هفته دوم لیگ برتر وزنه‌برداری ایران روزهای ۱۶ و ۱۷ آذرماه به میزبانی تالار وزنه‌برداری مجموعه ورزشی آزادی تهران (سالن ایرانیان) برگزار شد و در نهایت تیم‌های شرکت ملی حفاری اهواز و بازار بزرگ ایران همچون هفته اول، جایگاه‌های نخست این 2 رده رده سنی را از آن خود کردند. هر چند که تجلیل از پیشکسوتان، مربیگری بهداد سلیمی، همراهی او با کیانوش رستمی و داوری‌های بدون اشتباه از مهمترین حاشیه این دوره از رقابت‌ها بودند اما آنچه بیش از همه در سالن زیبای ایرانیان چشم نواز بود جای خالی تماشاگران این رشته ورزشی بود.
اگر بگوییم تمامی صندلی‌های این سالن زیبا از تماشاگر خالی بودند گزاف نیست زیرا ردیف نخست آن که جایگاه تماشاگران خاص و مهمانان ویژه مسابقات بود نیز پر نشد و تنها به شمار انگشتان ۲ دست، تعدای به صورت پراکنده روی صندلی‌ها نشسته بودند. «محسن بیرانوند» در این زمینه به خبرنگار ایرنا گفت: استقبال کم است، اما بدلیل کیفیت مسابقه‌ها نیست، بلکه بعد مسافت تاثیر زیادی بر آن دارد. در تلاشیم تا با پخش زنده این رقابت‌ها هواداران را به سالن‌ها بکشیم و ضمن آنکه باید تبلیعات بیشتری در این زمینه داشته باشیم.
وزنه‌برداری یکی از رشته‌های المپیکی و رقابت در آن برای رسیدن به آوردگاه توکیو ۲۰۲۰ زیاد است. در شرایط کنونی هفت ورزشکار سرشناس این رشته، شانس المپیکی شدن دارند و این موجب شده تا ماه‌های پایانی هیچکدام از ملی‌پوشان از اعزام خود به توکیو مطمئن نباشند. اما آیا برای تماشای این رشته جذاب که در ادوار مختلف بازی‌های المپیک، همواره پیام‌آور شادی بوده است باید تنها چند نوجوان حضور داشته باشند. بدون شک پاسخ به این پرسش خیر است؛ زیرا وزنه‌برداری در ذات خود رشته هیجانی است و حضور بزرگان این رشته در تیم‌های مختلف می‌تواند آن را بیش از پیش جذاب کند.
اما روز گذشته خبری از دوربین‌های پخش زنده شبکه‌های صدا و سیما نبود. کاری که نه تنها موجب شده تا هواداران از برگزاری این رقابت‌ها بی خبر باشند بلکه ستارگان ورزشی نیز نتوانند تمام توان خود را برای نمایش در تخته به کار بگیرند. بدون شک پخش مستقیم یک رقابت برای ورزشکاران جوان می‌تواند انگیزه ایجاد کند، انگیزه‌ای که برپایه دیدن است و او می‌داند در صورت به کارگیری نهایت قدرت خود در برابر دوربین‌ها می‌تواند در آینده جای مناسبی در تیم ملی داشته باشد.
یکی دیگر از جنبه‌های پخش تلویزیونی مسابقات لیگ وزنه‌برداری ترغیب سرمایه‌گذاران است. اگر این مسابقات به صورت زنده از رسانه ملی پخش شود بدون شک بخش خصوصی هزینه‌های بیشتری خواهد کرد. این هزینه‌ها در ۲ بخش تیم‌داری و حامی مالی است. سرمایه‌گذارانی که دیده شدن نخستین اصل آن است. اما اگر مسابقات در سکوت رسانه‌های تصویری برگزار شود بدون شک بخش خصوصی کمتر میلی برای سرمایه گذاری در آن دارد.
از سوی دیگر حضور سرمایه‌گذاران و حامیان مالی می‌تواند با حضور در این رشته، از نظر مالی وزنه‌برداران را که معمولا از قشر ضعیف و محروم جامعه هستند را نیز یاری کنند. وزنه‌بردارانی که بدون هیچ درآمد و شغلی در طول یک سال تنها چشم به حقوق خود از حضور در لیگ دارند.