به‌گزارش خبرنگار میراث‌آریا، در نامه علی‌اصغر مونسان وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی به اکبر بهنام‌جو استاندار اردبیل آمده است: در اجرای قانون راجع به حفظ آثار ملی، مصوب آبان ۱۳۰۹ مجلس شورای ملی و نظام‌نامه اجرایی آن، مصوب ۱۳۱۱ هیئت وزرا، بند ج از ماده‌واحده قانون تشکیل سازمان میراث‌فرهنگی کشور مصوب بهمن ۱۳۶۴ مجلس شورای اسلامی، ماده ۲۲ آیین‌نامه حفاظت از میراث‌فرهنگی کشور، مصوب ۱۳۸۱ شورای امنیت کشور، فصل دوم آیین‌نامه مدیریت، سامان‌دهی، نظارت و حمایت از مالکان و دارندگان اموال فرهنگی تاریخی منقول مجاز مصوب ۱۳۸۴ هیئت‌وزیران، مراتب ثبت سه اثر منقول فرهنگی، تاریخی، به شرح زیر پس از تشریفات قانونی لازم در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده، اعلام می‌شود.
منبر مشکول، شماره ثبت: ۱۲۱۴. محل نگهداری: استان اردبیل، شهرستان کوثر، بخش فیروز، دهستان سنجبد جنوبی، روستای مشکول، مسجد مشکول.
صندوق قبر محی‌الدین محمد در آرامگاه شیخ صفی‌الدین اردبیلی (شماره اموالی: ۱۳۵)، شماره ثبت ۱۲۱۵
سنگ نشان آرامگاه شیخ صفی‌الدین اردبیلی، شماره ثبت: ۱۲۱۶، محل نگهداری: استان اردبیل، شهرستان اردبیل، شهر اردبیل، میدان عالی‌قاپو، خیابان شیخ صفی، مجموعه خانقاهی و آرامگاهی شیخ صفی‌الدین اردبیلی
نگاهی به آثاری که ثبت می‌شوند
منبر مشکول، یکی از شاهکارهای هنر چوبی ایران در روستای مشکول از توابع شهرستان کوثر در جنوب استان اردبیل است. این سازه چوبی که اکنون ۹۰۰ سال قدمت دارد؛ یکی از آثار تاریخی و ماندگار در روستای یادشده است. منبر مشکول از چوب گردو ساخته شده و استادکار سازنده آن، بدون استفاده از هیچ گونه اتصالات فلزی و فقط با استفاده از روش فاق و زبانه تمام قطعات آنرا به یکدیگر متصل کرده است. در سده های متاخر اسلامی از بست های فلزی برای مرمت یا استحکام بخشی این منبر استفاده شده است. در حال حاضر حدود ۲۶۵ قطعه از کل قطعات تشکیل دهنده منبر موجود است که بزرگترین قطعه مربوط به چارچوب اصلی بدنه آن به طول ۲۲۶ سانتیمتر و کوچکترین قطعه مربوط به تزئینات منبت در کناره های منبر و به طول کمتر از ۶ سانتیمتر است. حداکثر ارتفاع این منبر ۲۲۶ سانتیمتر، طول آن ۱۸۴ سانتیمتر و عرض آن ۱۱۰ سانتیمتر است.
بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی (۷۱۳ - ۶۳۱ ش. برابر ۷۳۵ - ۶۵۰ ق.) نیای بزرگ دودمان صفویان، نیز مجموعه‌ای از آرامگاه‌های بزرگان، مشایخ و سلاطین صفوی و فضاهای آیینی و عبادی واقع در اردبیل و از آثار ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکوست. سابقه ساخت بخش‌هایی از این بنا به دوره خود شیخ صفی الدین و سابقه بخش‌هایی از آن به زمان دیگر شاهان صفوی و فرزندان شیخ صفی می‌رسد. بناهای آرامگاهی بقعه شیخ صفی‌الدین اسحاق اردبیلی یکی از مجموعه‌های معظم و مجلل صفویان در شهر اردبیل به شمار می‌رود و به عنوان آرامگاه اجداد و شهریاران و شاهزادگان صفوی و برخی علمای آن عصر در مبحث هنر مذهبی ایران اعتبار ویژه دارد. این بقعه شامل تعدادی از بناهای دوره‌های مختلف است که نخستین بار شاه تهماسب آنها را به صورت مجموعه واحدی درآورد.
بعدها شاه عباس بناهای مهم دیگری به این مجموعه افزود. اکنون این مجموعه پس از چندین قرن در شمار زیباترین ابنیه تاریخی و هنری ایران به شمار می‌آید و هر بازدیدکننده‌ای را تحت تاثیر قرار می‌دهد. آنچه امروز از مجموعه بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی باقی مانده شامل بخش‌هایی چون مقبره شیخ صفی‌الدین معروف به گنبد الله الله، آرامگاه شاه اسماعیل اول، آرامگاه محی‌الدین محمد معروف به حرمخانه، عمارت چینی‌خانه، مسجد جنت‌سرا، تالار دارالحفاظ، دارالحدیث یا طاق متولی، صحن اصلی، محوطه شهیدگاه، خانقاه یا چله‌خانه، حیاط پیشخان، حیاط باغ و صحن. آرامگاه خواجه محی الدین محمد مرقد فرزند شیخ صفی الدین اردبیلی دومین ساختمان در این مجموعه است که گنبد آن نیز از نظر معماری ارزش فراوانی دارد.