تیرماه سال ۱۳۹۸ انتخابات فدراسیون وزنه‌برداری به طناب‌کشی بین شماری از مدال‌آوران المپیکی و «علی مرادی» مدیریت پیشین و کنونی فدراسیون تبدیل شد، زورآزمایی که در نهایت موجب شد تا مدیر کهنه‌کار این رشته با استفاده از توانایی خود در جلب نظرات مجمع انتخاباتی بر کرسی این فدراسیون تکیه بزند. هر چند که وی پس از پیروزی صراحتا اعلام کرد این آخرین دوره مدیریت او در فدراسیون است اما آن شیوه برخورد رقیبان مرادی با نتیجه انتخابات نشان داد رای مجمع به مذاق آنان خوش نیامده است.
چند روز پس از اعلام پیروزی مرادی، ۲ رقیب دیگر او اعلام کردند که باید نتیجه انتخابات ابطال شود زیرا مرادی حد نصاب لازم را کسب نکرده است. علی مرادی تیر ماه با کسب ۲۲ رای از مجموع ۴۳ رای مجمع به عنوان رییس انتخاب شد. رییس هیات وزنه‌برداری آذربایجان‌شرقی به این رای گیری نرسید و در نهایت پست خود را از دست داد. مدعیان بر این باور بودند که مرادی باید ۲۳ رای ممکن را کسب می‌کرد تا برنده شود اما حکم ریاست این مدیر کهنه کار در نهایت توسط «مسعود سلطانی‌فر» وزیر ورزش و جوانان امضا شد.
اما چرا تقابل مرادی و پیشکسوتان شکل گرفت؟ برای پاسخ به این پرسش لازم است آخرین دوره مدیریت او مورد بررسی قرار گیرد دوره‌ای که کهنه‌کاران این رشته رضایت نسبی از آن نداشتند و با طرح این موضوع به دنبال آن بودند که فردی جوان را جایگزین مرادی کنند. هر چند که منتقدان ادعا کردند برای این طرح اعضای مجمع انتخاباتی را با خود همراه کردند اما شمارش آرا نشان داد که انوشیروانی و آخوندی در جلب نظر اعضا ناتوان بودند و این موجب شد تا با اعلام نتیجه این ۲ نامزد به همراه کوروش باقری سالن را ترک کنند.
از آن روز تا کنون یک جنگ اعلام نشده بین برخی از نامداران وزنه‌برداری ایران با رییس فدراسیون شکل گرفته است و آنان سعی دارند در لفافه عملکرد مرادی را به چالش بکشند. در جریان رقابت‌های قهرمانی سال ۲۰۱۹ جهان و حذف «سعید علی‌حسینی» این انتقادها به اوج رسید.
وی با دعوت از مدال‌آوران المپیکی و جهانی وزنه‌برداری ایران توپ را در زمین پیشکسوتان انداخت و آنان را به جلسه شورای عالی فدراسیون دعوت کرد دعوت که نشان می‌دهد رییس فدراسیون در آخرین مدیریت چهارساله خود به دنبال جمع کردن موافقان و منتقدان خود در زیر یک پرچم است. پرچمی که می‌تواند بسیاری از کاستی‌های فدراسیون را پوشش دهد.
اما آتش بس فدراسیون با برخی از منتقدان به راحتی نیست زیرا آنان خود را در جایگاهی قرار داده که مستقلا می‌تواند فدراسیون را اداره کنند. با این شرایط امکان مشاوره دادن به مدیری که تا چند وقت پیش رقیب به شمار می‌رفت برای پیشکسوتان سخت به نظر می‌رسد. البته این تنها یک دلیل حضور نیافتن نامداران وزنه‌برداری ایران است.
اگر بخواهیم بدون سوگیری مساله کشاکش فدراسیون و بزرگان وزنه‌برداری را بررسی کنیم باید به عملکرد علی مرادی نیز توجه شود عملکردی که برخی از پیشکسوتان را به این نتیجه رسانده که مشاوره برای مدیری کارساز است که از نظرات کهنه‌کاران این رشته استفاده کند. برخی از وزنه برداران پرافتخار ایران باور دارند این نشست بیشتر جنبه نمایشی و تبلیغاتی دارد.
همچنین باید گفت که نامه فدراسیون به پیشکسوتان در شرایط کنونی هر چند که ممکن است نمایشی یا کار در جهت رفع کدورت ها به شمار رود اما واقعیتی در این نامه نهفته است که مرادی با بهره گیری از آن برخی از منتقدان خود را به گوشه رینگ فرستاد. تاکتیک این مدیر در دعوت از وزنه‌برداران نامدار ایران در آینده به برگ برنده‌ای تبدیل خواهد شد که راه را برای انتقادهای خاص دیگر قشرها خواهد بست.
وزنه‌برداری ایران روزهای خوبی را سپری نمی‌کند و در آستانه المپیک توکیو شاهد خداحافظی یا حذف برخی از ستاره ها از این تورنمنت بزرگ است. در این شرایط ورزشکاران باتجربه می‌توانند ضمن بهره‌گیری از دانش ورزشی خود راهکار مناسبی برای موفقیت در آوردگاه توکیو ارائه کنند. راهکاری که بار توقعات را از روی این رشته بردارد تا ورزشکاران آن با آسودگی خیال در سرزمین آفتاب حاضر شوند.
اما اینکه فدراسیون و پیشکسوتان در شرایط کنونی جنگ پنهانی خود را به پایان نرسانند و برخی از منتقدان به دنبال کاستی باشند تا از مدیریت و مجموعه کادر فنی انتقاد کنند همان مشکلی است که در آینده بروز پیدا می‌کند مشکلی که ۲ دستگی کاذب را در این ورزش ایجاد خواهد کرد و ممکن است در آینده تابلو ورود ممنوع در برابر برخی از مدال‌آوران قرار دهد.
دست رد پیشکسوتان بر پیشنهاد مرادی در حالی پرچم سفید مذاکره را از روی عرشه کشتی وزنه‌برداری پایین کشید که باید در چند ماه آینده همچنان منتظر تقابل مدیریت و مدال‌آوران سابق باشیم.