تا آغاز سکانس بیست و نهم جدال تیم‌های ملی فوتبال عراق و ایران چیزی باقی نمانده است؛ فقط حدود ۲۴ ساعت. عراق هیچوقت در حد و اندازه ایران نبوده است. آنها تنها یک بار به جام جهانی رفتند و با سه باخت از مکزیک برگشتند ولی ایران سودای صعود به ششمین جام خود را در سر می‌پروراند. ما سه بار بر قله آسیا ایستاده‌ایم و آنها در سال ۲۰۰۷ به تنها مقام قهرمانی خود رسیدند. با این حال عراق هیچوقت حریف دست و پا بسته‌ای برای ایران نبوده است. فوتبال آنها شبیه خودمان است و بازیکنانشان شباهتی به فوتبالیست‌های عربستانی، قطری و کویتی ندارند و احساسات برایشان حرف اول و آخر را می‌زند. شاید به خاطر همین بوده که در برابرشان آسیب پذیر بوده‌ایم. آنها در بزنگاه‌های زیادی پوست موزی شده‌اند زیر پای ملی‌پوشان. راه دوری نمی‌رویم. هنوز چیپ یونس محمود و خنده نه‌چندان دلچسبش، دست‌های باز شده سالم شاکر بعد از گل کردن پنالتی آخر و اشک های سردار از یادمان نرفته است. این بار هم در شرایطی حساس به پیکارشان خواهیم رفت آن هم در کشوری بی طرف. دیدارهای ایران و عراق همواره حساس بوده اما چند مسابقه هیچوقت فراموش نخواهد شد؛ دقیقا مانند بازی بیست و سوم آبان‌ماه ۱۳۹۸.
یک)بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴:
مسابقات در تهران برگزار می‌شد. ایران با فرانک اوفارل ایرلندی حسابی آماده بود و می‌خواست نخستین طلای خود در تاریخ بازی‌های آسیایی را به دست بیاورد. مرحله اول با سه برد به اتمام رسید. در دور دوم هم ۲ بازی مقابل مالزی و کره جنوبی با پیروزی ملی پوشان همراه بود تا اینکه جدال با عراق از راه رسید. ورزشگاه آزادی در تاریخ ۲۲ شهریور ۱۳۵۳ پر از تماشاگر مشتاق بود. ما برای صعود به فینال نباید می‌باختیم و عراق برای رسیدن به دیدار پایانی نیاز به پیروزی داشت. ۸۵ هزار تماشاگر با شور و هیجان زیادی تماشاگر این مسابقه بودند و در پایان تیم میزبان بود که با تک گل حسن روشن در دقیقه ۷۶ به برتری رسید و سپس با پیروزی در فینال به خوشرنگ‌ترین مدال دست پیدا کرد.
دو)مقدماتی جام‌جهانی ۱۹۹۴:
تیم با علی پروین به مرحله نهایی انتخابی جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا صعود کرده بود. ۶ تیم پایانی در دوحه قطر دور هم جمع شده بودند تا به صورت گروهی با یکدیگر به رقابت بپردازند. ملی‌پوشان به هیچ وجه قبراق نبودند و به مقام پنجم رسیدند. با این حال شکست در برابر عراق آب سردی بود بر پیکره آن تیم. بازی اول را با سه گل به کره جنوبی واگذار کردیم اما پیروزی ۲ بر یک در برابر ژاپن ما را به مسابقات بازگرداند. احمد راضی در دقیقه ۲۰ گل نخست را برای عراق به ثمر رساند یک دقیقه بعد علی دایی گل تساوی‌بخش را به ثمر رساند و یکی از چهار گل خود را به تیم ملی عراق زد. تصور می‌شد که بچه‌ها برنده این مسابقه شوند اما در دقیقه ۳۸ علی کاظم گل دوم را برای عراق به ثمر رساند و بازی با همین نتیجه به اتمام رسید. این باخت باعث شد تا علنا شانس چندانی برای صعود نداشته باشیم. پیروزی مقابل کره شمالی قعرنشین و شکست چهار بر سه در برابر عربستان دیگر نتایج ایران در این تورنمنت بود.
سه)جام ملت‌های ۱۹۹۶:
تیم جوان محمد مایلی‌کهن با شک و تردیدهای فراوانی وارد امارات شد. عربستان در نخستین بازی گروه موفق شد با ۶ گل از سد تایلند بگذرد. مشخص بود که رقابت اصلی ما برای سرگروهی مقابل همان تیم خواهد بود اما عراق بازهم ما را شگفت‌زده کرد. حسام فوزی و خالد صبار در دقایق ۳۷ و ۶۹ دروازه ایران را فرو ریختند و پنالتی دقیقه ۹۰ دایی در آن زمان به نظر بی‌اهمیت به نظر می‌آمد اما باعث شد تا ایران سرگروه شود. همان باخت، تیم مایلی‌کهن را از خواب بیدار کرد. ما تا نیمه‌نهایی پیش رفتیم و در اوج شایستگی سوم شدیم اما عراق در مرحله یک چهارم نهایی و در وقت‌های اضافه به تیم میزبان باخت.
