نخستین بار است که در کشور گالری نقاشی برگزار می شود که تمام آثار آن را افراد کم توان خلق کرده اند. این نمایشگاه نقاشی حال و هوایی دیگر با تمام نمایشگاه های دیگر دارد؛ چند کودک و نوجوان در همان فضای نمایشگاه مشغول نقاشی هستند. تابلویی از گل های انبوه، توجهم را جلب می کند که دخترکی می گوید: «من آن را کشیده ام.» این دختر ۱۲ ساله دارای سندرم داون است و چنین تابلوی زیبایی را به تصویر کشیده است:
ناگهان داد و فریادی توجه همه را به خود جلب می کند، یکی از نوجوانان دارای اختلال اوتیسم به سرعت به طرف دیوار می دود و فریادی بلند می زند که مربی همراه او می رود و با او صحبت می کند. آرامش دوباره برقرار می شود. توجهم به نوجوان دیگری جلب می شود که نقاشی گالری را یک به یک تماشا می کند و لذت می برد. این نوجوان از نقاشی یک سگ خوشش آمده است و مادرش توضیح می دهد که این کار خودش نیست اما از آن خوشش آمده است:
از یکی از نوجوانان حاضر در نمایشگاه می پرسم که آیا اجازه دارم از نقاشی زیبای او عکس بگیرم اما او عکس العملی نشان نمی دهد. بعد از چند بار تکرار، فقط به نیم نگاهی اکتفا می کند تا اینکه دست آخر مربی او می گوید که این دختر ناشنوا است و سپس گفته من را به او انتقال می دهد. او تائید می کند و با بشقاب پلاستیکی تابلو را باد می زند تا خشک شود.
مربیان با جدیتی خاص در تلاش هستند تا راهنمایی های لازم را به کودکان و نوجوانان داشته باشند. مانتوی مربیان خانم همانند بوم آبرنگ شده است. عشق و صبر این مربیان در کار با کودکان ستودنی است. «لادن باره» یکی از این مربیان به خبرنگار ایرنا می گوید: انجام وظیفه در این منصب، سختی فیزیکی زیادی به همراه دارد اما روحم خسته نمی شود؛ روحم همیشه شاد است. هرچند مجبورم مدت های زیادی سرپا بایستم و برخی کودکان نیاز به القای آرامش دارند اما روحم همیشه از این کار خرسند است.
یکی از نقاشان دارای معلولیت در این نمایشگاه می خواهد تابلوی خود را به وحید قبادی دانا رئیس سازمان بهزیستی کشور که به بازدید این نمایشگاه آمده است، هدیه دهد. قبادی دانا در آیین افتتاح این نمایشگاه از همه مردم خواست که از این آثار فاخر دیدن کنند.
حسین مفیدی مدرس دوره های هنردرمانی سازمان بهزیستی کشور در گفت و گو با خبرنگار ایرنا می گوید: در این گالری نقاشی ۳۵۰ تابلو به نمایش درآمده است که برای فروش نیست. این تابلوها آثار افراد دارای کم توانی ذهنی، اختلال اوتیسم، بیماری های اعصاب و روان، معلولیت جسمی، حرکتی، حسی و سالمندان است. برخی از این تابلوها از آثار دیگر کپی شده اند و برخی دیگر کارهای خلاقانه هستند.
وی می افزاید: سبک این نقاشی ها، اکریلیک است چون این سبک ویژگی های خوبی برای گروه هدف یعنی افراد دارای معلولیت دارد.
کودکان و نوجوانان برای خلق چنین آثاری نیازمند کمک مربیان و طی کردن دوره های آموزشی هستند که برای آنها رایگان نیست. مژگان امیدی یکی از مادران در این نمایشگاه به خبرنگار ایرنا می گوید: برای کلاس نقاشی دخترم ماهانه ۱۴۴ هزار تومان پرداخت می کنم. از بین کلاس های کمک توانبخشی، فقط او را کلاس نقاشی گذاشته ام و به طور مثال به خاطر هزینه ها او را به کلاس های گفتار درمانی نمی برم. چون هر ۴۵ دقیقه کلاس گفتار درمانی، ۵۰ هزار تومان هزینه دارد.
وحید قبادی دانا رئیس سازمان بهزیستی کشور می گوید: هنردرمانی هم جنبه درمانی، هم جنبه توانمندسازی و هم جنبه اعتماد به نفس و امید به آینده برای افراد دارای معلولیت دارد. هنردرمانی از سال ۹۴ در بهزیستی آغاز شده و امروز آثار آن را در این نمایشگاه می بینیم. پشت هر کدام از این تابلوها، خون دل خوردن ها، زحمت های زیاد و تلاش های شبانه روزی نهفته شده است.
وی اضافه می کند: برپایی نمایشگاه های هنری افراد دارای معلولیت نشان می دهد که آنها و خانواده آنان نه تنها ناامید نشده اند، بلکه با امید و عشق به این نقطه از موفقیت رسیده اند. بسیاری از افراد غیرمعلول توانایی خلق آثار هنری را ندارند و نمایش آثار هنری افراد دارای معلولیت به تمام خانواده های دارای معلول، روحیه می دهد.
نخستین نمایشگاه کشوری نقاشی افراد دارای معلولیت از ۱۰ تا ۱۷ آذرماه جاری در نگارخانه خیال فرهنگستان هنر -تقاطع ولیعصر و طالقانی- کوچه مظفر- برپاست.
1834