روزنامه اعتماد در گزارشی به قلم علی مطهری، آورده است: شاید بتوان سید جمال‌الدین اسدآبادی را سلسله جنبان این شعار در مقابل استعمار انگلیس دانست و در دوره معاصر باید مرحوم آیت‌الله بروجردی میان شیعه و مرحوم شیخ محمود شلتوت میان اهل سنت را پرچمدار این نهضت به شمار آورد و بعد از آن امام‌خمینی(ره) و شهید آیت‌الله مطهری و مرحوم آیت‌الله منتظری و امروز رهبر گرامی انقلاب اسلامی به‌طور جدی به آن پرداخته‌اند.
باید مقصود از وحدت اسلامی روشن شود. آیا مقصود این است که فرقه‌های مختلف اسلامی عقاید یکی از فرقه‌ها را بپذیرند و عقاید خود را رها کنند؟ یا مقصود این است که از مشترکات عقاید فرقه‌های مختلف، فرقه جدیدی بسازند؟ مقصود هیچ‌کدام از این دو نیست، بلکه مقصود از وحدت اسلامی این است که هر فرقه‌ای از فرق اسلامی می‌تواند بر عقاید خود باقی بماند و البته باب بحث و گفت‌وگو و مباحثه علمی مفتوح است اما همه فرقه‌ها در مقابل دشمن مشترک جبهه واحد تشکیل می‌دهند.
اگر اختلافات فرقه‌ای ما مسلمانان شدید نبود، امروز امریکا و اسراییل نمی‌توانستند از اختلافات ایران و عربستان بهره‌برداری کنند. متاسفانه تندروهای شیعه و سنی در دامن‌زدن به اختلافات نقش دارند. از یک طرف اقدامات مصلحانه صورت می‌گیرد، مثلا رهبر انقلاب با پخش اذان اهل سنت در کردستان موافقت یا توهین به زوجات رسول اکرم را نهی می‌کنند و از طرف دیگر اقدامات تفرقه‌افکنانه انجام می‌شود و مثلا به بهانه تجلیل از حضرت زهرا به پیشوایان مورد احترام اهل سنت توهین می‌شود. ما باید همان‌طورکه در مقام شعار از وحدت اسلامی دم می‌زنیم در عمل نیز در این راه گام برداریم. نمی‌شود وحدت اسلامی را بر زبان برانیم و از آن طرف محدودیت‌های غیرضروری برای اهل سنت ایجاد کنیم و مثلا از منصوب کردن آنها به برخی پست‌های دولتی بهراسیم.
قرآن کریم چهار عامل را عامل انقراض امت‌ها و جامعه‌ها دانسته است. یکی ظلم، دیگری فساد اخلاقی، سوم ترک امر به معروف و نهی از منکر و چهارم تفرق و تشتت. به عنوان مثال دولت غاصب صهیونیستی پس از تفرق و تشتت میان مسلمانان در جریان انقراض دولت عثمانی به دست اروپایی‌ها ایجاد شد و هفتاد سال است که گرفتار آن هستیم.