کرده و پرخاشگری کلامی و فیزیکی از خود نشان می‌دهند.
وی یادآور شد: تبعات این مساله در روابط بین فردی و روابط زناشویی بدین صورت خواهد بود که این افراد در زندگی زناشویی به میزان بیشتری از خشم برای حل مسائل خود استفاده کرده و تحمل ناکامی پایینی دارند.
این روانشان بالینی گفت: اگر این افراد در زندگی زناشویی تعارض هایی با همسر و فرزندان داشته باشند احتمال بروز خشم و پرخاشگری بیشتر است و این مساله ممکن است با تخریب رابطه و ایجاد فضای ترس در خانواده به اعتماد و امنیت خانواده ضربه وارد کند.
وی اظهار داشت: در مواردی این رفتارهای پرخاشگرانه چنان تشدید می‌شود که افراد به ویژه جوانان با قرار گرفتن در قالب باندها و گروه‌های دوستی به درگیری‌های جمعی و مجرمانه می‌پردازند.
قادری با اشاره به تحقیقاتی که در این زمینه صورت گرفته و اثر مصرف داروهای استروئیدی بر بروز رفتارهای مجرمانه نیز تایید شده است، افزود: واضح است که فقط مصرف این داروها عامل گرایش به جرم نبوده اما توانسته به عنوان یکی از متغیرهای تاثیرگذار نقش آفرینی کند و تبعات منفی به همراه داشته باشد.
وی یادآور شد: طبیعی است که رفتارهای مجرمانه اثرات منفی بر روابط زناشویی داشته و با دامن زدن به رفتارهای پرخطر در مصرف کنندگان تبعات بسیاری به همراه خواهد داشت.
قادری اضافه کرد: از سوی دیگر این داروها در درجه اول و در ابتدای مصرف با عوارض ضد افسردگی همراه بوده و در کوتاه مدت سبب افزایش اعتماد به نفس، انرژی، خلق و انگیزه و کاهش نیاز به خواب می‌شوند اما در بلند مدت با ایجاد نشانگان تحمل منجر به مصرف اعتیادی می شود.
وی گفت: مصرف داروهای بدنسازی پس از مدتی و تغییر گذرگاه‌های عصبی، دیگر نقش اولیه را به همراه نداشته و نه تنها سبب کاهش افسردگی نشده بلکه آن را تشدید می‌کنند و در مواردی سبب به وجود آمدن نشانه های مانیک و شیدایی شده و زمینه ساز اختلال دوقطبی ناشی از مصرف دارو می شوند.
این مدرس دانشگاه افزود: در موارد معدودی نیز برخی افکار پارانویاگونه و بدبینانه در این افراد گزارش شده که با ایجاد بدبینی و بی اعتمادی در روابط بین فردی و روابط زناشویی نقش مخربی ایفا می کند.
وی تاکید کرد: این افراد ممکن است بعد از مصرف طولانی مدت داروهای بدنسازی بی هیچ دلیل واضحی به همسر خود بدبین شده و معتقد باشند وی در حال خیانت است و یا معتقد باشد که دشمنانی دارد که می‌خواهند به وی آسیب بزنند.
قادری ایادآور شد: از آنجا که این داروها در مواردی با کاهش بازداری اجتماعی و ضعف در قضاوت همراه هستند ممکن است به تکانشگری منجر شده و زمینه آسیب به همسر و دوستان توسط مصرف کنندده منجر شود.
وی با اشاره به اینکه مصرف طولانی مدت این داروها این باور را در فرد ایجاد می‌کند که آسیب ناپذیر و غیرقابل شکست است، گفت: این احساس ممکن است با نوعی احساس خودشیفتگی و بی تفاوتی به نیازهای همسر و فرزندان همراه شده و زمینه ساز افزایش نارضایتی زناشویی شود.
قادری یادآور شد: این عوارض لزوما در همه موارد و میزان‌های مصرف رخ نمی‌دهد و از اثرات بلند مدت مصرف این داروهاست اما در کل خطرات جبران ناپذیری در پی دارند و مصرف آنها توصیه نمی‌شود.
بعضی افراد و ورزشکاران از استروییدهای آنابولیک استفاده می‌کنند تا توده و قدرت عضلانی‌شان را بیشتر کنند این نوع استروییدها در بدن ترشح می‌شود و نوع اصلی آن تستوسترون (هورمون جنسی مردانه) است.
استروییدهایی که بعضی نوجوانان و ورزشکاران استفاده می‌کنند، نوع صنعتی و ساختگی تستوسترون است.