به گزارش پایگاه اینترنتی «اسلش گیر»، انرژی تاریک (dark energy) در سطح کیهانی باعث انبساط یا گسترش جهان می‌شود. از آهنگ گسترش هستی که نخستین بار توسط ادوین هابل ستاره‌شناس تخمین زده شد، با عنوان ثابت هابل (Hubble Constant) یاد می‌شود. ثابت هابل اولیه سرعت گسترش جهان را ۵۰۰ کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک (km/s/Mpc) تخمین زد.
از آن زمان تاکنون بارها کارشناسان به اصلاح این رقم برآورد شده برآمده‌اند. جدیدترین تلاش‌ها در این رابطه از سوی تیمی از دانشمندان به هدایت دانشگاه پژوهش‌محور کلمسون آمریکا انجام شد.
این تیم تحقیقاتی با استفاده از داده‌های به دست آمده از چندین تلسکوپ فضایی پرتو گاما و مدل‌هایی از نور پس زمینه خارج از کهکشان راه شیری که به عنوان نوعی از «مه کیهانی» وصف می‌شود، به عدد تخمینی ۶۷.۵ کیلومتر بر مگاپارسک برای سرعت انبساط جهان دست یافتند.
آلبرتو دومینگز مولف ارشد این پژوه می‌گوید: «تکنیکمان به ما اجازه می‌دهد تا از یک راهبرد مستقل - روشی مستقل از روش‌های موجود - برای اندازه‌گیری خصوصیات مهم جهان هستی استفاده کنیم. تجزیه و تحلیلی که ما انجام داده‌ایم راه را برای انجام اندازه‌گیری‌های بهتر در آینده با استفاده از رصدخانه آرایه تلسکوپ چرنکوف هموار می‌کند که هنوز در دست ساخت است و یکی از بلندپروازانه‌ترین آرایه از تلسکوپ‌های پر انرژی مستقر در زمین خواهد بود.»
انبساط جهان با باد شدن یک بادکنک مقایسه می‌شود؛ اگر دو نقطه بر روی این بادکنک کشیده شود، با افزایش ابعاد بادکنک این دو نقطه نیز به همان نسبت از یکدیگر دور می‌شوند. در مورد جهان هستی، باورها بر این است که انرژی تاریک و ماده تاریک که بخش عمده جهان را تشکیل می‌دهند، محرک این انبساط و گسترش هستند.