«لیلا ابراهیمی» ورزشکار دوی نیمه استقامت و نخستین دونده زن ایرانی است که در مسابقات قهرمانی ۲۰۰۷ آسیا در ماده ۳۰۰ متر موفق به کسب مدال برنز شد. وی روز دوشنبه در گفت و گو با ایرنا، اظهار داشت: نابرابری دستمزدها به رکورد دو و میدانی کاران در ماده‌های مختلف بازمی‌گردد. هنگامی که ورزشکاری به قهرمانی در مسابقات برون مرزی دست می‌یابد، فدراسیون نیز براساس آن دستمزد ورزشکاران را تعیین و پرداخت می‌کند. همین امر می‌تواند در نابرابری دستمزدهای ورزشکاران زن و مرد موثر باشد.
وی افزود: جدای از همه این نابرابری‌ها، شاهد وضعیت بد مالی مربیان و ورزشکاران زن این عرصه هستیم. در دوره‌ای که به عنوان ورزشکار دو و میدانی فعالیت می‌کردم، کادر قوی در فدراسیون حاکم بود که از نظر برگزاری کلاس‌ها، تقسیم‌بندی هزینه‌ها و پرداخت دستمزدها به خوبی کار می‌کرد. پس از مدتی فدراسیون به من پیشنهاد داد تا با دستمزد بسیار کم به عنوان مربی برای آنان کار کنم. در واقع دستمزد مربیان زن بسیار کم است و ملاک رییس فدراسیون این بوده تا زمانی که مربی، ورزشکاری را در سطح آسیا پرورش ندهد در مورد مسایل مالی نباید صحبت کند. اینگونه زنان ما نمی‌توانند به موفقیت دست یابند و باید سرمایه‌گذاری خوبی برای این بخش صورت پذیرد تا شاهد افتخار آفرینی آنان در عرصه‌های برون مرزی باشیم.
رکورددار دو و میدانی ایران عنوان کرد: دستمزدهای مربیان و ورزشکاران زن و مرد بسیار با هم متفاوت است و این امر طبیعی است، چون در این عرصه مدال‌آوری وجود ندارد. اما در دورانی که ورزشکار بودم این دستمزدها یکی بود مگر آنکه یکی از مردان رکورد ورودی المپیک را کسب می‌کرد و تفاوتی در دستمزد دو و میدانی کاران زن و مرد به وجود می‌آمد. زیرا در آن زمان مدال‌آوری در سطح زنان انگشت شمار بود اما با این‌حال برابری دستمزدها وجود داشت.
ابراهیمی خاطرنشان کرد: مشکل دختران دو و میدانی کار ایران، عدم کسب مقام در مسابقات آسیایی و جهانی است و همین امر سبب نابرابری دستمزدهای آنان می‌شود. ما در بخش مردان ورزشکارانی چون «حسن تفتیان» یا «احسان حدادی» را داریم که توانستند صاحب سکوهای آسیایی و جهانی شوند اما در بخش زنان این امر مشاهده نمی‌شود.