به گزارش روزنامه دیلی میل، هشت محقق و یک آشپز برای انجام یک کار تحقیقاتی مدت ۱۴ ماه در یک پایگاه تحقیقاتی در نزدیکی سواحل این قاره یخی در جنوب اقیانوس اطلس اقامت داشتند. اسکن‌های ام.آر.آی قبل و بعد از این سفر اکتشافی نشان داد، مناطقی از مغز این افراد که مسئول فراگیری، احساسات و حافظه هستند در طول این سفر کوچک شده‌اند.
یافته‌های این مطالعه بازتاب‌دهنده تغییراتی است که در فضانوردان مشاهده می‌شود؛ توانایی ذهنی فضانوردان در فضا کاهش می‌یابد و تغییراتی در فعالیت الکتریکی مغزشان مشاهده می‌شود.
این مطالعه که توسط محققان دانشگاه‌های مختلفی در آلمان و دانشگاه «پنسیلوانیا» در آمریکا انجام شد، نشان داد که مغز دارای ماهیتی است که اگر از آن استفاده نشود، از بین می‌رود. از آنجا که محققان در حین این سفر اکتشافی به اندازه کافی مغز خود را تحریک نمی‌کردند، قسمتی از مغز آنها مانند یک عضله استفاده نشده شروع به ضعیف‌تر شدن و کوچک‌تر شدن کرده بود.
« الکساندر استان مولف» محقق ارشد این مطالعه می‌گوید: تماشای یک صحرای سفید ابتدا هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد اما به مرور زمان تکراری می‌شود. همچنین زندگی در یک ساختمان کوچک و با افرادی یکسان برای بیش از یک سال باعث شده است که به مغز این افراد فشار وارد شود.
محققان متوجه شدند که یک قسمت از مغز این محققان به نام dentate gyrus که اطلاعات را از بخش‌های حسی پردازش و ذخیره می‌کند به طور متوسط تا ۱۰ درصد کوچک شد. این در حالی است که مناطق دیگر این عضو -بیشتر مرکز یادگیری، هیپوکامپ که تحت تأثیر آن قرار گرفته بود- حدود پنج درصد یا کمتر کوچک شدند.