«امان‌الله پاپی» از آن دسته ورزشکارانی است که با وجود سختی‌های مسیر زندگی توانسته است خود را در سکوهای افتخار جهانی قرار دهد. سکوهایی که برای یک معلول شاید رویا باشد و رسیدن به آن همتی به سختی روزهایی می‌خواهد که وی را از اندیمشک راهی خرم‌آباد کرد. رفتن و دل کندن از دیاری که وی تمام خاطرات تلخ و شیرین خود را در آن تجربه کرده بود. او می‌گوید: در محیط روستایی شهرستان اندیمشک پرورش یافته و به خاطر معلولیت ناخواسته ناشی از سوختگی با برخی از مشکلات مبارزه کرده است اما در این مسیر هیچگاه خود را یک معلول ندانسته بلکه با سعی و تلاش ستودنی از این محدودیت عبور کرده است.
پاپی زمانی که گام در شهرستان خرم‌آباد می‌گذارد با «مصطفی بهرامی» آشنا می‌شود آشنایی که تحول زیادی در زندگی او ایجاد کرد و در نهایت این ورزشکار را به بالاترین سطح رقابت‌های بین‌المللی رساند. آن زمان را به یاد می‌آورد که قصد داشت، وارد ورزش شود اما بسیاری از اطرافیان به توانایی وی باور نداشتند و برخی می‌گفتند در این مسیر موفق نخواهید شد؛ اما پاپی عزم جدی برای موفقیت داشت.
او می‌گوید: تا پیش از ورزش حرفه‌ای فعالیت‌هایی مانند کوهنوردی داشتم اما با حضور در اردوهای تمرینی مربیم موفق شدم ظرفیت‌های بالقوه خود را به بالفعل تبدیل کنم.
پاپی در سال ۲۰۱۷ به عضویت تیم ملی پارادوومیدانی در می‌آید و به مسابقات جهانی انگلیس اعزام شد. در آن مسابقات مدال طلا ماده پرتاب نیزه را کسب کرد. پاپی جوان با ثبت رکورد ۴۴ متر و ۸۷ سانتیمتر به عنوان قهرمانی و نشان طلا دست یافت، «محمد خالوندی» با رکورد ۴۲ متر و ۱۸ سانتیمتر نایب قهرمان شد و عنوان سوم نیز به نام «عبدالله حیدری» با رکورد ۴۱ متر و ۸۳ سانتیمتر ثبت شد.
او همچنین سال ۲۰۱۸ نیز به سومین دوره بازی‌های پاراآسیایی رفت. وی در این رقابت‌ها توانست در کنار ۲ هموطن خود مانند پیکارهای جهانی انگلیس هر سه سکوی پرتاب نیزه را از آن خود کنند. پاپی نقره گرفت و بالاتر از محمد خالوندی قهرمان جهان و پارالمپیک ایستاد. اکنون دیگر نام این جوان اندیمشکی تنها به شهرستان منتهی نمی‌شود بلکه او نامی شناخته شده در پارادوومیدانی جهان و آسیا است.
افتخارآفرینی در مسابقات انگلیس، بازی‌های پاراآسیایی جاکارتا و قهرمانی ایران، پاپی را به مرد نخست قهرمان نیزه کشور تبدیل کرد. او به رقابت‌های جهانی امارات رفت و با کسب مدال نقره سهمیه پارالمپیک توکیو را دریافت کرد. او اکنون خود را برای آوردگاه بزرگ توکیو آماده می‌کند، آوردگاهی که ایستادن بر قله افتخار آن برای هر ورزشکاری می‌تواند یک رویا باشد، رویایی که نام آنان را در ورزش کشور جاودانه خواهد کرد.
اما برای رسیدن به این رویا باید امکانات لازم برای عبور از سختی‌ها در دسترس باشد. ورزشکار اندیمشکی از نبود این امکانات گلایه دارد. او می‌گوید: ابزار یک دوومیدانی‌کار در ماده پرتاب نیزه، نیزه است و باید این نیزه استاندارد باشد تا ورزشکار بتواند با آن به افزایش رکورد فکر کند. پس از بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا من از داشتن یک نیزه استاندارد محروم بودم. نیزه‌هایی که بین ورزشکاران این رشته تقسیم شد مناسب مسابقه نیست. تا پیش از رقابت‌های قهرمانی کشور که انتخابی تیم ملی بود با نیزه دیگر ملی‌پوشان تمرین می‌کردم.
