شاید زمانی که «یحیی گل‌محمدی» در جام ملت های آسیا سال ۲۰۰۴ برابر تیم ملی فوتبال چین با چیپ زدن پنالتی تیم پرامید ایران را از قهرمانی ناامید و شاگردان «برانکو ایوانکویچ» را به بازی رده‌بندی فرستاد تصور این بود که این سبک از پنالتی زدن به درس عبرت برای برای سایر فوتبالیست‌های ایرانی تبدیل شود. درسی که نه تنها عبرت نشد بلکه در چند سال گذشته شاهد تکرار آن در بازی‌های مهم بودیم.
اینکه بازیکنان تیم‌های فوتبال استقلال تهران و پرسپولیس در چند سال گذشته خودنمایی در پنالتی زدن را در دستور کار قرار دادند به مساله ای تبدیل شده که نوروز ۹۸ استقلالی ها را از کورس قهرمانی خارج کرد و در پاییز این سال میلیون‌ها هوادار تیم فوتبال پرسپولیس تهران را شوکه کرد.
در شهرآورد ۸۹ تیم فوتبال استقلال صاحب یک ضربه پنالتی در جریان بازی شد که «فرشید اسماعیلی» با ضربه چیپ آن را به سکوی تماشاگران فرستاد. تصمیمی که در نهایت این بازیکن را در آن مقطع زمانی به حاشیه برد. اما داستان چیپ زدن به دربی ختم نشد بلکه «علی علیپور» مهاجم تیم فوتبال پرسپولیس همچنان اصرار بر آن دارد؛ اصراری که عصر پنج شنبه (نهم آبان‌ماه) را به کام هواداران این تیم تلخ کرد.
او در دقیقه ۸۵ بازی، پنالتی تیم فوتبال پرسپولیس تهران، را به ضربه چیپ به «حامد لک» دروازه بان ماشین سازی پاس داد. اتفاقی که موجب محرومیت پرسپولیس از سه امتیاز کامل بازی شد.
چیپ زدن در فوتبال ایران از سوی بازیکنان مطرحی مانند اسماعیلی و علیپور در حالی است که این شیوه از پنالتی زدن در جریان بازی کمتر مورد استفاده بازیکنان بزرگ دنیای فوتبال قرار می‌گیرد و کسی به یاد ندارد بازیکنانی مانند «لیونل مسی» و «کریستیانو رونالدو» با اعتماد به نفس بازیکنان ایران سبک چیپ زدن را در دستور کار قرار دهند. این ۲ بازیکنان در مجموع ۱۰ بار توپ طلای فوتبال جهان را تصاحب کرده و بیش از ۱۳۰۰ گل ملی و باشگاهی را در کارنامه دارند.
اینکه بازیکنی در ذهن خود شوت نمایشی برای مطرح شدن در دستور کار قرار دهد نمی‌تواند رفتار حرفه ای تلقی شود بلکه یک خودسری است که نمونه های آن در ورزش ایران کم نیست اما تکرار داستان چیپ در فوتبال ایران زمانی شکل غم‌انگیزی به خود خواهد گرفت که کادر مدیریت و فنی تیم‌ها با چنین افرادی رفتارهای به نسبت مهربانی دارند. آنان بدون توجه به رویای هواداران در آشکار و نهان از بازیکن خود دلجویی کرده و کمتر به دنبال آن هستند تا با تذکر و توبیخ از تکرار چنین صحنه‌هایی جلوگیری کنند.
تصمیم خودسر یک ورزشکار هر چند در برخی از مواقع ممکن است موفقیت‌هایی را برای تیم یا باشگاه به همراه داشته باشد اما تکرار این تصمیم‌ها به رویه‌ای تبدیل می‌شود که پیش‌بینی آن برای حریفان ساده است. مدیر یا مربی مجرب که بر روی تمام رفتارهای ورزشی بازیکنان فوتبال نظارت دارد باید مشخص کند که یک بازیکن در شرایط روحی و روانی مختلف چگونه کار کند آیا اینکه علیپور از هشت هفته ممکن تنها یک هفته موفق به گلزنی شده است صلاحیت زدن پنالتی در دقایق پایانی بازی را دارد؟ چرا پیش از زدن ضربه کادر فنی به وی هشدار نداد که توپ را به صورت چیپ شلیک نکند؟ چرا بازیکنی که در دیدار پیشین ۲ تیم نتوانست برابر حامد لک پنالتی را گل کند پشت توپ قرار گرفت؟
اینکه سه امتیاز دیدار برابر ماشین سازی تبریز به یک امتیاز تبدیل شد نباید تنها به پای علیپور نوشته شود بلکه باید در این زمینه مربیان و کادر فنی نیز پاسخگو باشند زیرا از مربیان به عنوان روانشناسان ورزشی یاد می‌شود روانشناسانی که با توجه به شرایط فرد وی را در آزمون و خطا قرار می‌دهند اما اینکه مرد آرژانتینی نیمکت پرسپولیس چگونه علیپور را برای چندمین مرتبه در آزمون و خطا قرار داد مساله‌ای به شمار می‌رود که عدم درایت «گاربریل کالدرون» در شناخت روحیه بازیکنان را نشان می‌دهد.
اما ضلع سوم چنین رفتارهایی مدیریت باشگاه به عنوان کارفرمای سرمربی و بازیکن است. مدیریتی که در برخی از مواقع خود را سهیم در بردهای تیم می‌داند در زمان تصمیمات خودسر یک بازیکن باید پاسخگوی میلیون ها هوادار باشد هوادارانی که عصر پاییزی روز پنج‌شنبه را سردتر از هر روز دیگر حس کردند. این مدیریت موظف است برای پیشگیری از تکرار مجدد این رفتار جریمه و توبیخ کتبی را برای مربی و بازیکن در نظر بگیرد.
اگر مدیران پرسپولیس مانند همتایان استقلالی خود از چیپ زدن بازیکنان چشم‌پوشی کنند بدون شک تکرار این رفتارها دور از انتظار نیست و تنها کسی که باید در پایان فصل حسرت تصمیمات اشتباه مثلث سرمربی، بازیکن و مدیریت باشگاه را خواهد خورد، هواداران هستند هوادارانی که در برخی از فصل‌ها تنها به خاطر تفاضل گل حسرت نظاره‌گر قهرمانی دیگر تیم‌ها بودند.
این بازیکن از نخستین روزهای پایان فصل هجدهم به دنبال لژیونر شدن بود که با مخالفت مدیران و مربیان مواجه شد.