بی درنگ یاد خودش می افتی و خنده هایش... یاد همایون خان و گپ‌های گاه خشمگین از دیدن فیلمی در جشنواره و گاه حال و احوالی و پرس و جویی از کار و زندگی ... وقتی نام همایون خسروی را می شنوی یادت می آید که ۱۶ سال پایمردی کرد و یکی از بهترین نشریات تخصصی هنری و ادبی را منتشر کرد. سینما و ادبیات برایت تصویری بی بدیل از کار رسانه ای در حوزه ادبیات و سینماست. همایون خسروی دهکردی را که به خاطر می آوری، سال‌های دوری به یادت می آید که مجموعه داستانش را به نقد گذاشتی و جلسه ای و گپ و گفت درباره داستان... داستان‌های مرد دوست داشتنی... الان که فکر می کنی می بینی گویی داستان خودش را نوشته است.
مهندس بود همایون خسروی... بخشی از صنعت برق کشور به نام او رونق گرفته است... اما برای ما که دلداده ادبیات و داستان و سینماییم، همایون خان دهکردی می ماند و قصه هایش و یادداشت‌ها و آن میزگردهای جانانه ای که در نشریه سینما و ادبیات برقرار می کرد و مسایل کلان و جدی را در این دو رشته به نقد می کشید.
نشریه سینما و ادبیات با همه دشواری ها در انتشار نشریات تخصصی در بخش خصوصی، به مدت ۱۶ سال به صورت فصلنامه منتشر شده است. یکی از ویژگی های همایون خسروی در جایگاه صاحب امتیاز و مدیر مسئول سینما و ادبیات، نگاه جدی و عمیق به سینما و ادبیات بود.
از آنجا که همایون خسروی دهکری در هر دو رشته دستی داشت؛ قصه می نوشت و شعر می گفت، نقد می نوشت و مصاحبه می کرد و شناخت بسیار دقیقی از سینمای ایران و جهان و همینطور ادبیات معاصر داشت، با انتخاب سردبیران کارآشنا در هر بخش، مطالبی را برای خوانندگان ارائه می کرد که قابلیت آرشیو و نگهداری در کتابخانه را دارند. (البته یقین می دانم نشریه سینما و ادبیات پس از این هم با همان روال منتشر خواهد شد.) نشریه دو بخش سینما و ادبیات داشت.
در بخش سینما مروری بر سینمای حرفه ای جهان و فیلم های روز بود و همینطور نقدها و گفت‌وگوها و میزگردهایی درباره سینمای ایران. نگاه گذرا به موضوعات انتخابی و پرونده هایی که با اصلاح نیم پرونده در نشریه منتشر می شد، نخست ما را با نشریه ای متفاوت با دیگر نشریات ادبی و سینمایی مواجه می کرد.
شاید بتوان گفت، نگاه جامعه شناختی، انسان شناختی، روان شناختی، مطالعات فرهنگی و مباحث بنیادین علوم انسانی در مقوله سینما و ادبیات، از ویژگی های مهم مقالاتر، یادداشت‌ها و گفتگوهای این نشریه بوده است. خوشبختانه به مدد فناوری ها دیجیتالی و آرشیوهای اینترنتی، دسترسی به شماره های نشریه سینما و ادبیات کار آسانی است و هر پژوهشگری می تواند با مراجعه به نمایه مطالب، موضوعات مورد علاقه خود را بیابد.
در بخش ادبیات نشریه سینما و ادبیات، نتشار شعر و داستان و نقد و گفت‌وگو، بخشی هم مربوط به تاریخ ادبیات و اسنادی است که به ماجراها و قیل و قال های ادبی مربوط است.
یکی از نکاتی که نشریه سینما و ادبیات را برای اهالی سینما و ادبیات خواندنی کرد، نام‌هایی بود که هر شماره پشت سر هم صف می کشیدند و در انتظار خواندن بودند... خواندن خواننده... نام‌هایی که صاحبانشان همه به غایت در خود کاردانند و هر یک به تنهایی خواننده هایی را در عرصه مطبوعات دارند. دریغ است که نشریه سینما و ادبیات بعد از درگذشت همایون خسروی دهکردی به کار خود خاتمه دهد. لازم است به حضور موثر نویسنده محترم نیلوفر نیاورانی نیز اشاره کنم که سمت سردبیری این نشریه را به عهده داشت و بخشی از باز فرهنگی و وزن آن را به دوش می کشیده است.
همایون خسروی دهکردی، دیگر نمی نویسد اما آنقدری برای مان گذاشته که بخوانیم و بر میراث مطبوعاتی اش آفرین بگوییم. روحش شاد.