به گزارش روز شنبه پایگاه اطلاع رسانی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، «مهسا نعمت الهی» مجری طرح در این باره گفت: حجم بالای مصرف مواد پلیمری مصنوعی و عمر تخریب پذیری طولانی مدت آنها و به دنبال آن، نگرانی ناشی از بحث آلودگی محیط زیست موجب شده تا تلاش‌هایی برای استفاده از مواد زیست‌تخریب‌پذیر صورت گیرد.
وی «پلی‌لاکتیک‌اسید» (PLA) را پلیمری زیست تخریب پذیر با منشأ طبیعی توصیف کرد و ادامه داد: این ماده به رغم ویژگی‌های بالقوه، به دلیل شکنندگی محدویت مصرف دارد و برای بهبود مقاومت در برابر شکنندگی این پلیمر، راهکارهایی ارائه شده که هر یک مشکلاتی را به همراه دارد.
این پژوهشگر با بیان اینکه این لاستیک از انعطاف پذیری بالایی برخوردار است و خود منشاء طبیعی دارد، افزود: محصول نهایی در صورت برخورداری از مورفولوژی مناسب، مقاومت به ضربه بالایی داشته و همچنان زیست سازگار خواهد بود.
نعمت الهی اضافه کرد: در این پژوهش بهبودخواص مورد نظر محصول حاصل ش؛ به طوری که در نمونه بهینه، میزان ازدیاد طول و میزان ضربه پذیری به ترتیب بیش از ۸۰ و ۳۰ برابر مقادیر آنها در PLA خالص به دست آمد.
به گفته این محقق، این میزان افزایش بسیار بیشتر از افزایش خواص گزارش شده برای آلیاژهای مشابه است و نتایج این پژوهش می‌تواند در تولید صنعتی مورد استفاده قرار گیرد. همچنین این موضوع سبب شد گام‌های جدید تجربی و نظری در شناخت ساختار آلیاژها به منظور کنترل ریزساختار برای دستیابی به خواص معین برداشته شد.
این دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر ادامه داد: از دستاوردهای این طرح می‌توان در صنعت بسته بندی مواد غذایی، صنعت پزشکی و ساخت قطعات بهره جست.
وی انتشار دو مقاله ISI در مجلات با درجه Q۱ و چاپ ۲ مقاله در کنفرانس ملی و بین‌المللی را از دیگر دستاوردهای این مطالعات نام برد و یادآور شد: در این پژوهش، طراحی و تولید آلیاژها و نانوکامپوزیت‌هایی بر پایه پلیمرهای طبیعی و زیست سازگار انجام شد. استفاده از این مواد، کاهش آلودگی محیط زیست را به همراه دارد؛ زیرا پلیمرهای اصلی به کار برده شده شامل پلی لاکتیک اسید و لاستیک طبیعی است که هر دو منشا طبیعی دارند.
این محقق تاکید کرد: با توجه به طبیعی بودن PLA و ویژگی‌های مطلوب همچون استحکام و مدول کششیِ بالای آن، انتظار می‌رود در سال‌های آینده به عنوان جایگزین بسیاری از ترموپلاستیک‌های پایه نفتی مورد مصرف قرار گیرد.
این طرح از سوی مهسا نعمت‌الهی دانش آموخته و به راهنمایی دکتر اعظم جلالی آرانی و دکتر حمید مدرس از اعضای هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر اجرایی شده است.