نمایندگان مجلس شورای اسلامی امروز- یکشنبه- در ادامه بررسی لایحه درآمد پایدار و هزینه شهرداری ها و دهیاری ها؛ با تصویب ماده ۱۴ این لایحه کلیه دستگاه‌های اجرائی موضوع ماده(۵) قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۸ مهر ۱۳۸۶ با اصلاحات و الحاقات بعدی و ماده(۵) قانون محاسبات عمومی کشور مصوب یکم شهریور ۱۳۶۶ و نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران (موضوع ماده (۲) قانون استخدام نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۲۰ اسفند ۱۳۸۲ با اصلاحات و الحاقات بعدی) را مکلف کردند عوارض و بهای خدمات شهرداری‌ها و دهیاری‌ها موضوع این قانون را همه ساله حداکثر تا پایان سال مالی به حساب شهرداری و یا دهیاری مربوط واریز نمایند.
بر اساس ماده ۱۳ این لایحه را به کمیسیون ارجاع شد، از زمان لازم‌الاجرا شدن این قانون، تمامی قوانین و مقررات مربوط به اعطای تخفیف، معافیت و بخشودگی پرداخت عوارض و وجوه به شهرداری‌ها و دهیاری‌ها نسخ می‌شود. هرگونه تخفیف، معافیت و بخشودگی عوارض شهرداری‌ها و دهیاری‌ها پس از تأمین آن در بودجه سنواتی کشور ممکن می‌باشد.
بر مبنای تبصره ماده ۱۳ شهرداری‌ها موظف هستند با تصویب شورای اسلامی شهر نسبت به دریافت بهای خدمات از استفاده‌کنندگان خدمات شهری اقدام نمایند. در صورتی‌که وزارت کشور و یا سایر مراجع قانونی تکلیفی را برای کاهش قیمت تعیین‌شده توسط شورای اسلامی شهر اعلام نمایند، مراجع مذکور با هماهنگی سازمان برنامه و بودجه کشور موظف به تأمین آن از محل بودجه عمومی دولت می‌باشند
نمایندگان همچنین با تصویب ماده ۱۵ مقرر کردند پرداخت عوارض و بهای خدمات شهرداری‌ها و دهیاری‌ها پس از موعد مقرر قانونی و ابلاغ یا ارسال قبض، موجب تعلق جریمه‌ای (در هنگام وصول) و به میزان ۲درصد به ازای هر ماه نسبت به مدت تأخیر و حداکثر تا میزان ۲۴ خواهد بود.
بنابر تبصره ۱ این ماده؛ اختلاف، استنکاف و اعتراض درمورد عوارض و بهای خدمات شهرداری‌ها و سازمان‌های وابسته به آن مشمول ماده (۷۷) قانون شهرداری مصوب ۱۱ تیر ۱۳۳۴ با اصلاحات و الحاقات بعدی است.
بر اساس تبصره ۲ این ماده، در صورتی که مطالبات شهرداری از اشخاص حقیقی و حقوقی بیش از یک میلیارد ریال باشد مطالبات مذکور در حکم مطالبات مستند به اسناد لازم‌الاجراء بوده و طبق مقررات مربوط به اجرای مفاد اسناد رسمی به وسیله مامورین اجرایی شهرداری قابل وصول می‌باشد. آیین‌نامه اجرایی این تبصره حداکثر ظرف مدت شش‌ماه از تاریخ لازم‌الاجراءشدن این قانون از طرف وزارت کشور و وزارت دادگستری تهیه می‌گردد و پس از تصویب هیات وزیران به مورد اجراء گذارده می‌شود.
سقف تعیین‌شده برای مطالبات متناسب با نرخ تورم اعلامی توسط بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران همه ساله افزایش می‌یابد.
بنابر تبصره ۳ این ماده؛ هرگونه اختلاف، استنکاف و اعتراض درمورد عوارض و بهای خدمات دهیاری، به کمیسیونی مرکب از فرماندار شهرستان یا نماینده وی، یک نفر از اعضای شورای اسلامی شهرستان به انتخاب شورای اسلامی شهرستان و یک قاضی از دادگستری شهرستان به انتخاب رئیس قوه قضائیه ارجاع می‌شود. تصمیم کمیسیون مزبور قطعی است و بدهی‌هایی که طبق تصمیم این کمیسیون تشخیص داده شود طبق مقررات اسناد لازم‌الاجراء به وسیله اداره ثبت قابل وصول می‌باشد.
بنابر ماده ۱۶ این لایحه؛ سازمان امور مالیاتی کشور مکلف است گزارش میزان درآمد وصولی و توزیع عوارض ارزش افزوده سهم شهرداری‌ها و دهیاری‌ها (به تفکیک هریک از شهرداری‌ها و دهیاری‌ها) در مقاطع زمانی سه‌ماهه به کمیسیون‌های شوراها و امور داخلی کشور، اقتصادی و عمران مجلس شورای اسلامی، شورای‌عالی استان‌ها و وزارت کشور (سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور) اعلام نماید.
همچنین در تبصره ۱ ماده ۱۶ لایحه دوفوریتی درآمد پایدار و هزینه شهرداری‌ها و دهیاری‌ها مقرر شد؛ عوارض سهم شهرداری‌ها و دهیاری‌ها درآمد دولت نیست و به صورت امانت توسط وصول‌کننده آن باید دریافت و طبق ترتیبات قانونی به حساب شهرداری‌ها و دهیاری‌های مربوطه واریز شود.
بنابر تبصره ۲ این ماده؛ مالیات‌هایی که شهرداری‌ها و دهیاری‌ها در موقع خرید کالاها و خدمات برای انجام وظایف و خدمات قانونی و در راستای فعالیت‌های غیرانتفاعی پرداخت می‌کنند، طبق مقررات این قانون قابل تهاتر و یا استرداد است.