به گزارش پایگاه اینترنتی دیلی میل، این چسب آبی به موادی از جمله شیشه، فلز و سنگ می‌چسبد و از نیروی الکتریکی بین مولکول‌ها برای چسبیدن به سطوح استفاده می‌کند. جاذبه الکترواستاتیک ایجاد شده در این روش درست مثل زمانی عمل می‌کند که یک بادکنک در اثر مالش بار الکتریکی پیدا کرده و به سقف می‌چسبد.
این روش جدید نسبت به چسب‌های ضدآب قبلی در چسباندن سطوح به همدیگر دوام بیشتری دارد. این چسب‌ها که با تقلید از چسب‌های طبیعی یافت شده در موجودات دریایی چون صدف‌ها ساخته شده‌اند، در زیر آب فورا اکسیده شده و خاصیت چسبندگی خود را از دست می‌دهند. حال پژوهشگران ژاپنی هیدروژلی ساخته‌اند که برخلاف نمونه‌های قبلی، از نیروی الکتریکی موجود بین مولکول‌ها برای چسبیدن به سطوح با بار منفی استفاده می‌کند.
هیدروژل ها شبکه‌های سه بعدی آب‌دوست و دارای اتصالات عرضی هستند که در تماس با آب متورم می‌شوند اما حل نمی‌شوند.
محققان این چسب را بر روی یک بلوک شیشه‌ای ۵۰۰ گرمی در زیر آب امتحان کردند. پس از تماس ۵ ثانیه‌ای بین این هیدروژل با بلوک مذکور محققان توانستند این شیء را بلند کرده و از آب خارج کنند.
قدرت این چسب می‌تواند به حدود ۶۰ کیلوپاسکال برسد که به فشار کابین در هواپیماهای مسافربری نزدیک است. با این وجود خاصیت چسبندگی حاصل از این چسب دائمی نبوده و بازگشت‌پذیر است.
جزئیات یافته‌های این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.