چهار)مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۰۲:
بازهم رقابت اصلی بین ایران و عربستان بود. برای اینکه تکلیف صعود دست خودمان باشد می‌بایست عراق را مانند دیدار رفت که در خانه‌اش برده بودیم؛ شکست می‌دادیم. این دیدار قبل از مسابقه کذایی مقابل بحرین به انجام می‌رسید؛ بیستم مهرماه ۱۳۸۰. مهدی مهدوی کیا در دقیقه ۲۷ گل نخست را به ثمر رساند و خیال همه را راحت کرد. انتظار می‌رفت که با همین یک گل کار عراق تمام است اما قحطان جثیر در دقیقه ۷۰ آب سردی بر پیکره تیم ایران ریخت و کار را به تساوی کشاند. حالا یاس تمام ورزشگاه را گرفته بود ولی بازهم موشک دست به کار شد و با یک حرکت انفجاری و پاسی فوق‌العاده، علی کریمی را در موقعیت گلزنی قرار دارد. جادوگر در دقیقه ۷۲ بازهم ایران را پیش انداخت و بازی با همین نتیجه به اتمام رسید. گرچه ما به جام جهانی نرسیدیم.
پنج)جام ملت‌های ۲۰۱۱:
عراق مدافع عنوان قهرمانی بود. آنها با اعتماد به نفس فراوان وارد قطر شده بودند. تیم افشین قطبی هم بعد از عدم صعود به جام جهانی می‌خواست جبران مافات کند. ورزشگاه احمد بن علیِ الریان شاهد یکی از جذاب‌ترین مسابقات مرحله گروهی بود. دیدار اول هر ۲ تیم که تماشایی هم از آب درآمد. ابتدا یونس محمود در دقیقه ۱۲ دروازه مهدی رحمتی را باز کرد. پیش از پایان نیمه نخست غلامرضا رضایی همه چیز را به تساوی کشاند. انتظار می‌رفت بازی با همان نتیجه یک بر یک به پایان برسد اما هنرنمایی ایمان مبعلی روی ضربه ایستگاهی، سه امتیاز شیرین را به سرخپوشان هدیه داد. ایمان در دقیقه ۸۴ گل پیروزی‌بخش را به ثمر رساند تا ایران با ۹ امتیاز سرگروه شود. گرچه هم ما و هم عراق در یک چهارم نهایی و در وقت اضافه حذف شدیم.
شش)جام ملت‌های ۲۰۱۵:
یک چهارم‌نهایی جام ملت‌های ۲۰۱۵ استرالیا. تیم یکدست کی‌روش و در سوی مقابل تیم هم‌قسم راضی شنایشل به مصاف هم رفتند. حدود ۱۹ هزار نفر در استادیوم کانبرا حضور داشتند. همه چیز به سود ایران بود. سردار گل اول را روی ارسال وریا غفوری به ثمر رساند. حملات ملی‌پوشان ادامه داشت تا اینکه بی‌احتیاطی بچه‌گانه پولادی و اشتباه بنجامین ویلیامز، داور مسابقه دست به دست هم داد تا ایران ۱۰ نفره شود. ورق برگشت. عراق در دقیقه ۵۶ توسط احمد یاسین به گل تساوی رسید. کار به وقت اضافه کشید. یونس محمود در دقیقه ۹۳ گل دوم تیم سبزپوش میدان را به ثمر رساند اما تیم ۱۰ نفره کی‌روش توسط مرتضی پورعلی گنجی در دقیقه ۱۰۳ کار را به تساوی کشاند. خود مرتضی چند دقیقه بعد مرتکب پنالتی شد تا ضرغام اسماعیل در فاصله چهار دقیقه تا پایان برای بار دوم عراق را پیش بیندازد اما به قول پیمان یوسفی ایران نمی‌خواست بازنده میدان باشد. سفیدپوشان علی‌رغم اینکه حدود ۹۰ دقیقه با یک یار کمتر بازی می‌کردند اما بازهم به بازی برگشتند. رضا قوچان‌نژاد زننده گل در دقیقه ۱۱۹ بود. ضربات پنالتی از راه رسید. اولین جدال ایران و عراق که تکلیفش در پنالتی‌ها مشخص می‌شد. هفت بر ۶ شکست خوردیم. حاج صفی و امیری پنالتی‌های خود را به هدر دادند و حقیقی نتوانست هیچ توپی را مهار کند. عراق به نیمه‌نهایی رفت اما با تحمل ۲ شکست چهارم شد.
هفت) مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲:
حالا زمان رونمایی از جدیدترین اپیزود هیجان‌انگیز عراق و ایران است. یک دیدار تماشایی که حساسیت فراوانی را هم دارد. تمام دنیا که نه اما در زمان ۹۰ دقیقه‌ای برگزاری بازی این ۲ تیم زمان در کشورهایشان و البته شهر میزبان دیدار بیست و نهم یعنی امان، خواهد ایستاد. باید دید بعد از به کار افتادن مجدد عقربه‌های ساعت، پنجشنبه شب به کام ملی‌پوشان ایران خواهد بود یا بازیکنان تیم حریف.