بر اساس تحقیقات اخیر دانشمندان مشاهده شده است که ذخیرهسازی هیدروژن به صورت جامد مناسبترین و ایمنترین گزینه برای ذخیره و حمل آن است. در این شکل هیدروژن را میتوان با جذب اولیه به صورت هیدریدهای فلزی و یا هیدریدهای پیچیده و جذب آنها در ساختارهای گوناگون مواد کربنی از جمله گرافن، نانولولههای کربنی، فولرین و نیز نانوساختارهای گرافیتی کربنی ذخیره کرد. لازم به ذکر است که ظرفیت ذخیرهسازی هیدروژن در نانوساختارهای کربنی به مدد هیدریدهای فلزی نسبت به سایر مواد به طرز چشمگیری بالاتر است.
دکتر علی معافی از محققان دانشکده فیزیک دانشگاه امیرکبیر تهران و از نویسندگان این مقاله افزود: از سوی دیگر یکی از آرزوهای دانشمندان و محققان تراز اول دنیا این است که بتوانند اتم هیدروژن را مستقیم یا غیرمستقیم مشاهده کنند. برای این منظور دو راهبرد شکل گرفته است. مشاهده مستقیم اتم هیدروژن در دمای هلیم مایع با کمک اسپکتروسکوپی الکترونی شاید ممکن باشد.
راه دیگر، مشاهده غیر مستقیم اتم هیدروژن متصل شده به اتمهای کربن است که امکان مشاهده آن فقط درآن دسته از میکروسکوپهای الکترونی عبوری پیشرفته که قابلیت تزریق گاز هیدروژن در حین انجام آزمایشات را داشته باشند امکانپذیر خواهد بود. در این تحقیق با استفاده از طیفسنجی رامان تغییر رفتار لایههای نانوساختاری کربن در حضور اتمهای هیدروژن در دماها و تراکمهای گازی مختلف گزارش شده است.
همچنین دکتر پرویز پروین از استادان دانشکده فیزیک و از محققان شناخته شده کشور در حوزه لیزر و کربن در خصوص این مقاله چاپ شده گفته است: در این مقاله نتایج یک سلسله آزمایشات سیستماتیک، اثر اتم هیدروژن بر روی نانوساختار مدرن گرافیتی کربنی که دارای خواص متفاوت فیزیکی و اپتیکی هستند با استفاده از دستگاههای پیشرفته آنالیز فیزیک اتمی بررسی و گزارش شده است. افزوده شدن دانش ما در حوزه تکنولوژی هیدروژن و آگاهی بیشتر در خصوص سازوکار برهمکنش هیدروژن اتمی شده در لایههای نانوساختاری مهمترین دستاورد این تحقیق است.
حاصل تحقیقات از این دست میتواند دانشمندان را یک قدم به فهم بیشتر بشر از سازوکار نحوه برهمکنش هیدروژن با مواد گوناگون نزدیکتر کند.
نتایج این تحقیقات بر روی اثر اتم هیدروژن بر نانوساختارهای کربنی در مجله علمی Diamond and Related Materials از گروه Q1 با همراهی همکارانی از دانشگاههای RMIT در ملبورن استرالیا و Alberta در کانادا به چاپ رسید.