به گزارش پایگاه خبری مدیکال نیوز، در این تحقیقات که با هدف ارزیابی عوامل موثر بر توانایی شناختی انسان در طول دوره حیات انجام گرفت، محققان به مقایسه عملکرد حافظه و مهارت تفکر ۵۰۲ داوطلب در سنین ۸ و ۷۰ سالگی پرداختند. این داوطلبان که همگی در طول یک هفته طی سال ۱۹۴۶ میلادی به دنیا آمده‌اند، در سن ۸ سالگی آزمایش‌های شناختی شامل مهارت تفکر، استدلال و یادآوری را انجام دادند و اکنون در سنین ۶۹ تا ۷۱ سالگی مجددا این آزمایشات را تکرار کردند.
در این تحقیقات عواملی مانند جنسیت، توانایی‌های فردی داوطلبان در کودکی، آموزش و همچنین جایگاه اجتماعی و اقتصادی داوطلبان و اساس شغل آن‌ها در سن ۵۳ سالگی مورد ارزیابی قرار گرفت.
در نتیجه این تحقیقات مشخص شد عملکردهای شناختی هر شخص در دوران کودکی با عملکرد شناختی وی در ۶۰ سال بعد تفاوتی ندارد و برای مثال کودکی که از منظر عملکردهای شناختی در ۲۵ برتر داوطلبان قرار داشته، پس از ۶۰ سال نیز در همین گروه قرار می‌گیرد. بنابر این محققان به این جمع‌بندی رسیدند که عواملی مانند آموزش و موقعیت اجتماعی و اقتصادی افراد تاثیر قابل توجی بر مهارت تفکر و حافظه آن‌ها ندارد.
به اعتقاد محققان شناسایی عوامل موثر بر کارآیی حافظه و تفکر از این جهت دارای اهمیت است که با درک نحوه اثرگذاری آن‌ها بر عملکرد شناختی افراد در دوره‌های بعدی زندگی، می‌توان راهکارهایی را برای کنترل اختلالات شناختی از طریق ایجاد تغییر در این عوامل شناسایی کرد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Neurology منتشر شده است.