این روزها یکی از مسایلی که در ورزش مشاهده می‌شود، خشونت، اهانت و فحاشی است که ریشه در عوامل متعددی دارد. نوع تربیت و آموزش در خانواده و مدرسه، دوستان، هنجارهای جامعه و مسایلی که به عنوان ارزش برای آن فرد تلقی شده و فرهنگی که از آن برخاسته، موضوعی است که می‌تواند به این امر دامن بزند.
شکست و ناامیدی، نوع برخورد داوران و بازیکنان و حتی هزینه‌های هنگفتی که صرف یک تیم شده است، خشونت را بدنبال دارد.
نه تنها در بخش مردان بلکه زنان این موضوع قابل مشاهده است. هرچند این امر در تماشاگران و طرفداران تیم‌ها همواره امری شایع به شمار می‌رود اما در میان بازیکنان و مربیان نیز به مراتب دیده می‌شود.
موضوعی که در لیگ فوتبال و فوتسال زنان در این فصل در دیدار میان تیم‌های هیات فوتبال البرز و همیاری آذربایجان غربی، تیم‌های فوتسال نامی‌نو اصفهان و شهروند ساری و نیز دیدار تیم‌های دریژنو فرخ شهر و پالایش نفت آبادان رخ داد.
جدای از آنکه «زینب آلبوعلی» بازیکن تیم پالایش نفت آبادان و «هانیه علی مردانی» بازیکن تیم دریژنو فرخ شهر به دلیل رفتار غیر ورزشی با حکم کمیته انضباطی محکوم شدند. «نیلوفر ابراهیمی» و «جعفر علی‌نژاد» مربی و سرپرست تیم همیاری آذربایجان ارومیه و «فائزه جعفرزاده» سرمربی تیم شهروند ساری نیز به دلیل اعتراض و اهانت به داوری جریمه و از همراهی با تیم چند جلسه محروم شدند.
«سحر کلوند» سرمربی تیم زنان هیات فوتبال البرز در گفت و گو با ایرنا، این خشونت‌های فوتبالی را ناشی از اشتباهات داوری دانست و اظهار داشت: نوع حرف زدن و چهره داور می‌تواند سبب آرامش یا خشونت مربیان و بازیکنان شود. برخی از مربیان رفتار داوران را برنمی‌تابند و نمی‌توانند خود را کنترل کنند. داوران باید زمانی که به مربی کارت یا اخطار می‌دهند، جایگاه و شان مربی را حفظ کنند. وقتی یک مربی آرام اعتراض می‌کند در بیشتر مواقع داور هرگز به اعتراض او گوش نمی‌دهد و همین امر سبب ادامه خشونت در مسابقات می‌شود.
با این تفاسیر نمی‌توان یک طرفه قضاوت کرد و تنها بازیکنان یا مربیان را مقصر دانست اما نباید فراموش کنیم که مربیان الگوی بازیکنان هستند و در صورت ادامه رفتار خشونت آمیز، بازیکنان نیز به مراتب به این امر دامن خواهند زد.
موضوعی که پیش از این «مرتضی محصص» رییس کمیته فنی فدراسیون فوتبال در گفت و گو با ایرنا خطاب به مربیان تیم‌های فوتبال زنان اشاره کرد و می‌گوید: شما مربیان با کمترین چشمداشت برای این تیم‌ها بسیار زحمت کشیدید، امیدوارم با صبر و شکیبایی آستانه تحمل خود را بالاتر ببرید. این نوع درگیری‌ها صد درصد مانع بزرگی برای پیشرفت فوتبال زنان است. تنها امید برای پیشرفت فوتبال زنان، برگزاری لیگ است که سازمان لیگ، فدراسیون و کمیته زنان نقش مهمی در برپایی آن داشتند. حیف است به خاطر یک تصمیم احساسی، تمام این زحمات را از بین ببریم.
البته داستان این درگیری در لیگ فوتبال زنان این فصل تازه نیست. در فصل گذشته درگیری شدیدی میان بازیکنان تیم‌های ذوب آهن اصفهان و شهرداری سیرجان رخ داد که خبر آن واکنش‌های زیادی را بدنبال داشت. زیرا برای نخستین بار شاهد چنین درگیری در لیگ فوتبال زنان ایران بودیم.
«گلاره ناظمی» مسئول برگزاری مسابقات فوتبال زنان پیش از این به ایرنا در این زمینه گفته بود: تاکنون همچین موردی در لیگ فوتبال زنان اتفاق نیافتاده بود. حواشی و درگیری در فوتبال زنان خیلی کم بود. در فرهنگ ایرانی، از زنان این مرز و بوم توقع دیگری داریم. مسایلی هست که آنها باید رعایت کنند تا دویدن‌های فدراسیون و مسئولان برای احقاق حق فوتبال زنان بی‌ثمر نماند. حکم کمیته انضباطی می‌تواند درس عبرتی برای باقی بازیکنان باشد تا اینگونه فوتبال زنان را که سال‌ها برای پیشرفت آن زحمت کشیده شده، لکه‌دار نکنند.
زنان این عرصه مدت زمان زیادی نیست که در فوتبال یا فوتسال فعالیت می‌کنند، ادامه این رفتارها چه از طرف مربیان و نیز بازیکنان می‌تواند مانعی برای پیشرفت فوتبال یا فوتسال زنان و به ضرر آن تمام شود.
همچنین باید به این موضوع اشاره کرد که شاید حکم کمیته انضباطی مانع از حضور چند جلسه‌ای بازیکنان و مربیان در زمین بازی شود اما این آرا، مهری بر پایان خشونت‌های ورزشی نیست و تنها اوضاع را کمی کنترل می‌کند. باید ریشه این مشکلات، شناسایی شود و برای برطرف کردن آن به دنبال راه حلی اساسی و بلند مدت باشیم.