به گزارش پایگاه اینترنتی «فیز»، رهبران اتحادیه اروپا روز جمعه بر سر هدف توقف کامل انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۵۰ توافق کردند اما کشورهای اروپای شرقی چون لهستان، جمهوری چک و مجارستان به این توافق تن ندادند.
مخالفان استدلال می‌کنند که دستیابی به این هدف می‌تواند مانع توسعه اقتصادهای وابسته به زغال سنگ این کشورها شود و از اتحادیه اروپا می‌خواهند هزینه‌های هنگفتی را که گذر به استفاده از منابع تجدیدپذیر به این کشورها تحمیل خواهد کرد، تقبل کند.
در ادامه به چالش‌هایی که هر کدام از این کشورها در مسیر توقف کامل انتشار کربن با آن مواجه خواهند شد، نگاهی می‌اندازیم:
لهستان، هزینه یک تریلیون دلاری
وزیر انرژی وقت لهستان در ماه اکتبر (مهر-آبان) در گفت‌وگو با رسانه‌های محلی اعلام کرد که لهستان برای توقف انتشار کربن باید ۷۰۰ تا ۹۰۰ میلیارد یورو (۷۸۰ میلیارد تا یک تریلیون دلار) هزینه کند.
طبق گزارش سازمان محیط زیستی غیردولتی ClientEarth، نیروگاه زغال سنگ قهوه‌ای بلچاتو (Belchatow) لهستان به عنوان بزرگ‌ترین نیروگاه از این نوع در اروپا، بزرگ‌ترین آزادکننده گاز گلخانه‌ای در این کشور نیز هست.
ماتئوس موراویکی نخست‌وزیر دست راستی لهستان در اجلاسی که در ماه ژوئن برگزار شد با تاکید بر این امر که به صفر رساندن انتشار کربن تا سال ۲۰۵۰ اقتصاد این کشور را فلج می‌کند، از پذیرفتن این هدف سرباز زد.
ورشو از اتحادیه اروپا می‌خواهد تا با یک حمایت مالی «منصفانه» به لهستان که با جمعیتی ۳۸ میلیون نفره ۸۰ درصد قدرت آن به زغال سنگ وابسته است، در گذار به مرحله توقف کامل انتشار کربن کمک کند.
برنامه‌ریزی‌های دولت ورشو بر آن است که تا سال ۲۰۳۰ میلادی ۶۰ درصد از برق خود را با استفاده از زغال سنگ تولید کند، تاریخی که اتحادیه اروپا برای پایان دادن به استفاده از این سوخت تعیین کرده است.
طبق نظرسنجی جدید موسسه کانتار (Kantar)، اکثریت ۶۹ درصدی از مردم لهستان خواستار آن هستند تا دولت ورشو به مخالفت‌ها با هدف به صفر رساندن انتشار کربن تا سال ۲۰۵۰ در کشورهای عضو اتحادیه اروپا، پایان دهد.
هزینه‌های نجومی برای جمهوری چک
جمهوری چک نیز انتظار دارد تا اتحادیه اروپا بخشی از مبلغ ۲۶.۵ میلیارد یورو (۲۹.۳ میلیارد دلار) مورد نیاز این کشور را برای به صفر رساندن انتشار کربن، تقبل کند، رقمی که آندره بابیس نخست وزیر چک از آن به عنوان رقمی "نجومی" نام برد.
به نقل از شرکت دولتی OTE، سال گذشته سوخت‌های فسیلی، انرژی هسته‌ای و منابع تجدیدپذیر به ترتیب ۵۷، ۳۷ و ۶ درصد از ترکیب انرژی جمهوری چک را تشکیل دادند.
پراگ می‌خواهد اتحادیه اروپا انرژی هسته‌ای را به عنوان یک منبع که هیچ گاز گلخانه‌ای منتشر نمی‌کند، بپذیرد. جمهوری چک قصد دارد تا سال ۲۰۳۶ میلادی یک واحد هسته‌ای جدید به ارزش چند میلیارد یورو را در نیروگاه جنوبی دوکووانی احداث کند. این کشور به دنبال آن است تا سال ۲۰۴۰، ۴۰ درصد از ترکیب انرژی خود را از طریق انرژی هسته‌ای تامین کند.
چشم مجارستان به دستان اتحادیه اروپا
بنابر تخمین‌های مجارستان، این کشور برای دستیابی به هدف توقف کامل انتشار کربن تا سال ۲۰۵۰، به ۱۵۰ میلیارد یورو نیاز خواهد داشت و نمی‌خواهد این «بار سنگین» را به تنهایی به دوش بکشد.
بوداپست می‌گوید برای تأمین اعتبار مورد نیاز برای این کار «نمی تواند چک سفید بنویسد».
گرگلی گولیاس از وزرای نزدیک به ویکتور اوربان نخست وزیر پوپولیست مجارستان، در این باره می‌گوید: باید این مساله روشن شود که دستیابی به هدف ۲۰۵۰ گرانی سوخت یا مواد غذایی را به همراه نخواهد داشت.
وی در اظهارات روز پنجشنبه خود افزود: این هدف تنها در صورتی که با مشارکت جدی اتحادیه اروپا همراه باشد، قابل قبول است.
سوخت‌های فسیلی ۴۰ درصد از صنعت تولید برق مجارستان را تشکیل می‌دهند. مجارستان که خود را «یک قهرمان آب و هوایی» می‌داند و اصرار دارد که «یکی از معدود کشورهایی» خواهد بود که توانایی دستیابی به اهداف آب و هوایی ۲۰۳۰ تعیین‌شده از سوی اتحادیه اروپا را دارند، انرژی هسته‌ای را برای تامین نیازهای کشور خود ضروری می‌داند.
برخی ناظران بر این باورند که بوداپست در کنار دیگر همدستان اروپایی خود، با این برنامه هدف اتحادیه اروپا را برای توقف کامل انتشار کربن تا سال ۲۰۵۰ را رد می‌کند تا در مذاکرات حساس بر سر بودجه بلوک شرق برای سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۷ فشار را بر بروکسل افزایش دهد.