وی در چرایی این اتفاق عنوان کرد: زمانی که نیزه‌ها بین من و دیگر ملی‌پوشان تقسیم شد بدترین نیزه به من افتاد. با این نیزه در مسابقات قهرمانی کشور که خردادماه در مجموعه ورزشی «آفتاب انقلاب» برگزار شد توانستم رکورد ۴۹.۴۵ متر را به ثبت برسانم اما چون ناظر بین‌المللی در این رقابت‌ها حضور نداشت، این رکورد در سطح جهان ثبت نشد. در انتخابی تیم ملی نفر نخست شدم و باید خود را برای رقابت‌های جهانی آماده می‌کردم. اما مشکل نیزه برطرف نشد و با وجود درخواستم از فدراسیون و کمیته ملی پارالمپیک این مشکل تا آبان‌ماه و اعزام به مسابقات ادامه داشت.
او در زمینه کمک‌های کمیته ملی پارالمپیک و فدراسیون جانبازان گفت: پیش از اعزام به مسابقات جهانی امارات پولی به عنوان حقوق به حساب ما واریز شد اما کاش به جای این پول مسوولان یک نیزه در کلاس جهانی، برای من تهیه می کردند. آنان بهانه می‌آورند که به خاطر تحریم نمی‌توانند نیزه تهیه کنند.
دارنده مدال نقره مسابقات جهانی امارات گفت: به رقابت‌های گزینشی پارالمپیک توکیو که در کشور امارات برگزار شد، رفتم و ملاحظه کردم که رقیب برزیلی من که مدال طلا کسب کرد با چهار نیزه استاندارد تمرین کرد. در یکی از تمرینات از وی خواستم که نیزه را به من بدهد تا پرتاب کنم و وی با اکراه پذیرفت. وقتی با نیزه ورزشکار برزیلی پرتاب کردم تازه به تفاوت نیزه‌ها پی بردم. با وجود محرومیت از یک نیزه استاندارد در این رقابت‌ها توانستم با رکورد ۴۷.۷۰ متر عنوان نایب قهرمانی کسب کنم. ورزشکار برزیلی در حالی به مدال طلا رسید که رکوردش ۴۹.۲۵ بود و ۲۰ سانتیمتر کمتر از رکورد مسابقات ملی من پرتاب کرد.
او درباره اردوهای تدارکاتی برای ملی‌پوشان پارادوومیدانی عنوان کرد: قرار است یک اردوی کیش برای ورزشکاران برگزار شود تا در شرایط آب و هوایی این جزیره تمرین کنند. من بچه خوزستان هستم و شرایط سخت‌تر از آب و هوای ژاپن را تجربه کردم. بارها گفتم که نیزه استاندارد را در اختیار من قرار دهید در بیابان هم می‌توانم تمرین کنم. مشکل من هوای ژاپن نیست بلکه نداشتن ابزار (نیزه) است تا با آن رکورد خود را ارتقا دهم. عاجزانه از تمام مسوولان تقاضا دارم اگر می‌خواهند در توکیو ۲۰۲۰ مدال کسب کنم، باید یک نیزه استاندارد در اختیار من قرار گیرد. رکورد ورزشکار برزیلی زیاد نیست و من یکبار بالاتر از او پرتاب کردم و در پارالمپیک می‌توانم مدال طلا بگیرم.
او که مدال نقره بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا را در کارنامه دارد افزود: در مسیر ورزش و قهرمانی افراد زیادی به من کمک کردند که بهرامی مربی و خالوندی و کاییدی ملی‌پوشان از شاخص‌ترین این افراد هستند. بدون شک کمک این سه نفر تاثیر زیادی در پیشرفت من داشت. برای المپیک ۲۰۲۰ توکیو برنامه ویژه‌ای دارم و تمام تلاشم این است که در ماه‌های منتهی به این تورنمنت بزرگ رکوردهایم را به سطحی برسانم که بتوانم در توکیو پرچم ایران را برافراشته کنم. امیدوارم کمیته‌ملی پارالمپیک و فدراسیون جانبازان و معلولین خواسته‌های ما را برآورده کنند.
امان‌الله پاپی در رقابت های پارا دوومیدانی قهرمانی جهان که در کشور امارات برگزار شد در مسابقات پرتاب نیزه کلاس F۵۷ با رکورد ۴۷.۸۰ متر به مقام نایب قهرمانی دست یافت و سهمیه پارالمپیک توکیو را نیز بدست آورد.