«امیر محمودزاده» روز یکشنبه در کنفرانس «یک کمربند- یک راه» (One Belt One Road) گفت: از این ابرپروژه که در اطراف کشور ما در جریان است، غفلت کرده‌ایم.
وی گفت: این پروژه قرار است در سال ۲۰۳۰ چین را به رأس قله تکنولوژیکی و اقتصادی در دنیا برساند. اهمیت این پروژه برای چینی‌ها به حدی است که تا کنون در چندین کنگره حزب خلق چین که سالی دو بار برگزار می‌شود، سیاست‌های مرتبط با یک کمربند یک راه، بازنگری شده است.
وی با اشاره به سرمایه گذاری چینی‌ها در سال ۲۰۰۰ در لهستان افزود: در حال حاضر لهستان یکی از کشورهای اصلی این پروژه است که نشان‌دهنده برنامه ریزی چینی‌ها برای تکمیل یک کمربند یک راه از سال ها قبل دارد.
رئیس انجمن آمایش سرزمین ایران افزود: در سال‌های آتی دیگر نفت مزیت ایران نیست و این موقعیت جغرافیایی ماست که به عنوان مزیت اقتصادی در نظر گرفته می‌شود؛ این در حالی است که چینی‌ها مصمم به اجرای این ابرپروژه چه با ایران و چه بی ایران هستند و این ما هستیم که باید از مزیت جغرافیایی خود برای قرار گرفتن در این پروژه استفاده کنیم.
وی ادامه داد: بندر چابهار در حال حاضر نقش استراتژیک خود را از دست داده و بندر گوادر پاکستان توانسته جایگاه بندر چابهار را به دلیل سرمایه گذاری سنگینی که چینی‌ها در این بندر داشته‌اند به دست بیاورد. برای آنکه بتوانیم بندر چابهار را در پروژه یک کمربند یک راه بگنجانیم، باید مسیر ۷۰ تا ۸۰ کیلومتری چابهار با گوادر را با ریل‌گذاری به یکدیگر متصل کنیم تا بتوانیم بخشی از این نقش استراتژیک بندر چابهار را احیا کنیم.
محمودزاده تصریح کرد: کریدور یک کمربند یک راه موقعیت سرمایه‌گذاری و اشتغالزایی بالایی دارد و ما می‌توانیم با قرار گرفتن در این کریدور، نقش مهمی در ایجاد اشتغال ایفا کنیم و سهم خود را از چینی‌ها بگیریم. به خصوص در مباحث مربوط به گردشگری و دانشگاهی این پروژه می‌توانیم سهم خواهی کنیم.
وی با تأکید بر اینکه دولت باید به سرعت اتاق فکر برای حضور ایران در ابرپروژه یک کمربند یک راه راه‌اندازی کند، گفت: ما هنوز نقش خودمان در این پروژه را شناسایی نکرده‌ایم؛ در حالی که ایران از ۶ آبان به اتحادیه اوراسیا ملحق شده است.